"Konsultacje międzysojusznicze" w Warszawie

[Szmer]

OG: Czerwony, jeżeli chcesz, to dokładniej zarysuj okoliczności - gdzie się spotykacie itd.

[Czerwony]

OG: dobra, tylko jedno pytanie z rodzaju ogólnej wiedzy dyplomatycznej pozwalającej uniknąć faux pas - Popow pali?

[Szmer]

OG: pali, pali

[Czerwony]

<W progu ministerstwa, wysiadającego z limuzyny Popowa wita doc. Konar. Po krótkiej części oficjalnej, obydwaj wchodzą do przestronnego pokoju w stylu rokoko, z typowym dla późnego baroku przepychem. Duże okna wychodzą na Warszawę, ukazując w pełnej krasie panoramę stolicy. Wzdłuż ścian stoi kilka drogich szaf, kredensów i półek z książkami. Główne miejsce zajmuje orzechowy, owalny stół, przy którym stoi nieduża kanapa i dwa spore fotele. Gdy Popow zajmuje wybrane miejsce, Konar siada na jednym z foteli i podnosi z półki nabitą wcześniej fajkę.>

Pan nie będzie potrzebny - <mówi Konar z lekkim uśmiechem do swojego tłumacza, po czym zwraca się do gościa> - mamy etat tłumacza z Rosyjskiego, ale moja świętej pamięci matka zadbała o nauczenie mnie języka Puszkina i Dostojewskiego.

<Zapala fajkę, zaciągając się aromatycznym dymem>

Cóż, panie ministrze. Zebrało się trochę tematów, które powinniśmy poruszyć. Pozwoliłem sobie zebrać najważniejsze, nie kierując się żadnym ogólnym porządkiem:
- kwestia niedawnych wydarzeń związanych ze śmiercią Romana Dmowskiego,
- sprawa relacji gospodarczych,
- systuacja na Słowacji,
- kwestia Paktu Antykominternowskiego i interwencji w Hiszpanii.

Wszystkie te punkty są wzajemnie powiązane i niewątpliwie w trakcie rozmów będziemy poruszać też inne kwestie, ale jeśli uważa Pan że pominąłem jakieś kluczowe zagadnienie, rad bym o tym usłyszeć. Za pamięci, dysponuję tytoniem do fajki oraz, jeśli pan woli, cygarami.

[Szmer]

Popow
Cygaro, jeśli łaska.
*pozwala sobie przypalić*
Cóż, widzicie, Bogusławie Józefowiczu - sytuacja jest bardzo niewesoła. Nieprzewidywalne postępowanie pańskiego kraju kosztuje naszego wodza wiele nerwów. Ledwo udało nam się go powstrzymać przed natychmiastowymi, daleko posuniętymi działaniami. Jak rozumiem, chce pan wiedzieć, na jakich zasadach jest możliwe załagodzenie wszystkich nieporozumień.
*zawiesza pytająco głos*

[Czerwony]

Cóż, moim obowiązkiem jako dyplomaty jest wysłuchanie, z czym pan przyjechał. Czuję się jednak w obowiązku pana ostrzec. Jeżeli pan, lub ktokolwiek w Piotrogrodzie wyobrażał sobie przed tą wizytą, że przyjedzie pan z teczką i warunkami, a my na te warunki pokornie przystaniemy... Nie jestem Aleksandrem Warnowiczem, panie Popow. Dla mnie, w przeciwieństwie do mojego poprzednika, najważniejsze są nie mgliście pojmowane idee a dobro mojego kraju i Narodu. Jest moim kolejnym obowiązkiem działać na rzecz tego dobra. Jeśli Rosja zechce wymusić na nas działania godzące w to dobro, bez chęci do negocjacji... Polska będzie szukała innych, bardziej przychylnych możliwości, niezależnie od tego co będą o tym sądzić mitomani w rodzaju Warnowicza czy Orlikowskiego.

OG: tak, zabalowałem trochę, ale post jest mniej więcej trzeźwy

[Szmer]

Popow
*wysłuchuje Konara, patrząc w jakiś punkt na stole, jakby pozwalał mu się wygadać, po czym zaciąga się cygarem*
Wygląda to tak. Sprawa Orlika nie jest aż tak ważna, jak się może wydawać. Nie przesądzamy, że jest on niewinny, bo i na jakiej podstawie. Tę sprawę trzeba dokładnie prześledzić, ot i wszystko. Ale uważamy, że pod pewnymi względami posunęliście się za daleko... o wiele za daleko. Dlaczego na przykład trzymacie go w tej cholernej krakowskiej norze? Nie łaska go wywieźć do jakiegoś pałacyku, gdzie chociaż mógłby żyć jak człowiek i pełnić obowiązki? Dlaczego MSW od razu zlikwidowało PUF, wrabiając ich dosyć nieudolnie w jakieś bzdurne afery? Proszę wybaczyć, ale to nosi już znamiona zamachu stanu. Podobnie jak ta nagła dymisja Warnowicza. Rosja nie może pozwolić na taki chaos pod nosem Kominternu.
Teraz do czego zmierzam, Bogusławie Józefowiczu. Chcielibyśmy, żebyście zaprzestali prześladowań PUF i wpuścili do rządu reprezentantów faszystów z obu organizacji. Chcielibyśmy, by nie prześladowano w Polsce nikogo, kto działa na rzecz współpracy z waszym największym sojusznikiem, bo to jest po prostu chore. To wszystko dla waszego dobra. Władzą trzeba się podzielić, żeby nie było żadnych puczów i burdelu na ulicach, jak u tych nieszczęsnych Słowaków. Znajcie naszą dobrą wolę - gotowi bylibyśmy nawet zaakceptować sytuację, w której gen. Jan Michał Zarucki zostaje premierem, a jego miejsce w wojsku zajmuje np. płk Józef Ignatowicz.
Natomiast warunek, że tak powiem, sine qua non, to zakończenie tych śmiesznych przewlekań i podpisanie traktatów politycznych Warnowicza. Wtedy wszystko będzie znowu dobrze między nami. Słowianie muszą się trzymać razem, Bogusławie Józefowiczu.

[Czerwony]

<Konar słucha, notując wymieniane przez Popowa żądania, po czym odkłada pióro i wpatruje się w kartkę, zaciągając się fajką. Po chwili kładzie ją na stole i zwraca się do rozmówcy>

Jeśli wolno, chciałbym dla zachowania porządku omawiać kwestie, jakie pan przedstawił, jedna po drugiej. Co do jednego z wymienionych żądań mogę stwierdzić, iż jest już ono wypełnione - mianowicie tego, aby w Polsce nie prześladowano nikogo kto dąży do współpracy z Rosją. Orlikowski, Warnowicz i ich stronnicy dążyli nie do współpracy, panie Popow, lecz do wiernopoddańczego podporządkowania się Rosji. Gdyby u was ktoś prowadził taką politykę wobec dowolnego innego kraju, pan Komarenko odwołałby go w ciągu minuty. Proszę zauważyć, że "Słowiańskie Orły" cieszą się taką samą wolnością jak i wcześniej, bo też i ich stosunek do relacji z Rosją, choć różny od mojego czy gen. Zaruckiego, jest w jakimś stopniu racjonalny. Niech sobie promują ten panslawizm i korporacjonizm, proszę bardzo. A jest też mi wiadomym, że gdyby nie ostatnie ataki Marszałka Sejmu, pan generał byłby bardziej skłonny do większej współpracy.

[Ksawer]

W pokoju obok zniecierpliwiony Hrabia chodzi w kółko oczekując wyniku rozmów z Rosjanami.

[Szmer]

Popow
Pozwolę sobie nie zgodzić się z waszą oceną pana ministra Warnowicza i najwyższego radcy Orlikowskiego. Chciałbym jednak uzyskać zapewnienie, że nikt nie będzie im przeszkadzał w normalnej działalności politycznej - przez co rozumiem, uprzedzając zapewne pańskie dowcipne uwagi, wypowiedzi publiczne, w ławach sejmowych, na łamach prasy, a także działalność partyjną i państwową. Chcielibyśmy także, aby zaprzestano prześladowań PUF, tzn. jeszcze raz, a porządnie, sprawdzić wydumane zarzuty wobec jej działaczy i większość wypuścić. A także pozwolić tej organizacji normalnie działać, nawet, jeżeli w końcu coś udowodnicie Orlikowskiemu.