Korona (nie, nie Dukata)

[Czerwony]

Zaraz, jakie "wasi" Popow? Kto ginął, gdy armia tłumiła wystąpienia w Rosji? Kreujecie się na wielkich rewolucjonistów, ale republikanie krwawią w tej wojnie na równi z wami - częściowo właśnie dlatego, że jest nas mniej. Nie damy się zepchnąć do roli sponsorów, po pierwsze dlatego, że to nie nasza bajka siedzieć gdy inni walczą, po drugie - wierz lub nie - dlatego, że nas nie stać. Choć przyznam, ta szwedzka pomoc wielce się przyda.

Nie chcę słuchać twoich tłumaczeń. Przyjmij do wiadomości, że współpraca polega na wspólnym uzgadnianiu dalszych posunięć. Nie pasowała umowa jaką zaproponowałem? Trzeba to było powiedzieć. Ty skłamałeś, a to oznacza koniec współpracy z tego prostego powodu, że więcej nie będę mógł ci wierzyć.

Sądzisz, że nie mam za sobą mas ludzkich? W Koronie, owszem. Na Litwie żaden z nas nie ma. Ale kto rządzi sercami Rosjan, to już sprawa mocno dyskusyjna, Popow.

[Dalewin]

Riemkinow. Nie chcę kłótni. Dość ich mam z tą tłuszczą magnacką. Może i popełniliśmy błąd i się do tego przyznać potrafimy. Ale jeśli spłynie czyjaś krew ponownie, to odbijemy to sobie kilkakrotnie. Szwedzi idą za nami tylko dlatego, że jesteśmy im, My socjaliści bliscy ideologicznie. Zobacz. Walczyliśmy ze szlachtą i burżuazją. Teraz robimy wszystko by walczyć ze szlachtą. Poprowadziliśmy lud przeciwko posiadaczom szlacheckim. Dlaczego mamy być nadal uciemiężeni? W Poznaniu, w Łodzi, Lwowie, Wołgogradzie, Orle, Moskwie. To nasi zabijali te gnidy. To za moją głowę wyznaczają nagrodę. Zobacz. Poświęcamy się dla Was <przez łzy> bowiem zdajemy sobie sprawę z tego, że też jesteście na gorszej pozycji, ale nadal lepszej niż nasza. Riemkinow. Nie po to wystawiam się na śmierć, by teraz po zajęciu przez wojsko kilku zakładów, zerwać ugodę. Wiem doskonale, że poradzimy sobie sami. Możemy być wspierani przez Japonię, Szwecję. Odezwać się możemy do wielu krajów świata. Ale Riemkinow nie wiem czy wiesz, ale czuję w Twojej osobie brata i przyjaciela i nic bardziej nie boli niż Twoje słowa, że nas opuszczasz.

[Czerwony]

<Odchyla się na krześle, patrzy Popowowi w oczy>

Śnisz Popow, jeśli myślisz, że Szwedzi gotowi są nam pomóc bo ich socjaldemokraci czują do was ideologiczną sympatię. Ich socjaldemokraci przed królem stają na baczność i skoczyliby za nim w ogień, wy najchętniej w ogień wrzucilibyście jego. Szwedzi pomagają nam, bo boją się Rzeczypospolitej przy Francuzach i Węgrach. Bo w pogodny dzień widzą błyski madziarskich karabinów zza swojej granicy. Powiem ci więcej, teraz gdy Niezawin jest moim posłem u nich, z nikim więcej rozmawiać nie będą. A zresztą czy u was znalazłby się choć jeden prawnik mówiący po niemiecku?

<Uśmiecha się>
Ale dobrze. Przez pamięć naszych poległych kolegów, przyjaciół. Przez wzgląd na to, gdzie razem doszliśmy. Przez wzgląd na ten samogon, który razem piliśmy w Warszawie. Ten jeden raz ci wybaczę. Pod dwoma warunkami. Po pierwsze, od tej pory ściśle konsultujesz ze mną swoje plany. Po drugie, ugłaskanie burżujów będzie mnie kosztowało. Waszą część szwedzkiej pomocy uszczuplę o tę sumkę, co do grosza. Czy wyraziłem się jasno?

[Dalewin]

Riemkinow, nie chcę by nasze relacje przebiegały w ten sposób. Jeżeli mamy iść ramię w ramię powinniśmy razem pochylić się nad problemem. Plany konsultować będę a i owszem. Ale musisz otworzyć też swoją gazetę i kolportować ją powszechnie. I unikamy w naszych artykułach oskarżeń. Po Twoim ostatnim wystąpieniu, to na mnie wydano wyrok. Ja daję swoją głowę. A co Ty przyjacielu dajesz?

[Czerwony]

<Uśmiecha się szerzej, ale bardziej złowrogo

Szybko, Popow, przechodzisz od obrony do ataku. Jeszcze przed chwilą ze łzami w oczach przyznawałeś się do błędu. Teraz zaś zdajesz się twierdzić, że jestem ci cokolwiek winny. Czy to ja kazałem ci mordować szlachtę, hę? A może sądzisz, że ta nagroda za twoją głowę to po tym nabożeństwie, co je stary Tichon odprawił w Moskwie? Powiem ci, Popow: nic nie jestem ci winien. Ale wiem, co zrobić, żebyśmy obaj nie czuli się wierzycielami. Potrzebuję tylko trzech rzeczy: czasu, pieniędzy, i przychylnie nastawionej burżuazji w koronie. Pieniądze już mam, czasu żaden z nas nie stworzy. Ale odkręcenie tego, co zrobiłeś, to jest też twoje zadanie. Słyszysz mnie? Gówno mnie obchodzi, co pomyślą o tobie, ale masz ich tak nastawić, by nie mieli do mnie o tą umowę żalu. Wtedy sprawię ci prezent, na jakim bardzo ci zależy. Sprawię go też sobie, ale o to chyba pretensji nie masz... Przyjacielu?

<Przy ostatnim słowie, uśmiech Riemkinowa na powrót wraca do serdecznej postaci>

[Dalewin]

Co mogę burżujom dać? Przejęliśmy zakłady w Lwowie, Niżnym, Orle, Tomsku, Poznaniu, Łodzi, Archangielsku. Niech Ci Twoi burżuje przeniosą się do Tych fabryk. Niech zarządzają tymi włościami, pozostawiając swoje. Niech wykorzystują swoje kontakty do handlu i zbytku towarów. My zapewnimy obronę fabryk i ciągłość produkcji. Mamy jeszcze Kudak i Kijów. Coś zawsze znajdą. Zapewniamy ochronę dla nich i ich rodzin. Starczy przyjacielu?

Nie przechodzę od obrony do ataku. Każdy z nas ma swoją rolę w historii i powinność wobec społeczeństwa. Moja powinność to obrona interesu proletariatu. Możemy razem pić, możemy dzielić jedno łoże, ale zawsze najwyższy jest interes wspólny i muszę się jemu podporządkować.

[Czerwony]

<Chwilę się namyśla, po czym wstaje>

Starczy. Bądź spokojny, wszystkich zakładów nie przejmą. Będą niepocieszeni, ale szwedzkie pieniądze im to osłodzą. Sądzę, że mogę ich nawet namówić, by dla wspólnego dobra zarabiali tylko na swoje utrzymanie, nie dla zysku. W końcu to armia zamknęła im fabryki. Tylko jedno: postarajcie się, by po wojnie nadawały się jeszcze, żeby w nich pracować. To chyba będzie z pożytkiem i dla nich, i dla was.
<Wyciąga rękę>
Prawda, przyjacielu?

[Dalewin]

<Ściska dłoń Riemkinowa>
Prawda Przyjacielu. Tylko razem pokonamy ucisk. Dwieście lat temu lud Francji podniósł głos i wygrał. Rewolucja jest jak rower – jeśli się nie posuwa naprzód to pada. Dlatego padła Francja. Nasz rower przemieni się w motocykl który paliwo będzie miał po wsze czasy.

[Dalewin]

<Wręcza mu na szarym papierze fragment pamiętnika.>

Może kiedyś spojrzysz na nas, innym okiem

Quote:"Boże. Jeśli mnie słyszysz. Na me łzy nie patrz z pogardą. Popatrz na nie nie jako oznaka słabości, ale oznaka, że mimo mojej teraźniejszości i przeszłości, ma przyszłość jest dla mnie jasna. Płaczę za błędami. Płaczę za niemocą. I gdy me ciało spocznie w ciemnym grobie, me czyny niech krzyczą na cały wszechświat, że swą powinność spełniłem. Boże. Jeśli gdzieś tam jesteś, i gdy umrę zapytasz mnie, co dałem od siebie, ja Ci odpowiem, że żyłem, kochałem, i byłem tym kim chciałeś bym był."

[Czerwony]

<Patrząc w oczy i uśmiechając się>
Już patrzę.