Reprywatyzacja

[AmaD]

Quote:DEKRET
o Kościelno-Państwowej Komisji Majątkowej
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Powołuje się Kościelno-Państwową Komisję Majątkową, złożoną z:
a) Premiera,
b) Ministra Skarbu,
c) 8 przedstawicieli rządu,
d) 10 przedstawicieli Kościoła katolickiego, reprezentowanego przez Konferencję Episkopatu Polski.

Art. 2.

1. Celem działalności Komisji jest przeprowadzenie zwrotu znacjonalizowanego przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mienia kościelnego.
2. Zwrot znacjonalizowanego mienia dotyczy w pierwszej kolejności majątku, który w chwili ogłoszenia dekretu nie jest używany do celów powszechnie uznanych, w szczególności do świadczenia usług edukacyjnych, mieszkaniowych, żywieniowych lub wojskowych.

Art. 3.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Quote:DEKRET
o zwrocie Caritas Polska Kościołowi katolickiemu
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Uchyla się wszystkie akty prawne upaństwawiające Cartias Polska i zwraca się organizację wraz z całym jej majątkiem Kościołowi katolickiemu, reprezentowanemu przez Konferencję Episkopatu Polski.

Art. 2.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Quote:DEKRET
o zwrocie znacjonalizowanego w latach 1940-1947 mienia
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Rzeczpospolita Polska uznaje prawo własności właścicieli mienia znacjonalizowanego w latach 1940-1947 r.

Art. 2.

1. Za właściciela uważa się osobę fizyczną lub osobę prawną, która wykaże, że posiadała prawo własności do znacjonalizowanego mienia.
2. Za mienie uważa się nieruchomości, lokale mieszkalne, gospodarstwa rolne oraz rzeczy ruchome znacznej wartości lub znacznej wielkości.
3. Za znacjonalizowane mienie uważa się mienie, które zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947 na mocy aktu prawnego lub decyzji wydanej przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Znacjonalizowane mienie powinno się znajdować we własności Rzeczypospolitej Polskiej w chwili wejścia w życie niniejszego dekretu.
4. Nie podlega zwrotowi znacjonalizowane mienie, którego właściciel wykazał się naganną postawą moralną względem komunizmu, w szczególności kolaborował z władzami komunistycznymi lub działał na szkodę demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 3.

Właściciel znacjonalizowanego mienia w celu uzyskania jego zwrotu składa wniosek do Ministra Skarbu, w którym musi wykazać, że posiadał on prawo własności do znacjonalizowanego mienia i że mienie zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947, a także że mienie nie jest wykorzystywane dla celów powszechnie uznanych.

Art. 4.

1. Minister Skarbu rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 3 w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy. Minister Skarbu na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, po zasięgnięciu opinii Prezydenta RP może odroczyć rozpoznanie wniosku, jeśli znacjonalizowane mienie wykorzystywane jest do celów walki z klęskami żywiołowymi lub wspierania wysiłku wojennego Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku uznania wniosku za zasadny Minister Skarbu w drodze decyzji zwraca znacjonalizowane mienie właścicielowi.
3. Gdy nie jest możliwy zwrot znacjonalizowanego mienia Minister Skarbu w drodze decyzji wypłaca właścicielowi rekompensatę w wysokości 75% wartości rynkowej znacjonalizowanego mienia. W uzasadnionych wypadkach Minister Skarbu może odroczyć wypłatę rekompensaty.
4. Wartość rynkową znacjonalizowanego mienia ustala się na podstawie opinii biegłych, wskazanych przez właściciela i Ministra Skarbu.

Art. 5.

1. Minister Skarbu odmawia zwrotu znacjonalizowanego mienia w drodze decyzji, gdy wniosek jest niezasadny.
2. Minister Skarbu może odmówić zwrotu znacjonalizowanego mienia, gdy:
a. byłoby to niezgodne z dobrymi obyczajami,
b. właściciel stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego
c. znacjonalizowane mienie użytkowane jest na cele powszechnie uznane w szczególności:
1) prowadzona jest dzięki niemu działalność edukacyjna, opiekuńcza lub zdrowotna,
2) użytkowane jest ono przez wojsko, policję lub straż pożarną.
3. Minister nie może odmówić zwrotu znacjonalizowanego przedsiębiorstwa o kluczowym znaczeniu gospodarczym dla Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącego mienie znajdujące się we własności Rzeczypospolitej Polskiej jeżeli właściciel, który miałyby je odzyskać wprowadzi zarządzanie fabryką wspólne z pracownikami fabryki w systemie spółdzielczym, w którym właściciel i pracownicy mają równe prawa.

Art. 6.

Na decyzje Ministra Skarbu, o których mowa w art. 4 i 5, przysługuje odwołanie do sądu właściwego miejscowo ze względu na miejsce położenia znacjonalizowanego mienia i właściwego rzeczowo ze względu na wartość znacjonalizowanego mienia.

Art. 7.

Dekret wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

Coś takiego by wystarczyło?

[wulf]

Co do pierwszego, zmieniłbym na:

Quote:DEKRET
o Komisji Majątkowej
z dnia … 1947 r.

Art. 1.
Powołuje się Komisję Majątkową, złożoną z:
a) Premiera,
b) Ministra Skarbu,
c) 10 przedstawicieli rządu oraz władz lokalnych,
d) 10 przedstawicieli związków i gmin wyznaniowych uznanych w Rzeczypospolitej.

Art. 2.
1. Celem działalności Komisji jest przeprowadzenie zwrotu znacjonalizowanego przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mienia związków wyznaniowych, w oparciu o zasady sprawiedliwości społecznej.
2. Zwrot mienia dotyczy tylko majątku, który w chwili ogłoszenia dekretu nie jest używany do celów powszechnie uznanych, w szczególności do świadczenia usług edukacyjnych, mieszkaniowych, żywieniowych lub wojskowych.

Art. 3.
Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

co do reprywatyzacji wypowiem się potem

[AmaD]

To ja poczekamy z moimi uwagi do Twoich uwag na Twoje uwagi do reprywatyzacji

[wulf]

No to reprywatyzacja:

Quote:DEKRET
o zwrocie znacjonalizowanego w latach 1940-1947 mienia
z dnia … 1947 r.

Art. 1.
Rzeczpospolita Polska uznaje prawo własności właścicieli mienia znacjonalizowanego w latach 1940-1947 r.

Art. 2.
1. Za właściciela uważa się osobę fizyczną lub osobę prawną, która wykaże, że posiadała prawo własności do znacjonalizowanego mienia.
2. Za mienie uważa się nieruchomości, lokale mieszkalne, gospodarstwa rolne oraz rzeczy ruchome znacznej wartości lub znacznej wielkości.
3. Za znacjonalizowane mienie uważa się mienie, które zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947 na mocy aktu prawnego lub decyzji wydanej przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Znacjonalizowane mienie powinno się znajdować we własności Rzeczypospolitej Polskiej w chwili wejścia w życie niniejszego dekretu.

Art. 3.
Właściciel znacjonalizowanego mienia w celu uzyskania jego zwrotu składa wniosek do Ministra Skarbu, w którym musi wykazać, że posiadał on prawo własności do znacjonalizowanego mienia i że mienie zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947, a także że mienie nie jest wykorzystywane dla celów powszechnie uznanych.

Art. 4.
1. Minister Skarbu rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 3 w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy. Minister Skarbu na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, po zasięgnięciu opinii Prezydenta RP może odroczyć rozpoznanie wniosku, jeśli mienie wykorzystywane jest do celów walki z klęskami żywiołowymi lub wspiera wysiłek wojenny Rzeczypospolitej.
2. W przypadku uznania wniosku za zasadny Minister Skarbu w drodze decyzji zwraca znacjonalizowane mienie właścicielowi.

Art. 5.
1. Minister Skarbu odmawia zwrotu znacjonalizowanego mienia w drodze decyzji, gdy wniosek jest niezasadny.
2. Minister Skarbu może odmówić zwrotu znacjonalizowanego mienia, gdy:
a. byłoby to niezgodne z dobrymi obyczajami,
b. właściciel stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego,
c. mienie użytkowane jest na cele powszechnie uznane w szczególności:
1) prowadzona jest w nim działalność edukacyjna, zdrowotna, opieka społeczna
2) użytkowania przez wojsko, policję lub straż pożarną

Art. 6.
Na decyzje Ministra Skarbu, o których mowa w art. 4 i 5, przysługuje odwołanie do sądu właściwego miejscowo ze względu na miejsce położenia znacjonalizowanego mienia i właściwego rzeczowo ze względu na wartość znacjonalizowanego mienia.

Art. 7.
Dekret wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

[AmaD]

Ad 1)

Pomijając aspekt ideologiczny (kryptokomunistyczna frakcja SN opowiada się przeciw reprywatyzacji i własności prywatnej), to głównie z dwóch powodów nie mogę zaakceptować propozycji zmian:

a) aspekt "formalny": rząd zawarł porozumienie o określonej treści z Kościołem. Powołując Komisję w innym niż uzgodniony kształcie, złamalibyśmy warunki porozumienia.

b) aspekt "praktyczny": znacjonalizowane mienie kościelne jest zapewne znacznie większe od znacjonalizowanego mienia pozostałych związków wyznaniowych. Z tego powodu uzasadnionym jest zastosowanie innych reguł w przypadku Kościoła katolickiego niż w przypadku pozostałych związków wyznaniowych. Co więcej, nie wiem, czy taka regulacja nie byłaby problematyczna także z innych względów - wydaje mi się, że stosunki własnościowe np.: z Cerkwią nie zostały ostatecznie uregulowane do 1939 r. Wrzucanie tego wszystkiego do jednego kotła, oznaczałoby tylko dodatkowy burdel.

Oczywiście, z innymi związkami wyznaniowymi będziemy rozmawiać i w zależności od wyniku rozmów przyjmiemy stosowne rozwiązania.

Ad 2)

art. 3 - nie podoba mi się to przerzucenie ciężaru dowodu na właściciela, ale od biedy może być;

art. 4 - można uwzględnić, ale tak czy inaczej pozostawiłbym furtkę w postaci możliwości zapłaty rekompensaty;

art. 5 - mi się podoba.

[wulf]

Co do porozumienia z kościołem - można je zmienić. Kościół chyba jest świadom, że lepiej dogadać się z nami i mieć przynajmniej szansę na odzyskanie części dóbr, niż nam wchodzić w drogę i zdać się na łaskę komunistów - oni tacy litościwi nie będą.

Co zaś do innych związków - moim zdaniem niestety, ale trzeba myśleć o wszystkich, chociażby po to by nam się Ukraina (i cerkiew) nie burzyła za silnie, a także by żydzi chociażby też mieli szansę walczyć "po naszej stronie", a nie "po stronie komuchów". Musimy innowierców jakoś po swojej stronie mieć, szczególnie, że ani władza sanacyjna, ani endecka szczególnie popularna pośród mniejszości nie jest. Krótko mówiąc - lepiej dać im coś, niż potem patrzyć jak lgną do komuchów, a my mamy wieczny problem.

[Szmer]

Całkowita reprywatyzacja - tzn. także rozparcelowanej ziemi i wszystkich fabryk - to recepta na... no, coś raczej nieprzyjemnego

[Koza]

Ekhm... a może by ktoś ze mną przedyskutował niektóre sprawy? Widzę tutaj spory zapał do sprzedaży wszystkiego co narodowe. Chętnie zgodzę się na oddanie, zakładów które przed 1941 rokiem były w rękach prywatnych, nie natomiast na stworzone z pieniędzy publicznych np. COP.

[AmaD]

@ Wulf:

Gdybyśmy zmieniali dopiero zawarte porozumienie, wyszlibyśmy na niepoważnych.

Możemy dążyć do przekonania mniejszości do wspierania państwa polskiego, ale na innych zasadach, nie zaś traktowaniu innych wyznań jak Kościoła katolickiego, co jak wskazałem z praktycznego punktu widzenia nie jest zbyt rozsądnym rozwiązaniem.

@ Szmer:

Z opisu gospodarki wynika, że w PRL nie dokonano żadnego rozparcelowania ziemi, wręcz przeciwnie robiono eksperymenty z kolektywizacją, procesem wręcz odwrotnym od wspomnianego przez Ciebie.

Wszystkich fabryk nie zreprywatyzujemy. Procesowi reprywatyzacji zostaną poddane tylko te fabryki, które do 1940 r. znajdowały się w rękach prywatnych. Wiele zakładów zostanie państwowych, gdyż jak wynika z ww. opisu PRL dużo budował i dużo rozbudowywał.

Ponadto, zawsze będzie istniała możliwość zapłaty rekompensaty, jak i odmowy uznania wniosku ze względu na jego sprzeczność z dobrymi obyczajami

@ Koza:

Reprywatyzacja to nie to samo co prywatyzacja... Nie możemy zreprywatyzować czegoś co nigdy nie było prywatne.

[Szmer]

http://antemurale.pl/showthread.php?tid=...1#pid23991

Quote:Wiele zakładów zostanie państwowych, gdyż jak wynika z ww. opisu PRL dużo budował i dużo rozbudowywał.

Bez przesady, była wojna, a i tak gruba większość przemysłu pozostała sprzed 1940 r. Robotnicy już się przyzwyczaili do trochę innych stosunków w znacjonalizowanych fabrykach.