Tatarszczyzna

[_MCK_]

Rozumiem, że przywódców buntu należy ukarać. Ale najpierw wypadałoby zrobić rozeznanie na terenie Tatarszczyzny.

OG: i nie takie rozeznanie, że Szmer weź powiedz to i tamto i wszystko jasne.

Ja proponuję sformowanie dywizji, która uda się na teren Tatarii, zdobędzie zaufanie miejscowych dzięki obecności w niej przedstawicieli rdzennej ludności, zrobi rozeznanie i przyśle do głównego sztabu raport o sytuacji na tych terenach, w razie zamieszek spróbuje na własną rękę schwytać przywódców i zaprowadzić porządek a w razie większego oporu poprosi o wyslanie większych korpusów.

[wulf]

I będziemy czekać do kiedy? Do następnego stulecia, jak zdobędą zaufanie tubylców? Tam trzeba szybkich działań, ukarania winnych i przyznania praw jednostkom, żeby pokazać, że ich szanujemy i uznajemy. A nie wikłania się na najbliższe 100 lat w jakieś konflikty absurdalne.

[Ogar]

Samarkanda padła, więc jak Vinci chcesz pacyfikować tych tatarów to jest dobry sygnał by się pospieszyć.

[wulf]

Trzeba z magnatami pogadać by oni dupy ruszyli. Bo jak ich wywłaszczą, to będą płakać.

[Vinci]

Dziś wrzucę plan pacyfikacji. Mamy tam do dyspozycji 3-4 dywizje.

[_MCK_]

Nie mamy czekać. Hetman proponuje wysłać 4 dywizje. W takim razie niech jedną z nich będzie dywizja konna ze strukturą jaką zaproponowałem tylko bez Tatarów, Tadżyków, Afgańczyków, Turkmenów. Zastąpią ich Kazachowie, Kozacy a nawet Polacy i Litwini.
Dywizja konna ruszy jako pierwsza, zrobi rozpoznanie a za nią ruszą dywizje piechoty i pancerna.

[wulf]

Tylko bez niszczenia meczetów, gwałcenia kobiet i innych tego typu akcji

[_MCK_]

Mam nastawienie proautonomiczne wobec sprawy mniejszości zamieszkujących nasze państwo, Jaśnie Panie.
O wszelkich rozbojach ze strony moich żołnierzy nie ma mowy.

[wulf]

Za nastawienie proautonomiczne możesz zostać z wojska usunięty, jeśli się okaże, że zbyt dużo autonomii chcesz dawać, panie poruczniku.

[Vinci]

"Wyprawa na czambuły / 1"
Kolegium Połączonych Sztabów ANT-11-6/1

Quote:

Quote:Notatka 1.
Polska: powstanie tatarskie!
"Polscy panowie udowodnili, że są słabi, że nie potrafią dłużej utrzymać swojej władzy nad ciemiężonymi ludami Rzeczypospolitej. Bracia rodacy, oto zegar historii bije naszą godzinę! Jako dumni potomkowie Czyngis-Chana i Tamerlana chwytamy dziś za broń, by wywalczyć sobie starodawną wolność. Przegonimy precz magnatów. Wywalczymy sobie własny rząd i własny Sejm, a w wyborach będzie mógł głosować każdy obywatel - a nie, tak jak w pańskiej Polsce, tylko bogacze" - taka proklamacja wezwała Tatarów (których jest w Rzplitej 20 milionów) do powstania.
Na czele wojsk powstańczych, liczących na razie, jak się szacuje, od 10 do 30 tys. Tatarów i stale się powiększającego, stanął chan Razmemłaj, członek szlachty tatarskiej jednego z plemion. Póki co działania zbrojne toczą się na południu tzw. Tatarszczyzny, gdzie powstańcy spalili siedziby magnatów, ściągających dotąd haracze z poszczególnych plemion, i ustanowili swoją stolicę w Taszkencie. Na tych terenach stacjonuje tylko jedna dywizja wojsk - w Samarkandzie - która zapewne niedługo stanie się celem ataku powstańców. Cieszą się oni wsparciem Afganistanu (liczącego na powstanie nowego państwa muzułmańskiego) i Wielkiej Brytanii (liczącej na oskrzydlenie Afgańczyków).

Quote:Notatka 2.
Samarkanda wzięta! Szturm 15 tysięcy Tatarów połączony z buntem wielu mieszkańców miasta doprowadził do upadku Samarkandy i rozbicia stacjonującej tam dywizji Wojska. Do dawnej stolicy Tamerlana przeniosły się władze rebelianckie. Powstanie Razmemłaj Chana staje się coraz rozleglejszym i groźniejszym. Chodzą głosy, że zagony ordyńców liczą już 100 tysięcy buntowników (kiepskie uzbrojenie czyni te cyfry nie mniej strasznymi) grasujących od granicy afgańskiej prawie już prawie do Karagandy i Snopka. Czelność "rządu" buntowniczego sięgnęła szczytu: ogłosił on dekret rozpisujący "demokratyczne, powszechne wybory do Kurułtaju Demokratycznego Chanatu Tatarskiego".

Jednostki operacyjne:
- V Brygada Jazdy (Astrachań) - gen. Lew Sapieszka
- 23. Dywizja Piechoty (Perm) - gen. Mikołaj Stadnicki
- 34. Dywizja Piechoty (Michałów) - gen. Józef Latorośl
- 27. Dywizja Piechoty (Potoka) - gen. Władysław Kuszka
- 28. Dywizja Piechoty (Samarkanda) - przeformowane resztki niedobitków z dywizji

Dowódca operacji: gen. Piotr Nikołajewicz Wrangel
Obserwator hetmański: Józef Dowbor-Muśnicki

Początek: zajęcie pozycji wyjściowych według mapki nr 1. Z uwagi na odległość niektórych jednostek operacyjnych od tychże punktów ogłasza się oficjalne zawieszenie broni i rozpoczęcie negocjacji w mieście Szymkent. Stronę wojskowo-rządową będzie reprezentowała delegacja na czele z ppłk Józefem Dzięcioł-Kraszewskim oraz Nereuszem Małachowskim. Zaleca się wydłużanie negocjacji aż armie będą na 5 godzin drogi do wyznaczonych celów, nawet kosztem targowania wysokich ustępstw na rzecz stron buntowników. Zaleca się także wnikliwą obserwacje przedstawicieli 'tatarskich', aby po ewentualnym fiasku zapewnić wywiadowi szczegółowe informacji nt. sytuacji wewnętrznej dowódców wojsk powstańczych.

Plan operacji:

V Brygada Jazdy
- lekko podjeżdża w kierunku miasta Zarafszan zdobywając go i formując mały garnizon ochronny
- wspólnie z oddziałami magnatów i szlachty zajmuje Nawoi.
23. Dywizja Piechoty
- szybki marsz w kierunku Buchary, a następnie organizuje się pod miastem Karszy.
23. Dywizja Piechoty oraz 34. Dywizja Piechoty
- organizują się w jeden związek operacyjny - 1. Armia Wyzwoleńcza pod dowództwem generała Wrangela.
- z 1. Armii pod Biszkekiem wydziela się Grupa Operacyjna "Czajka" w liczbie 800 żołnierzy.
- spod Biszkeku przesuwa się w kierunku Szymkentu
- 1. Armia Wyzoleńcza podejmuje sie szturmu na Taszkent wykorzystując fakt, ze armia tatarska przesunęła się do Samarkandy
Grupa Operacyjna "Czajka"
- wydziela się i rozpoczyna nocny spływ rzeką Naryn w kierunku wyznaczonego celu
- po potwierdzeniu informacji, że siły tatarskie z okolic zaznaczonych na mapie przerywaną białą linią ruszają na pomoc do Taszkentu ruszają rozpoczynają operację: odcinają łącza komunikacyjne, wysadzają jedyny najbliższy most na rzece Kara-Daryna na linii miasta-Taszkent, organizują oddziały ludności niemuzułmańskiej i wywołują prawdziwą rewoltę skierowaną przeciwko resztkom sił obronnych Tatarów.

Celem operacji jest zdobycie strategicznych miast w celu wspólnego ataku na stolicę powstańców w Samarkandzie.

Wydaje się wytycznę skierowane do żołnierzy w razie traktowania ludności mieszkającej na terenach objętych operacją:
- z uwagi na trudności gospodarcze powstańców siły zaopatrzeniowe Wojska organizują rozdawanie żywności i wody dla mieszkańców;
- wprowadza się dobre traktowanie mieszkańców za wyjątkiem buntowników, których poddaje się automatycznie rozstrzelaniu;
- sztab sił operacyjnych zwraca szczególną uwagę na pozyskanie wsparcia duchownych muzułmańskich i wykorzystanie przeciwników walki;
- Wojsko powołuje przy Kolegium Połączonych Sztabów komisję petycjonistyczną, w skład której wejdą przedstawiciele propolskich Tatarów - sporządzą oni wszystkie potrzeby mieszkańców ogarniętych powstaniem, w tym petycje ws. samorządu.

Siły magnackie podlegają dowództwu Wojska.