Wydarzenia w Polsce - Rzplita Trojga Narodów

[Dalewin]

Quote:

Męczennicy za wolność

Jakaż to jest ta Rzeczpospolita Szlachecka? Jakaż to wolność i niezależność? Oto teraz patrzymy jak Warszawę otaczają nasze własne wojska, a na sejmie wojsko przymusza posłów do głosowania podług wojskowych przekonań. Sejm zebrał się by wybrać Króla, a doprowadził do dyktatury wojskowej i mało tego, będzie ją podtrzymywał. Taka jest szlachta! Bojaźliwa, niezdolna do reform, uległa tylko sile. Pytanie tylko, dlaczego słuchają się wojska a nie słuchają ludu? Wojsko to tylko pół miliona. Obywateli jest milionów kilka. Dlaczego nas nie słuchają? We Lwowie Igor Popow rozmawiał z robotnikami i rolnikami. Uspokajał ich.

Igor Popow Wrote:"Nie zniosą z ust naszych haseł rewolucji i chleba! Chociażby mieli by nam te usta wyrwać, pociąć, i zdeptać nasze głowy, nie wyrzekniemy się naszych przekonań! Nie wyrzekniemy się wolności nie tylko dla nas, ale przecież dla naszych dzieci, wnuków, prawnuków! Dla przyszłych pokoleń! Wojsko? Czymże jest? To tylko siła jak każda inna, tyle, że oni mają broń kupioną za pieniądze szlachty, a My musimy sami na nią pracować, i jeszcze ich uzbrajać.

Ale zwracam się teraz nie tylko do Was, Towarzyszki i Towarzysze! Zwracam się też do żołnierzy! Czy chcecie być tak jak wszyscy robotnicy, wszyscy pracujący na roli, zależni od nieudolnej szlachty? Od nieudolnego Króla? Od nieudolnych magnatów? Przecież To nie Wy, ludzie chroniący własną piersią Rzeczypospolitej, otrzymujecie przywileje. Nie dostanie awansu żołnierz zasłużony a Ten który jest dobrze urodzony. Czy takiego życia chcecie? Takiego podziękowania za Wasz trud i znój?

Powtarzam! Nie bójcie się w tej czarnej chwili, bowiem za naszą sprawą stoją miliony bijących, czerwonych serc. A krew nasza, choćby miała być przelana, przelana będzie za słuszną sprawę! Towarzysze Lenin, Reichmann, Piłsudski zamknięci zostali bez wyroku! Nawet sądu nie mieli prawa mieć! Precz ze szlachtą! Precz z uciemiężeniem!

Niech żyje republika! Niech żyje Związek Rad!

Niestety mimo gorących słów, strach był w sercach zebranych nadal obecny. Czy tego chcemy? Strachu przed katem jakim jest szlachta, i do tego strachu, że nieudolna władza musi być przez wojsko porządkowana, a przez to nieobliczalna?

[Szmer]

Quote:Deklaracja poznańska 15 III 1924

1. Środowiska socjalistyczne i republikańskie w Rzplitej domagają się stworzenia państwa wolnego, demokratycznego, powszechnego oraz egalitarnego, poświęconego poprawianiu jakości życia wszystkich klas społecznych oraz promujące równość pomiędzy szlachtą a resztą społeczeństwa. W celu realizacji tych postulatów domagamy się zwołania Sejmu Republiki Polskiej w Warszawie.
2. Domagamy się przeprowadzenia wyborów bezpośrednich, tajnych i powszechnych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Domagamy się wprowadzenia wolności społecznej, politycznej i ekonomicznej dla wszystkich klas społecznych.
4. Domagamy się przyznania praw politycznych wszystkim obywatelom Rzeczypospolitej Polskiej mającym powyżej 18 lat, niezależnie od ich płci, rasy, dochodów czy statusu społecznego.

Za Izbę Gospodarczą "Industria": Julian Pakułowicz, Herman Bollzmann
Za Socjalno-Demokratyczną i Ludową Partię Polski: Julian Marchlewski, Ignacy Daszyński, Feliks Dzierżyński, Jan Michał Wieruszowski
Za Towarzystwo Republikańskie Polskie: Gryzelda Pusłowska, Piotr Riemkinow, Gabriel Narutowicz

[Szmer]

Quote:21 III 1924
Akcji strajkowej w Polsce ciąg dalszy
Od Gdańska, po, Kraków, Lwów, Niżnyj Nowogród, Moskwę, Tomsk, Ural i Archangielsk, robotnicy podnieśli sztandary i rozpoczęli strajki. Wykorzystując niemoc władzy i to, że najważniejsi dowódcy wojskowi są teraz w Warszawie, przemaszerowali ulicami miast, zatrzymując produkcję w największych zakładach pracy. Nawet w niektórych wsiach, rolnicy odeszli od ziemi kierując się do miast strajkujących. Najważniejsze hasła to między innymi uwłaszczenie, powszechne prawo do głosowania, podwyżka wynagrodzeń, obniżenie cen produktów spożywczych i ubrań.

Część robotników wtargnęła do domów przemysłowców, jednak na szczęście obyło się bez strat. Wyniesiono ich tylko przed publikę, i na oczach wszystkich wykrzyczano do nich żądania. Podobno do strajków szykują się również robotnicy z nowej Żmudzi, a część z tych akcji prowokowana jest i inspirowana przez kościół Prawosławny, głównie w kręgach rolniczych. Za seria strajków, stoja lokalne oddziały SDLPP które aktywnie działają na rzecz wzniecania butów przeciwko wyzyskowi.

[Szmer]

Quote:26 III 1924
Polska ma króla... wybranego przez wojsko
Po kilku nieudanych głosowaniach królem Polski został w końcu gen. Nataniel Sapieha. Jest to tylko pozorny sukces Sejmu elekcyjnego, bowiem wybór Sapiehy wymusiło wojsko wprowadzone do izby poselskiej przez hetmana Sakskoburggotskiego. "Wybór" posłów zatwierdził senat i prymas. Tak naprawdę więc polska "demokracja" szlachecka ostatecznie się skompromitowała i popadła w zupełną zależność od wojska.
Tzw. elekcja w Rzplitej zaszła w smutnej koincydencji z wprowadzeniem "państwa totalnego" we Francji, stanowiącego całkowite już wynaturzenie ideologii wolnościowej, którą nosiła na sztandarach rewolucja francuska. Europa dzieli się wyraźnie na strefę wolności, strefę republik demokratycznych i monarchii konstytucyjnych skupionych w układzie haskim, oraz strefę zniewolenia, "państw totalnych", "narodowych republik" i dyktatur wojskowych. Co prawda nowy król obiecuje Polsce reformy w duchu demokratycznym, jednak jego panowanie będzie już do końca skażone grzechem pierworodnym wyboru na żołdackich bagnetach.
dokończenie na str. 2

[refugee]

ECHO WOLNOŚCI



Demokracja.

[…] Wyraźnie widać że społeczeństwo polskie dojrzało do wartości demokratycznych, realizowanych przez obieralny w 4 przymitnikowych wyborach sejm, i rząd, administrujący państwem dla i z woli społeczeństwa.[…]
[…] Innej drogi, nie ma raz zasiane ziarno republikanizmu, kiełkuje nie bacząc na warunki w jakich przychodzi mu rosnąć. Pytanie właściwie jest jedno. Co zrobi wojsko. Czy zrozumie że jedyną drogą, dla Najjaśniejszej jest droga demokracji, równości i wolności czy utrzymywać będzie obecny system, doprowadzając do rozlewu krwi w każdej polskiej wsi i każdym polskim mieście.[…]

[…]W przypadku utrzymywania agonalnego starego systemu, tworzy się realne zagrożenie dojścia do władzy partii antysystemowych, które rozsadzą państwo od środka[…] Nadając Wiśle, czy Wołdze lekką czerwoną poświatę ofiar rewolucji[…]

[Szmer]

Quote:31 III 1924

KORONACJA KAZIMIERZA V

W dniu dzisiejszym zakończyły się w Krakowie oficjalne uroczystości koronacyjne króla Kazimierza V z Bożej łaski i woli Narodu Króla Rzeczypospolitej, Obrońcy Wiary, Wielkiego Księcia Litewskiego, Wielkiego Księcia Moskiewskiego, Księcia ruskiego, pruskiego, mazowieckiego, żmudzkiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego, podlaskiego, inflanckiego, smoleńskiego, siewierskiego, czernihowskiego, Suwerennego Pana nowożmudzkiego, nowopoleskiego, malagaskiego, Obrońcy wieczystego wyspy św. Bartłomieja. Takie imię, mające uhonorować jednego z przodków przyjął bowiem Nataniel Nestor Kazimierz Leon Sapieha, nowo obrany Król Rzeczypospolitej. Uroczyste włożenie korony na głowę nowego króla oznacza objęcie przez monarchę prawowitej i pełnej władzy zwierzchniej nad krajem i poddanymi.

Ostatnia koronacja była obrzędem religijnym, który włączony w liturgię Kościoła katolickiego uświęcał osobę królewską. Gest, słowo, muzyka, przepych i bogactwo jakie towarzyszyły tej uroczystości sprawiały, że w pamięci świadków pozostanie ona jako wspaniałe widowisko. Co ciekawe w ceremoniale brali również udział przedstawiciele innych wyznań - byli patriarchowie ortodoksyjni, ale byli też i pastorzy protestantcy. Zaproszenie otrzymali nawet przedstawiciele wyznania mojżeszowego oraz muzułmanie.

Koronacje króla Kazimierza odbywała się w katedrze wawelskiej, którą król wybrał w nawiązaniu do dawnych tradycji. Uczest­nikami i świadkami obrzędu byli dostojnicy duchowni z prymasem-arcybiskupem gnieźnieńskim, biskupami i wyższym duchowieństwem, najwyższymi dostojnikami Królestwa, możnymi świeckimi oraz rodziną. Na koronację przybyli również przedstawiciele innych władców oraz przedstawiciele państw republikańskich.

Pierwsi królowie Polski, począwszy od Bolesława Chrobrego w roku 1025, koronowali się w katedrze w Gnieźnie. Podobnie było po wznowieniu godności królewskiej przez Przemyśla II w 1295 roku. Od koronacji Władysława Łokietka w 1320 roku obrzęd miał miejsce w katedrze wawelskiej w Krakowie. Do tej tradycji nawiązał nowy król Kazimierz V.

UROCZYSTOŚCI KORONACYJNE

Polski ceremoniał koronacyjny przewiduje czterodniowe uroczystości i takie też uroczystości miały miejsce w czasie obecnej koronacji. Piątek i sobota były dniami czynności poprzedzających obrzęd koronacji. Dniem, w którym koronowano króla była niedziela. W poniedziałek nowy król ukazywał się mieszkańcom miasta koronacyjnego. Oto dokładny przebieg uroczystości:

Piątek

POGRZEB

Tego dnia odprawiano w katedrze wawelskiej ponowny, uroczysty pogrzeb poprzedniego władcy, króla Aleksandra I. Nowo wybrany król-elekt oddał w ten sposób hołd swojemu poprzednikowi i zgodnie ze staropolską zasadą „Osoba Pańska umiera, Korona nie umiera” symbolicznie wchodził na jego miejsce w państwie. W uroczystościach bardzo silnie eksponowana była osoba królowej wdowy, którą król Kazimierz V uhonorował dożywotnią rentą. Pomimo, że Radziwiłłowie i Sapiehowie od wieków konkurowali o pozycję w państwie, w tym dniu widać było, że Król chce rządzić w atmosferze zgody.

Sobota

POST, JAŁMUŻNA, SPOWIEDŹ, PIELGRZYMKA PIESZA

Nowy król przygotowywał się do koronacji przez post, jałmużny rozdawane ubogim, spowiedź i pielgrzymkę pieszą, której droga wiodła w Krakowie z Wawelu do kościoła św. Stanisława na Skałce. Król w otoczeniu dostojników duchownych i świeckich przechodził pośród zgromadzonych po drodze tłumów. Pomimo dość napiętej atmosfery koronacja przebiegała pokojowo. Zatrzymano jedynie trzech republikanów, którzy próbowali zakłócić uroczystości.

Niedziela

SYMBOLICZNE OBUDZENIE

Tego dnia odbywał się obrzęd koronacji. Rano król oczekiwał dostojników w swojej łożnicy. Prymas dotknięciem ręki symbolicznie budził króla do nowego, królewskiego życia. Króla ubierano w szaty koronacyjne podobne do biskupich, po czym w otoczeniu panów duchownych i świeckich udawał się do katedry. Kronikarze odnotowali, że król pod strojem koronacyjnym ubrany był w prosty mundur wojskowy, pozbawiony odznaczeń i orderów.

ORSZAK CEREMONIALNY

Uroczysty orszak posuwał się wysłanym kobiercami chodnikiem zwanym mostem. Prowadził go marszałek wielki z laską opuszczoną w dół, co oznaczało, że król nie objął jeszcze swojej godności. Za marszałkiem szli dostojnicy Królestwa w ustalonym porządku, niosąc wydobyte ze skarbca koronnego oznaki władzy królewskiej – insygnia koronacyjne.

Koronę sprawioną przez Władysława Łokietka, a przypisywaną Bolesławowi Chrobremu niósł na srebrnej tacy kasztelan krakowski, berło i jabłko – dwaj wojewodowie (w czasie tej koronacji był to wojewoda moskiewski i wileński), Szczerbiec – miecz przypisywany także Chrobremu – trzymał miecznik krakowski. Chorąży koronny niósł chorągiew Królestwa zwiniętą na znak, że nowy król nie ma jeszcze pełni władzy.

Koronę wieńczącą skronie królewskie tworzyła złota, ozdobna obręcz z której wyrastały heraldyczne lilie, wysadzana cennymi kamieniami. Był to znak główny pełnej i nikomu nie podległej mocy monarszej. Berło, krótka laska ze złota, również zdobiona, oznaczało władzę rozkazywania. Jabłko, złota kula zwieńczona krzyżem, symbolizowało w ręce królewskiej świat i kraj. Miecz należał do oznak monarszej władzy wojskowej i sądowniczej. Chorągiew z Orłem Białym, powiewająca nad zastępami rycerstwa, była najwyższym znakiem ziem Królestwa Polskiego.

PRZYGOTOWANIE DO KORONACJI

Po wejściu do katedry król zasiadał na krześle pośrodku kościoła, naprzeciw prymasa, panowie świeccy zaś składali na ołtarzu insygnia. Obrzęd koronacyjny rozpoczynał się kazaniem wygłoszonym po polsku przez jednego z biskupów, a dostosowanym treścią do uroczystości. W treści kazania biskup malageski Augustyn Karasin, który znał króla od czasów dzieciństwa, zaapelował do poddanych o poszanowanie godności królewskiej i boskiego prawa i pokojowe trwanie w lojalności wobec Rzeczypospolitej.

KORONACJA
Przysięga

Koronacja rozpoczynała się od przysięgi króla. Król Kazimierz V potwierdził dotychczas składane obietnice i postulaty, zapowiadając daleko posunięte reformy mające zwiększyć liczbę poddanych uprawnionych do decydowania o kwestiach politycznych królestwa. Dewizą swojego panowania uczynił zwrot "Elementum meum Libertas", który był jego mottem życiowym. Od tej chwili formuły wypowiadano po łacinie. Król klęcząc odpowiadał na zadawane mu przez prymasa pytania: czy zamierza służyć wierze, otaczać opieką Kościół, rządzić sprawiedliwie i bronić Królestwa. Prymas zwracał się następnie do obecnych z zapytaniem, czy chcą służyć królowi. Odpowiadano aklamacją – czyli pełną zgodą, wołając po polsku: „radzi, radzi, radzi!”

Pomazanie

Prymas w otoczeniu dwóch biskupów dokonywał pomazania króla namaszczając jego głowę, piersi, plecy i ramiona świętymi olejami. Przez namaszczenie król z osoby świeckiej stawał się pomazańcem pod niejednym względem podobnym biskupowi. Zapadała cisza. Prymas wręczał miecz klęczącemu przed ołtarzem królowi. Król przyjąwszy miecz ciął nim trzykrot­nie powietrze czyniąc znak krzyża. Gest ten oznaczał, że władca powinien być dzielnym obrońcą kraju i przyjętych przezeń zobowiązań przysięgi.

Koronacja

Prymas oraz wspomagający go dwaj biskupi (nowożmudzki i irkucki) nałożyli koronę na głowę króla. Prymas wręczył mu również berło i jabłko. Był to moment szczytowy obrzędu koronacji. Rozpoczynała się Msza święta. Łączenie jej z koronacją było cechą szczególną polskiego ceremoniału koronacyj­nego. W czasie Mszy król składał ofiarę z chleba i wina i całował podany mu przez arcybiskupa wydobyty ze Skarbca koronnego relikwiarz Krzyża Świętego. Po zakończeniu mszy krótkie uroczystości dokonywane były również przez duchownego prawosławnego, by pokazać, że król, będący Wielkim Księciem Moskiewskim, również w świetle prawosławnych obyczajów jest królem i suwerenem.

Król na majestacie

Po Mszy św. prymas wypowiadając formułę: „Stań i dzierż odtąd to miejsce” prowadził króla do tronu. Udzielał mu pocałunku pokoju i intonował hymn dziękczynny Te Deum laudamus – Ciebie, Boże, wysławiamy. Z uwagi na fakt, że król jest żonaty rozpoczynano według odrębnego ceremoniału koronację królowej - królowa Zofia była wyraźnie poruszona. Po odśpiewaniu pieśni i koronacji królowej król dokonywał pasowania na rycerzy – swojej pierwszej czynności królewskiej. Zgodnie z tradycją z czasów radziwiłłowskich pasowany na rycerza był jeden Polak, jeden Litwin i jeden Moskal.

DALSZE UROCZYSTOŚCI KORONACYJNE
Wyjście z katedry

Obrzęd koronacyjny w katedrze dobiegł tym samym końca. W dalszym ciągu trwały uroczystości towarzyszące koronacji. Przy wyjściu z kościoła uformował się uroczysty orszak, który prowadził, jak poprzednio, marszałek wielki trzymający łaskę podniesioną już do góry. Chorągiew Królestwa niesiona przez chorążego była rozwinięta. Znaczyło to, że król poprzez akt koronacji zyskał pełnię władzy. Wśród poddanych oglądających uroczystości koronacyjne podskarbi rozrzucał złote i srebrne monety wybite z okazji koronacji. Koronę używaną do koronacji chowano do Skarbca koronnego.

Uczta

Do uroczystości związanych z koronacją, po zakończeniu obrzędu, należała uczta koronacyjna, którą król wydawał na zamku dla możnych i gości przybyłych na koronację. Podczas uczty król zasiadał pod baldachimem przy osobnym stole, podczas gdy jego goście ucztowali przy stołach rozstawionych w sali głównej i sąsiednich komnatach. Uczta koronacyjna miała być pomyślnym znakiem dla panowania, które powinno opływać we wszelkie dostatki.

Poniedziałek

HOŁD

Ostatnim dniem uroczystości koronacyjnych był poniedziałek. Król dojechał konno na rynek główny w otoczeniu możnych i dostojnych gości. Ukazywał się tam na podwyższeniu w płaszczu i koronie używanej odtąd do różnych uroczystości państwowych i przyjmował hołd władz miasta i mieszczan. Pokazanie się poddanym uważano za dawny i konieczny do zachowania obyczaj. Niektórym spośród nich król udzielał honorowego odznaczenia.

Zabawy

Uroczystościom koronacyjnym towarzyszyły zabawy mieszkańców miasta i przybyłych na koronację gości. Festyny, turnieje, ognie sztuczne mogły trwać jeszcze długo po zakończeniu właściwych uroczystości.

[Szmer]

OG: Darne poprosił mnie o wrzucenie, bo sam by nie zdążył. W skrócie: bojówkarze rozwalili majętności biskupa Dukata.

Quote:
O "Marszu na Niepołomice"

Towarzysze, po raz kolejny zaprezentowaliśmy godny podziwu solidaryzm i zapał. Szczęśliwie, bez żadnych zbędnych ofiar, usunęliśmy wrzód na naszej ziemi małopolskiej - samozwańczego biskupa Dukata.
Decyzja o użyciu Gwardii Ludowej w tym celu nie przyszła mi łatwo. Sam Hetman raczył dojrzeć naszą organizację, strasząc wcieleniem niepokornych do armii (która, notabene, zamiast walczyć w Samarkandzie o integralność kraju pilnuje sejmu w Warszawie) czy śmiercią za "działalność na rzecz obcych wywiadów". Kolejne posuniecie mogło - i w tej sytuacji, na pewno sprowokuje - hetmana do dalszych akcji. Czemu więc dokonałem tej akcji?
Powodów było wiele. Do uszu moich i innych osób z Partii docierały pogłoski o feudalno-klerykalnych rządach w najgorszej postaci, zaprowadzonych przez Dukata na swoich ziemiach, karach chłosty za grzechy, łamaniu tajemnicy spowiedzi i innych temu typu rzeczy, sprzecznych z sumieniem, dekalogiem, prawem kościelnym, prawem cywilnym i wieloma innymi ważnymi dla każdego normalnego rzeczami. Do tego biskup samozwańczo koronował się na króla, co nie tylko źle rokowało o jego zdrowiu psychicznym - a, przyznam szczerze, nie chcę mieć wariata za biskupa -, ale i narażało na śmieszność nasz kraj i Kościół Katolicki. Dukat otrzymał też rozkaz przeniesienia się do innej parafii, a przy jego megalomanii obawialiśmy się o jego reakcję. Wreszcie, udaliśmy się tam wesprzeć Komitet Ludowy, powstały na wzór Wielkopolskiego. Mimo to, zastanawiałem się, czy wypróbowanie Gwardii Ludowej w tej pierwszej akcji jest uzasadnione.
Uzasadnieniem jest bardzo ważny fakt - nie ma nic zbyt radykalnego dla dobra ogółu. Łatwo szafować jednak życiem własnych ludzi dlatego wyprawę poprowadziłem osobiście, jako komendant Gwardii Ludowej.
Wyruszyliśmy z Krakowa wczesnym rankiem, uzbrojeni w sztandary, apteczki (na wszelki wypadek), plakaty oraz kilkanaście sztuk broni palnej. Nim dotarliśmy do Niepołomic, dotarła do nich wieść o nas - miast do pracy robotnicy ruszyli na spotkanie z nami, ochoczo wiwatując. Samo miasto zostało zajęte przez nas bez najmniejszych problemów - starosta oddał się w ręce komitetu ludowego (który obwołał mnie swoim przewodniczącym), lokalne siły policyjne zaś, na widok naszej siły, zdały broń. Część z policjantów dołączył do powołanej przez nas milicji obywatelskiej, zastępującej na tym terenie siły policyjne. Brak oporu zaskoczył nawet nas.
W tym samym czasie, w Myślenicach miał powód tego braku oporu - większość sił porządkowych z okolicy grupa bandytów podpaliła posterunek policji (dwie osoby zostały ranne), obezwładniła policjantów, zagrabiła broń i, w niewątpliwie złych zamiarach, ruszyła na kościół, skąd uciekła po przybyciu kolejnych sił policyjnych. Ani policja, ani nasza milicja nie zdołała ich złapać.
Jakkolwiek godny pożałowania był to incydent, dał nam wolną drogę do rezydencji biskupa. Sam Dukat, "nabombany" winkiem mszalnym odsypiał właśnie kolejny, ciężki dzień nieróbstwa kiedy do jego rezydencji zapukała nasza Gwardia Ludowa i liczni, już byli poddani biskupa. Podczas gdy dowódcy poszczególnych pododdziałów Gwardii Ludowej dokonywali, razem z młodymi klerykami i kilkoma wrogimi biskupowi hierarchami, inwentaryzacji, pośpiesznie zebrany sąd ludowy (w którego skład wchodzili m.in proboszcz myślenicki, starosta niepołomicki, moja skromna osoba czy przewodniczący Komitetu Ludowego) zajął się sądzeniem biskupa za jego działalność. Wyrok - konfiskatę większości majątki, chłostę (o ironio - jego ulubiona kara) i 5 lat więzienia - został w większości wykonany natychmiast. Obolałego biskupa wsadziliśmy następnie, z 5 tysiącami złotych (drobna część, która nie została skonfiskowana), obolałym siedzeniem i dołączonym listem o tym, że w razie powrotu do małopolski trafi na wyznaczone 5 lat do więzienia, do pociągu do Wołogdy, gdzie ma teraz urzędować. Oprócz tego wydano jeszcze kilka drobnych wyroków, zakładających najwyżej miesiąc prac społecznych.
Pieniądze kościelne oddaliśmy proboszczowi parafii myślenickiej. Prywatna fortuna została rozdzielona między Komitet Ludowy a Gwardię Ludową. Ostatnią kwestią była kwestia korony, którą przywdział na głowę - tą, razem z stosowną wiadomością, odesłaliśmy do Warszawy, do króla.
Obecnie kontrolujemy cały były teren biskupa. Ulice są obwieszone plakatami propagandowymi, wszędzie słychać "Międzynarodówkę" i "Warszawiankę 1924 roku". Gwardia Ludowa ma wreszcie szanse rozwinąć skrzydła, a bezpieczeństwem obywateli zajmuje się milicja obywatelska. Towarzysze, możemy z dumą powiedzieć, że mamy prawdziwie wolną Małopolskę.
Z okazji zdobycia Małopolski, jako przewodniczący Małopolski, ustanawiam Order Wolności imienia Józefa Piłsudskiego, podzielonego na trzy klasy, o prostej budowie - krzyż z czerwoną baretką, z napisem "Wolności się nie dostaje" na rewersie i "Wolność się bierze" na awersie. Klasy różnią się barwą - pierwsza klasa jest złota, druga srebrna, trzecia brązowa. Jego wykonaniem zajęli się już małopolscy specjaliści. Orderem tym odznaczam, zgodnie z wolą Komitetu Ludowego między innymi:
-Michała Kloca, żołnierza Gwardii Ludowej za dzielną postawę w czasie Akcji, orderem klasy I
-Wiktora Zagłobę, żołnierza Gwardii Ludowej za dzielną postawę w czasie Akcji, orderem klasy II
-Bartłomieja Lisińskiego, proboszcza Myślenickiego, za działalność na rzecz proletariatu, orderem klasy I
-Franciszka Bukowskiego, proboszcza Niepołomickiego, za dzielną postawę w czasie Akcji, orderem klasy II
-Wasyla Aleksego Pietrowa, wikarego Limanowskiego, za działalność na rzecz proletariatu, orderem klasy II
-Andrzeja Ośliżloka, starostę Niepołomickiego, za wspieranie Komitetu Ludowego, orderem klasy II
-Jana Michała Wieruszowskiego, za przeprowadzenie Akcji, orderem klasy II
-Józefa Piłsudskiego, Eliego Reichmanna, Władimira Lenina za działalność na rzecz proletariatu, orderem klasy I
Pełna lista odznaczonych tym orderem na kolejnej stronie
Jan Michał Wieruszowski, redaktor naczelny "Naprzód!", komendant Gwardii Ludowej, przewodniczący Małopolskiego Komitetu Ludowego.

[Szmer]

Quote:

3 IV 1924

Republika Węgier i Cesarstwo Francuskie zacieśniają więzy z RTN

Ambasadorzy obu tych krajów w Warszawie przesłali listy gratulacyjne od władz Francji i Węgier z okazji obrania Kazimierza V Sapiehy na króla, a także przybyli na uroczystą koronacją nowego władcy i spotkali się z nim na prywatnej audiencji w celu osobistego przekazania gratulacji, a także omówienia stosunków dyplomatycznych w nowej sytuacji. Ambasadorzy poparli projekt reform przedstawionych przez armię i zapewnili o swoim wsparciu w unowocześnianiu Rzeczpospolitej Trojga Narodów. Nieoficjalnie mówi się o dalszej możliwej współpracy między tymi trzema krajami. Cesarstwo, Republikę i wojsko - gwaranta spokoju w Rzeczypospolitej - łączy niechęć do żałosnych, plutokratycznych rządów angielskich czy szwedzkich.
Wśród polskich elit narasta zrozumienie dla faktu, że w epoce wielkich przymierzy i nieuchronnego nadejścia państwa totalnego w całym cywilizowanym świecie Rzeczpospolita potrzebuje oparcia w silnym sojuszu i porozumienia między klasami społecznymi.

[Dalewin]

Quote:

Ugoda na rzecz wspólnej sprawy.

Towarzyszki i Towarzysze! Udało nam się dla wspólnej sprawy osiągnąć kompromis mający na celu wykorzystanie środków produkcji do finansowania naszej działalności. Dzięki aktywnej pomocy TR-ChD i Pana Riemkinowa, pracodawcy z zakładów wytwórczych, będą przekazywać część zysków. W zamian zobowiązaliśmy się, jako proletariat, do aktywnej pracy. Ze strony działaczy SDLPP, pracownikom tych zakładów proponujemy w sytuacjach gdy nie będą mogli pracować, bądź będą chcieli uczestniczyć w strajkach, dajemy możliwość wymiany ze strajkującymi aktualnie.

Niech nasz wróg wie, że potrafimy nie tylko strajkować, ale i przez ciężką pracę działać dla wspólnego celu.


Lista zakładów wspierających rewolucję:

Quote:Huta Ludwików - Kielce
Huta Blachownia - Częstochowa
Zakłady i Warsztaty Precyzyjne, Mechaniczne i Optyczne - Bydgoszcz
Zakłady "Eustachy Dmytrach - rusznikarz" - Lwów
A.Steinhagen i H. Stransky Fabryka Pomocnicza dla Przemysłu Lotniczego i Samochodowego - Bydgoszcz
"Sanok" Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego - Sanok
Zakłady optyczne "Markowski" - Prószków
Szpiro Izrael D. Fabryka Sukna - Białystok
Klinger Roman Fabryka Akcesorii Samochodowych - Łódź
Blumenfeld K. Wytwórnia Konserw Kawowych - Lwów
Margoscher Jakub i S-wie Fab. Skór. - Stanisławów
Pietraszek i Falkowski Zakłady Rymarskie - Brześć n/Bugiem

KC SDLPP

[Szmer]

Quote:11 IV 1924
Co naprawdę z rewolucją?
Z prasy socjalistycznej i konserwatywnej można by odnieść wrażenie, że cały kraj stoi w rewolucyjnym ogniu, co dla nas, w Warszawie, brzmi dość abstrakcyjnie. Na ulicach Śródmieścia częściej można zobaczyć karabiny maszynowe wojska okupującego stolicę, niż czerwone sztandary. Co innego, oczywiście, w innych dzielnicach miasta, gdzie się różne rzeczy dzieją. W konserwatywnym Wilnie widać tylko niemrawe demonstracje rzemieślników i studentów. W Królewcu i Gdańsku istnieją dobrze zorganizowane niemieckie komitety republikańskie, ale marynarze floty blokują wszelką akcję.
Społeczeństwo z napięciem obserwuje rozwój sytuacji w Sejmie. Mało prawdopodobne, by stosunkowo postępowa konstytucja narzucana szlacheckim posłom przez wojsko przeszła bez poprawek. Poza tym powstaje pytanie, czy do wyborów zostanie dopuszczona na przykład SDLPP czy TR-ChD.
Wielkie strajki i marsze to przede wszystkim Poznań, Lwów, Kijów, Kudak. Zamknięte przez wojsko prywatne M. Polańskiego zostało miasto Mauryców - ponoć przedsiębiorca traci kontrolę nad fabrykami, w których robotnicy domagają się poprawy sytuacji socjalnej. Polański znany jest jako jeden z tych, którzy płacą najgorzej, a wyciska najwięcej.
Najgoręcej jest w WKM. Co prawda w ciągu ostatnich kilku dni wojsko właściwie spacyfikowało Moskwę czy Wołgograd, to jednak Moskale czują się postawieni w roli narodu podbitego i następuje podskórna radykalizacja nastrojów. Należy też pamiętać, że np. Niżny Nowogród, Wołogda czy Twer zostały właściwie zupełnie "wyczyszczone" z sił porządkowych i obecnie panuje tam rewolucyjna - anarchia. Wspomnieć też należy o podnoszących głowy, na razie nieśmiało, Tatarach na Powołżu.