gen. Feliks Kajser [PZPR]

[Jegomość]

OFICJALNA KARTA POSTACI

Feliks Kajser ps. "Rogowski" - (22.10.1903) urodzony w Brześciu nad Bugiem, w mieszczańskiej rodzinie z austriackimi korzeniami. W wieku 16 lat stracił ojca gdy ten, po wstąpieniu do wojska polskiego, zginął w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny matka Feliksa sprzedała ich rodzinny dom i przeniosła się do rodziny w Warszawie. Mimo planów matki uczynienia z Feliksa adwokata, ten - wbrew jej woli - wstąpił w 1925 roku do armii, gdzie dostał się do 13 pułku piechoty. Przy przewrocie majowym, w randze starszego szeregowego, brał udział w walkach ulicznych po stronie sanacji. W 1929 roku ożenił się z dawną znajomą z Brześcia - Izabelą Kłonińską, która w 1930 roku dała mu syna - Michała. Studiował również w tym okresie w Wyższej Szkole Wojskowej. Zainteresował się w tym okresie ideologią socjalistyczną i PPSem, poznał też osobiście Michał Żymierskiego.

Gdy rozpoczęła się II wojna światowa podporucznik Kajser był w Armii Modlin. Szczęśliwie udało mu się przeżyć kampanię wrześniową,w której jednak - w czasie bombardowania stolicy - zginął jego dziewięcioletni syn. W Warszawie żył do marca 1940 roku gdy gestapo próbowało zaaresztować jego rodzinę. Izabela wpadła w ręce tajnej policji Rzeszy, sam Kajser jednak zdołał zbiec. Przez pewien czas błąkał się po terenie GG by, w kwietniu, przekroczyć granicę z ZSRR, gdzie krótki czas był w łagrze, by wreszcie - jako polski komunista - osiąść w Brześciu, gdzie współpracował z NKWD. Przeżył wtedy silne załamanie nerwowe, wobec plotek o śmierci jego żony w KL Ravensbruck. Po inwazji Niemiec na ZSRR przez krótki czas walczył w Armii Czerwonej.

Po powstaniu Gwardii Ludowej został przerzucony do kraju jako sowiecki doradca dla tej organizacji, z fałszywymi papierami na nazwisko Robert Rogowski. Brał udział w działaniach przeciw okupantowi niemieckiemu, które zakończyły się dopiero w lipcu 1944 roku, gdy Kajser przeprowadził oddział AL, w którym służył, na tereny wyzwolone i dołączył do LWP. Następnie, w ramach walk polskiego wojska, dane mu było uczestniczyć w m.in bitwie o Berlin.

Koniec wojny Kajser powitał jako bezdomny wdowiec - żona okazała się naprawdę umrzeć w obozie w Ravensbruck, dom w Warszawie leżał w gruzach, a rodzinny Brześć znalazł się po drugiej stronie granicy. Kajser, wobec braku jakichkolwiek innych widoków na przyszłość, pozostał w wojsku gdzie - w 1953 roku, tydzień przed śmiercią Stalina - został mianowany generałem brygady. Dla przyśpieszenia przebiegu kariery, w myśl zasady "cel uświęca środki", wobec której wszelkie działania mające na celu uzyskanie przez niego jak największej pozycji w kraju były w pełni usprawiedliwione, został informatorem Informacji Wojskowej, aktywnie działając na rzecz zwalczania AK i jego byłych członków. Obecnie stacjonuje w Poznaniu, brutalnie tłumiąc wystąpienia robotnicze. Uważnie śledzi doniesienia z ZSRR, skrycie popierając jak największy chaos u "wielkiego brata" i marząc o stworzeniu niegdyś z Polski socjalistycznego raju, na miejsce totalitarnej marionetki Rosji.