Posiedzenia Rady Ministrów

[Ksawer]

Pani Bielecka, proszę rozwinąć. Nie bronię przed kontynuowaniem rozmów, aczkolwiek ciekawi mnie pewna kwestia. Propozycja złożona przez stronę brytyjską w żaden sposób nie daje realnych podstaw do oczekiwania korzyści z tego tytułu. Pierwsza sprawa która mnie martwi, to monopolizacyjny charakter przedsięwzięcia. Druga, to perspektywy opodatkowania takowego sektora. Trzecia, kwestia pracownicza. Mianowicie, czy Brytyjczycy sprowadzą swoich ludzi czy też wydadzą specjalne fundusze na szkolenia pracowników rafinerii - obywateli RP.

[Koza]

Stąd pomysł rozpoczęcia rozmów z Rumunią oraz Węgrami - pozostaje uzyskanie zgody pana premiera, co do tej kwestii.

[AmaD]

Panie Premierze, już spieszę z wyjaśnieniami. Po pierwsze, brytyjska inwestycja nie będzie miała charakteru monopolizującego. Zakładamy, że nowa spółka uzyska koncesje na normalnych warunkach. Będzie to koncesja zwykła, a nie wyłączna. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby w przyszłości zainwestować własnymi środkami albo w kooperacji z sąsiadami.

Jeżeli chodzi o kwestię opodatkowania, to przy obecnym systemie istnieje ryzyko braku gwarancji odpowiednich zysków. Należy zatem wprowadzić podatek od wydobycia. Obowiązek podatkowy powstawałby już w momencie wydobycia, a stawka podatku wynosiłaby od 6 do 9% średniej wartości surowca na rynku.

Kwestia pracownicza też nie stanowi problemu. Na terenie Polski obowiązują normy polskiego prawa pracy. Jeżeli Brytyjczycy nie przestrzegali by naszych norm, to moglibyśmy nawet odebrać im koncesję. Mieliby zbyt dużo do stracenia.

[Czerwony]

<Bodnar głośno wypuszcza dym i gasi papierosa w popielniczkę, po czym z wyrazem zniecierpliwienia i zażenowania wstaje, mówiąc donośnie:>

Koleżanko i koledzy! Panie premierze! Nosiłem się z pewną myślą od dawna, ale kłótnia dotycząca działań ministra ds. mniejszości utwierdziła mnie w przekonaniu, że należy ją dobitnie i jasno postawić.

Mam wrażenie, że rząd zajmuje się wieloma sprawami, którymi zajmować się nie powinien. Mając charakter tymczasowy, rząd jedności ma za zadanie przywrócić stabilność w kraju, rządy prawa, administrację państwową i realną władzę, by można było zrealizować wybory. Ten kto je wygra będzie już sobie prowadził politykę wedle woli.

Tymczasem, za przeproszeniem, zajmujecie się państwo realizowaniem swoich partykularnych interesów. Tak jakby rozmowy o powołaniu tego rządu miały pokazać nie jedność Narodu i zdolność współpracy w kluczowych kwestiach, ale dotyczyły podziału tortu z kremem o nazwie "władza". Wielu ministrów obejmując resort natychmiast zaczęło wprowadzać swoją politykę. Nie chcę tutaj osądzać kto pierwszy, kto bardziej, apeluję jeno - powstrzymajcie się! Uważam, że premier powinien zmienić organizację pracy w rządzie. Mniej legislacji, bo wygląda to teraz jak podrzucanie kukułczych jaj następcom. Więcej dyskusji i pomysłów "jak możliwie najszybciej przekazać władzę" a nie "jak by tu zmienić kraj po mojemu".

<Przez chwilę rozgląda się po sali, jakby dopiero teraz zdał sobie sprawę, że wszyscy na niego patrzą. Odkłada łyżeczkę do kawy, którą w pewnym momencie zaczął żywo gestykulować, po czym siada, mówiąc cicho>

Dziękuję.

[Ksawer]

Panie Bodnar, nie sądzę, że zasadne jest w moim mniemaniu torpedowanie prac legislacyjnych niektórych ministrów. Owszem, niektóre ustawy budzą kontrowersje, nazwijmy to ideologiczne, ale to nie powód by ich sabotować. Sądzę, że ich zamrożenie w centrum legislacyjnym będzie wyjątkowo dobrym rozwiązaniem zarówno dla następnej ekipy, jak i wszystkich koalicjantów. Natomiast jeśli chodzi o niektóre decyzje np. uproszczenie procedur o rozpoczęciu działalności gospodarczej, w tych trudnych warynkach, mogą okazać się remedium na bolączki aktualnego systemu. Nie widzę zatem przeciwskazań.

Choć zapewne jest wiele racji w tym, co pan mówi. Organizacja pracy Rady Ministrów powinna działać w ramach ustalonego na pierwszym posiedzeniu planu. On bowiem prowadzi nas do ostatecznego celu jakim jest przygotowanie Ojczyzny na wybory parlamentarne. Pod tym kątem najlepiej oceniam działanie prac ministerstwa spraw wewnętrznych i ministerstwa spraw wojskowych.

[Koza]

Proponuję kompromisowe rozwiązanie, to znaczy jak chodzi o Zagłębie Borysławskie, próbujemy dogadać się z Anglosasami. Z kolei, jak chodzi o Zagłębie Gorlickie oraz wszelkie inne źródła ropy na terenie RP, rozwiązujemy poprzez budowę koncernu polsko-węgiersko-rumuńskiego. Nie ukrywam, że nieco na tym tracimy, bo oddajemy kapitałowi zachodniemu największe złoża ropy w naszym kraju, a patrząc przez pryzmat całego regionu - łatwo można zauważyć, że A-I Oil dąży do monopolu w Europie. Nie jest tajemnicą, że prowadzą już rozmowy z Rumunami o Ploeszti.

Realizując moją koncepcję zyskujemy w perspektywie 2-3 lat, dwie duże firmy rywalizujące na rynku krajowym, to przełoży się na lepszą jakość towaru oraz niższe ceny, niż będzie to miało miejsce przy dyktacie Londynu. Czy premier wyraża zgodę, na taką koncepcję oraz na rozpoczęcie rozmów z Węgrami i Rumunami?

[Koza]

Ekhm...! <na widok zamyślonego premiera>

[wulf]

<Do sali wchodzi dyskretnie Wukowicz, patrzy po zgromadzonych i mówi:>
A byłby może arbeit dla starego policaja?

[Koza]

Panie premierze proszę zdyscyplinować swoich partyjnych kolegów, posiedzenie rządu to nie posiadówa przy piwku na Targówku. Poza tym, czy odniesie się Pan do moich propozycji?

[AmaD]

<Bielecka dokładnie zlustrowała wzrokiem Wukowicza, która nagle pojawił się na posiedzeniu rządu. Nie odrywając wzroku od pana z PP, dolała sobie kawy i po wystąpieniu Ministra Grażyńskiego zabrała głos.>

W sumie warto by się w końcu zadeklarować do szeregu projektów dekretów przygotowanych przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu oraz Ministerstwo Skarbu. Nie bardzo rozumiem, dlaczego opóźniamy ich wejście w życie, zwłaszcza tych co do których panuje ogólny konsensusu.

Zresztą, te projekty, które nie zostały dotychczas zaakceptowane, np.: Karta Pracownicza czy dekret prywatyzacyjny, też powinny niezwłocznie trafić do Prezydenta.

<Bielecka zwróciła się do Kwiatkowskiego.>

Warto by się też zastanowić nad komunikacją miejską. W czasie wojennej i powojennej zawieruchy łatwiej wywłaszczyć ludność, zatem można by rozważyć np.: pomysł budowy metra w Warszawie.