Ogólne dyskusje "strategiczne"

[wulf]

Panowie, nasz kraj nie ma wyraźnej i spójnej strategii działań. Szczególnie w dyplomacji, ale i na płaszczyźnie "wewnętrznej". Dlatego trzeba coś "wymyślić". Jako, że chcę być "reformistą" z natury, to nie boję się zmian, ale nie chcę też by zmiany były "krzywdzące" dla kogokolwiek.

Chciałbym poznać wasze zdanie co do takich problemów:
1) Ruchy "narodowowyzwoleńcze" - wszelcy Tatarzy, Malagasi etc
2) Ruchy "rewolucyjne" - którzy niekoniecznie chcą się odrywać od kraju, ale chcą go drastycznie zmienić.
3) Państwa trzecie

[Zdunio]

1) Stłumiłbym te bunty. Jednak to tylko pokazuje, że trzeba ogółowi obywateli dać więcej swobód, prawa pracownicze i takie tam pierdołki.
2) To już zależy co. Jestem sceptyczny do takich nastawiony ale ten ruch narodowy jeśli odniesie sukces to RTN się rozpadnie. Myślę, że to największy problem więc trzeba jakoś ich ukierunkować lub się pozbyć.
3) Powinniśmy zbliżyć się do Węgier i Francji. Chodzi głównie o to by stanąć na przeciwko Szwecji i Niemiec, z których moglibyśmy coś wziąć. Nawet od Włoch moglibyśmy przejąć jakieś kolonie.

[Tjord]

Quote:1) Ruchy "narodowowyzwoleńcze" - wszelcy Tatarzy, Malagasi etc

Jako, ze liberalizujemy państwo, dopuściłbym stopniową także i jego federalizację, a przez to powolne włączanie lokalnych elit do władzy. Jednak wybryki takie jak w Tatarstanie powinny być łamane siłą, a przywódcy wieszani.

Quote:2) Ruchy "rewolucyjne" - którzy niekoniecznie chcą się odrywać od kraju, ale chcą go drastycznie zmienić.

Rugować metodami policyjnymi. Rozbijać na zarodku. Czyli - inwestować w wywiad wewnętrzny i tajną policję podległą tylko wojsku, jakoś zakamuflowaną w wydział żandarmerii czy coś

Quote:3) Państwa trzecie

Na razie nie rwać się do awantur i zachowywać dystans do wszystkich stron. Ostatnio trochę za bardzo się zbrataliśmy się ątątą, trzeba by to było jakoś zrównoważyć.

[wulf]

Właśnie a propos "kolonii" - zapatrujecie się na RTN jako państwo "ekspansywne" (w sensie podbijamy etc) czy raczej państwo "broniące swojego" (tzn. to co mamy nam wystarcza, więcej nie bierzemy)?
Ja się zgadzam z marynarzem - też bym raczej próbował "dystansować" się do wszystkich, budując sojusze "problemowe" wg potrzeb.

[Tvar]

1) powtórzę:
Jako, ze liberalizujemy państwo, dopuściłbym stopniową także i jego federalizację, a przez to powolne włączanie lokalnych elit do władzy.
i dodam że koncesjonować
2) rozbijać i popierać ewolucjonistów.
3) zgadzam się z marynarzem, i jak wspominałem Królowi na tajnym pomyśleć o jakimś nowym sojuszu orzgrywającym karty między tymi dwoma, wspieramy podobno Cesarstwo Chińskie, ja bym myślał jeszcze o kursie na Japonię.

[AmaD]

Krzysztof Lipski:

Jeżeli chodzi o kierunek DalekoWschodni, to sytuacja jest następująca. Cesarstwo Chin, jak i Cesarstwo Japonii, należą do "bloku francuskiego". Na Japonię oddziałują również Stany Zjednoczone. Niestety, nie jestem pewny relacji chińsko-japońskich. Obawiam się, że ze względu na japońską okupację Korei mogą one nie należeć do najlepszych.

Wsparcie "bloku francuskiego" jak najbardziej leży w interesie Rzeczypospolitej. Polscy przedsiębiorcy eksportują sporo produktów do Cesarstwa Chińskiego, głównie jest to przemysł lekki. Przemysł ciężki jest z kolei zdominowany przez francuskich eksporterów.

Polityczna sytuacja Cesarstwa Chińskiego nie należy jednak do najlepszych. Oprócz republikanów należy pamiętać jeszcze o komunistach i Tajpingach. Jednakże przy wymiernej pomocy Francji i Rzeczypospolitej, najlepiej również i Japonii, można by nawet spróbować zjednoczyć Chiny pod władzą bliskiego nam stronnictwa.

Czy Rzeczpospolita powinna być państwem broniącym się czy ekspansywnym? Jak dla mnie - zdecydowanie broniącym się. Syberia czy Nowe Polesie to wciąż w duże mierze terra incognita, moglibyśmy się skupić na ich eksploatacji.

[Szmer]

Quote:Cesarstwo Japonii,

Japonia trzyma z układem haskim i chce Francuzom wleźć do ich Chin. Tak gwoli ścisłości. Z wami też nie ma najlepszych stosunków.

[AmaD]

OG: To Japonia nie miała być porfrancuska? Ojć, to niefajno./OG

[wulf]

Quote:Jak król muszę podejmować się wysiłku dbania o polską rację stanu i nasze relacje z innymi państwami. Zadanie to wymaga chłodnej kalkulacji, ważenia racji i konsekwencji. Następnie wymaga sprawnej realizacji przez korpus dyplomatyczny i inne władze państwowe. Żeby państwo na arenie międzynarodowej istniało musi mieć określoną politykę zagraniczną.

Moja wizja jest prosta - obrona interesów i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Rzeczypospolita nie jest zainteresowana mieszaniem się w sprawy innych narodów, tak jak nie chce by inne narody mieszały się w sprawy Rzeczypospolitej. Dlatego też Rzeczypospolita nie powinna wiązać się stałymi sojuszami, szczególnie wojskowymi lub mającymi wymiar wojskowy, z państwami, które chcą jedynie Rzeczypospolitą wykorzystać do swoich celów. Rzeczypospolita jest państwem, które może swoich przyjaciół dobierać rozważnie i rozsądnie, nie szafując lekko zobowiązaniami. Narody naszego państwa są w stanie rozwiązać samodzielnie wszystkie swoje problemy bez szukania rozwiązań prowadzących do międzynarodowych konfliktów. Rzeczypospolita zainteresowana jest pokojem, tylko on bowiem pozwala rozwijać relacje handlowe i gospodarcze. Dlatego też nie uznajemy możliwości ingerencji w suwerenny byt innego państwa za dopuszczalną formę prowadzenia polityki. Uważamy, że każda taka ingerencja może być odebrana przez Rzeczypospolitą za casus belli i dlatego też nie podejmujemy takich działań wobec innych Narodów. Każda ingerencja w strefy wpływów Rzeczypospolitej - czy to militarna, czy finansowa, czy gospodarcza - jest działaniem wrogim. Każde zachowanie, które uderza w suwerenność Rzeczypospolitej, nawet jeśli podjęte jest ze szlachetnym ideałem w nazwie, jeśli nie jest z Rzeczypospolitą ustalone - jest działaniem wrogim. I tak też będzie przez nas traktowane. Suwerenność naszego kraju wymaga byśmy przeciwstawiali się wszelkiej próbie traktowania poddańczego naszego państwa. Tylko całkowite i jednolite poszanowanie suwerenności naszego państwa i zaprzestanie wszelkich działań o charakterze sprzecznym z pokojowym i niezależnym koegzysowaniem państw w duchu szacunku dla suwerenności będzie przez nas uznawane za prawidłowe i pożądane.

Moja wizja jest prosta - pokój i wzajemny szacunek winny być podstawowym celem i warunkiem prowadzenia dyplomacji. Winny być podstawą traktatów i prawa narodów, winny być kluczową wartością XX wiecznej polityki. Warunkiem i gwarantem pokoju jest uznanie suwerenności państw i całkowite wyrzeczenie się ingerencji w sprawy innego suwerena. Rzeczypospolita wyrzeka się prawa do ingerowania w politykę innych krajów, wyrzeka się kontestowania suwerennych praw Narodów do swoich ziem. Nie uważamy za właściwe pouczanie innych narodów co do tego, jak mają żyć, jaki ustrój u siebie zaprowadzać. Nie czujemy potrzeby mieszać się w sprawy innych, wierzymy bowiem, że suwereni rządzący swoim dominium mają pełne prawo kształtować swoje państwo według woli własnej i swojego Narodu. W zamian oczekuje tego samego od innych mocarstwa.

Król Kazimierz V

To taki zarys mojej "doktryny" polityki zagranicznej. Z jednej strony izolacjonizm (ale nie jakiś skrajny), z drugiej pokojowe koegzystowanie. Jako, że jest to dokument "programowy", czekam na jakieś uwagi i dopiski. Chętnie to rozszerzę o jakieś aspekty istotne. A potem opublikuję.

[Tjord]

Super