Bufet w Domu Partii

[Czarny]

Wchodzi niepostrzeżenie do bufetu, po czym zamawia pół litra czystej i kiełbasę. Nie ruszając póki co mięsa, wlewa w siebie kolejne kieliszki, mamrocząc i rozglądając się po lokalu.

[bodek]

Towarzysz Szymborski wchodzi do bufetu, blady i ponury. Również widać, że płakał, gdy dowiedział się o tragedii, choć nie robi tego teraz. Zauważa, że w kawiarni są już towarzysz Kat i towarzyszka Weiss.

Mógłbym się przysiąść? mówi zimnym głosem.

[AmaD]

Oczywiście, Towarzyszu, siadajcie.

Może papierosa? Radzieckie. Biełomorkanały.

[kopia Szmera]

Matecznik wchodzi do bufetu w wyprasowanym garniturze i chlipie w chusteczkę.

[bodek]

Dziękuję. Hektycznie zapala, próbuje się uspokoić.

Co teraz zrobimy? Co zrobimy bez naszego przywódcy? Zdenerwowany. Towarzyszu Matecznik, czy towarzysz myśli - czy towarzysz wie - co my teraz poczniemy?

[Wisznu]

Wyjął pistolet Vis wz. 35.

W obliczu takiej tragedii nie chce się żyć.

Patrzy gdzieś w dal. I po chwili dodaje.

Niestety obowiązki zmuszają do dalszego trwania nawet w świecie bez Towarzysza Stalina.

[Tennenbaum]

Z toalety wychodzi Krypiński i pospiesznym, nerwowym nieco krokiem podchodzi do swojego stoliczka. Postanawia przyłączyć się do rozmowy jego kolegów z partii, która toczyła się tak głośno, że zdołał usłyszeć ją w toalecie

Witajcie towarzysze <Wita się ze wszystkim podając im dłoń (OG: Suchą!)>. Tak jak wy nie mogłem powstrzymać płaczu, kiedy dowiedziałem się, że umarł wielki wódz Stalin. Kolega Szymborski pyta się co teraz zrobimy po jego śmierci. Cóż, uważam, że los przyniósł nam takiego przywódcę abyśmy wszyscy wiedzieli jak dobrze zarządzać państwem socjalistycznym, jak budować jego potęgę i dobrobyt. Towarzysz Stalin uczył nas tego przez całe swoje życie i teraz czas wykorzystać jego nauki do budowania lepszego świata. To jedyne co możemy począć. Musimy kontynuować i wzbogacać jego dziedzictwo. Prawda jest taka, że wszyscy jesteśmy mu to winni.

[kopia Szmera]

Matecznik
*siada przy stoliku, wsadzając chusteczkę w kieszeń*
Cóż, musimy jakoś żyć... Praca i walka musi trwać.
*zamawia mocną herbatę i pije w zamyśleniu*

[AmaD]

Dopiwszy kawę, żegna się z towarzyszami i wraca do domu pogrążyć się samotnie w rozpaczy po śmierci towarzysza Stalina.

[Ksawer]

Miejsce w rogu zajął towarzysz Czapla wspolnie z innymi oficjelami. Wyjął z garnituru cygaro i odpalił, delektując się wspomnieniami z Moskwy.