Zbawianie świata [w duchu pokoju i szczęśliwości]

[Szmer]

Odsyłają wysłannika z kwitkiem.

[Nerkare]

Cesarz nie jest zadowolony, nakazał więc ruszyć z propagandą. Należy wszem i wobec głosić, że w Skalbmierzu panuje terror, zaś ludzie tam są mordowani za to, że się śmieją i są weseli. Każdy musi chodzić ze spuszczoną głową i ponurą miną. Władająca Skalbmierzem starszyzna tępi wszelkie przejawi radości i szczęścia. Głosić należy, że niedawno dwóch mieszkańców tego miasteczko, młody chłopak i dziewczyna położyli się na sianku i uśmiechali do siebie. Zostali aresztowani, a starszyzna za chichoty i leżenie na sianie skazała ich na śmierć i to brutalną. Młodych ludzi powieszono na linach przeciągniętych przez gałąź na drzewie głowami w dół, potem spuszczono niże do wykopanych pod drzewem dołów, gdzie znalazły się ich głowy i doły zakopano, młodzi zginęli w męczarniach dusząc się. Jeśli ktoś przez Skalbmierz idąc podniesie głowę to dostaje drągiem w głowę do nieprzytomności. Ludzie mają w Skalbmierzu mają wcześniej wstawać i do roboty. Zakazano wszelkich śpiewów i długich rozmów, należy tam mówić krótko, zdawkowo i tonem pełnym smutku. Nie wolno ubierać się na kolorowo, domy jak i ubrania muszą być szare, trawę się usuwa bo jest zielona, kto sadzi kwiaty może zostać skazany na śmierć. To należy głosić wszem i wobec.

[Szmer]

Ludzie uwierzą.

[Nerkare]

Moi napewno, ale nie wiem czy ludzie spoza WPiM uwierzą. Ci ze 150 ludzi co przybyło ze Skalbmierza może mają jakieś ciekawe informacje o działaniach tamtejszej starszyzny. Niech się nimi podzielą ze mną.

[Szmer]

Jaka tam starszyzna. Gdyby tam wkroczyć z jakimkolwiek wojskiem, to by się zajęło. Aż się dziwię, że się tak pieścisz

[Nerkare]

Bo jestem sadystą i pierw ruszę z propagandą, która uzasadni moją interwencję w Skalbmierzu.

[Nerkare]

Jak wygląda sprawa zajmowania Skalbmierza?

[Szmer]

A wysłałeś wojsko?

[Nerkare]

Już dawno to zrobiłem.