Brudnegacie 1.0

[poulenc]

Dobrze. Obserwując temat który miał być w założeniu o nowej edycji ante chyba doszedłem do paru wniosków. Przede wszystkim nigdy nie stworzymy nic nowego dopóki każdy będzie forsował swoją opcje/pomysł na setting edycji. Założenie, że zajęliśmy się tym za wcześnie też jest błędne, bo nie idzie nam to najlepiej. Cała dyskusja wygląda tak, że ktoś proponuje swój pomysł, cała reszta rzuca dlaczego ten pomysł jest głupi, i forsuje swój pomysł albo mówi, że fajny ale i tak potem proponuje coś innego. Sprawy nowego forum itp. to akurat nic istotnego, bardziej istotne jest to, że każdy musi się określić czy chce robić nową grę i przede wszystkim musimy dojść do jakiegoś porozumienia, jednego modelu pierwszej edycji tej gry. Nie oszukujmy się, że będziemy grać w to raczej tylko my więc wypadałoby zrobić grę która będzie odpowiadać wszystkim, ale tez doskonale rozumiem, że tego nie da się zrobić w stu procentach. Tadam
<odchodzi od mównicy szybkim krokiem z poluzowanym krawatem i ciężkim oddechem, Goebbels podaje szklankę wody>

[Nerkare]

(06-27-2012 20:54)kowalsky Wrote:  Nie oszukujmy się, że będziemy grać w to raczej tylko my więc wypadałoby zrobić grę która będzie odpowiadać wszystkim, ale tez doskonale rozumiem, że tego nie da się zrobić w stu procentach. Tadam

Racja, dlatego każdy powinien dołożyć cegiełkę, jakiś element gry, która będzie się składała z części propozycji każdego z graczy.

[Czerwony]

Ale dojście do porozumienia jest tu niewykonalne. Po prostu jak osiągniemy etap ankiety to jedni przegłosują drugich jak zwykle.

A ja i tak sądzę, że świat ma mniejsze znaczenie niż sposób prowadzenia rozgrywki. Różne szmeryzmy mogą nastąpić nawet i w świecie bardzo nieszmerowskim i na odwrót.

[Nerkare]

Bez ankiety, każdy rzuca pomysł, który będzie stanowił mały element gry np: kościół jako instytucja mająca wpływ na politykę i zajmująca się robieniem kasy. Wisznu może dorzucić aktywnie działający ruch szowinistycznych feministek, a kowalsky popularnych wśród młodzieży anarchistów, którzy rosną w siłę.

[poulenc]

Czerwony, ale chociaż spróbujmy dojść do czegoś. Poza tym setting edycji ma wymiar symboliczny, daje jakieś ramy oraz wg. mnie wpływa lepiej na ew. twórców. Łatwiej przekonać ludzi do pracy nad taką edycją jeśli są już określone z góry czas, miejsce oraz poziom ingerencji twórców w historie bo każdy ma też jakieś swoje sympatie historyczne(można to tak chyba nazwać), kulturowe itd. Tworzy się więź emocjonalna z projektem co ułatwia mobilizowanie się do pracy nad taką edycją. Tak samo jest z graniem

[PakaPikiPoko]

To może w końcu każdy zaprezentuje czego by chciał? Jakiś szablon się zrobi i do dzieła.

[Nerkare]

Ja chcę biskupstwo i fanatyczny kler spragniony władzy i kasy z biskupimi bojówkami, oczywiście mogę mieć przeciwników w postaci łagodnych księży, którzy troszczą się o biedne owieczki, a nie o kasę. Kler zaś chce mieć wpływ na politykę i polityków. Wszystko dla władzy i kasy. Mile widziane by było przeze mnie też jakieś polityczne stronnictwo faszystowskie i dla przeciwwagi liberałowie i to aktywnie działający.

[poulenc]

Czekaj, zrobię formularz

[PakaPikiPoko]

Szmer już podawał jakiś, nie był taki zły.

[Wisznu]

Zawsze uważałem, że takie paplanie nie ma większego sensu. Każdy kto ma jakąś wizję będzie chciał ją rywalizować, a sposób gry większości polega na czepialstwie i jest dość mało merytoryczny. Według mnie najlepszym scenariuszem jest "Królestwo Polskie na Madagaskarze". Oczywiście historię trzeba dopracować, ale widzę szereg zalet i dość dużą liczbę opcji. Samo zajęcie się wszystkimi tematami trochę będzie wymagać czasu. Z tego powodu zaapelowałem o napisania co chce się robić w grze. Niestety duża część osób nie odpowiedziała na apel i zajęła się jednozdaniowymi krytykami na które nie można nawet odpowiedzieć, gdyż są wyłącznie wyrażeniem subiektywnej opinii bez uzasadnienia.

Bo każdy scenariusz jest związany z problemami:
1) Jak wygląda ustrój?
2) Jakie jest prawo?
3) Jaka jest mapa?
4) Czy rzeczywiście istnieje równowaga polityczna?
5) Na ile GM może stymulować rozrywkę, gdy gracze będą w marazmie?
6) Na ile pozycja poszczególnych osób i ich zdolność do podejmowania decyzji będzie już na starcie ustalona?
7) Na ile GM pozwoli graczom oszukiwać wchodząc do środowiska władzy, by z niego mogli przejść z duża liczbą posłów do innej partii?

Mechaniki są tylko próbą zwalenia z GM-a obowiązku równoważenia pozycji partii, osób itp. i usprawiedliwienia modelu dość deterministycznego.