Restauracja w Hotelu "Polonia"

[Czerwony]

<Zarucki dyskretnie się wymyka i dzwoni do Wiśniowca>

[Szmer]

Po chwili okazuje się, że jakaś młoda para, która chciała wyjść z hotelu, została zatrzymana w drzwiach przez smutnych panów w prochowcach. Nie ma wyjścia.

[Ogar]

No i pięknie, człowiek nie może w spokoju zjeść kolacji czy spotkać się z Wodzem. Panie Generale, jak przypuszczam to pana sprawka, więc co się dzieje?

[Czerwony]

Cóż poradzić, pułkowniku. Ciekawe czasy. Jestem pewien, że za chwilę wszystko się wyjaśni.

<Wiśniowiec podchodzi do Cichego w płaszczu z wysokim kołnierzem i kapeluszu nasuniętym na czoło. Towarzyszy mu czterech smutnych panów, kolejni zabezpieczają wyjście i schody.>

Wiśniowiec:
Pan pójdzie z nami. Proszę dla własnego dobra nie stawiać oporu.

[Ksawer]

W obliczu minutowej konsternacji po "ekscesie z Cichym", ciszę przerywa Ledóchowski:
- Kolejka dla wszystkich! Na mój koszt.

[poulenc]

<anonimowy mieszkaniec Warszawy ciska kamieniem w szybę>

[poulenc]

<anonimowa grupa Warszawiaków ciska kamieniami w szyby i drzwi, po czym ucieka>