Café Radzivill w Irkutce

[bodek]

W Hotelu Królewskim w Irkutce znalazła swój dom jedna z najbardziej światowych kawiarń całej Syberii. Café Radzivill, prowadzona przez francusko-słowackiego emigranta Herberta Krajána, serwuje niewyobrażalne ilości typów kawy oraz wszelkich konfekcji. W dzień przyciągająca głównie nudnawych, statecznych arystokratów i innych staruszków, wieczorami staje się miejscem zebrań irkuckiej i w ogóle syberyjskiej socjety. Po godzinie osiemnastej kawiarnia members-only - tylko ludzie, którzy coś znaczą, posiadają członkostwo.

Kawiarnia powstała w 1897 r., kiedy to Aleksander Dominik Radziwiłł podjął decyzję o o budowie w Irkutce oficjalnego hotelu królewskiego - ponoć dlatego, że umiłował sobie polowania w dzikich górach Bajkału. Na upamiętnienie fundatora wystrój kawiarni uświetnia portret koronacyjny młodego króla wraz z żoną, który w obliczu upadku Rzeczpospolitej Trojga Narodów nabrał zupełnie nowego wydźwięku i sprawił, że kawiarnia stała się szczególnie popularna wśród konserwatystów.

[bodek]

Jasieński wypatrywał Toporskiej już półtorej godziny; miał spotkać się z nią pod Hotelem Królewskim, zgodnie z tym, co przekazała telegramem jeszcze z Czelabińska. Toporskiej jednak ani widu, ani słychu. Jak na tak dystyngowaną personę, była co najmniej niepoważna, zwłaszcza, że żadnych opóźnień w pociągach nie było. Zniecierpliwiony jednak czekał dalej, w międzyczasie czytując zeszłomiesięczny (tylko takie można było tutaj dostać) numer Le Rue-Mur-Journal i paląc fajkę.

[poulenc]

Okulary przeciwsłoneczne to na Syberii hit sezonu jesień/zima 1925

Dosłownie w momencie gdy Jasieński zapalił fajkę zza rogu wyłoniła się Toporska. Gdy zobaczyła swojego znajomego przyspieszyła kroku.
Na twarzy miała rozbrajający uśmiech, licząc, że jej towarzysz nie czeka zbyt długo na dworze w takim zimnie.
- Wita Pana Jasieńskiego :3 Mam nadzieję, że nie musiał pan tak długo na mnie czekać?

[bodek]

Jasieński chciał się zezłościć, ale widząc uśmiechającą się głupawo Toporską stwierdził, że nic nie osiągnie, a tylko sam się zdenerwuje.
Więc powiedział po prostu:
- Nie, wcale nie. Wejdzie pani do środka?

[poulenc]

- To dobrze, bo już się bałam, że jestem spóźniona. Co to za miejsce?

[PakaPikiPoko]

OG: W środku nie wolno palić bodek, leżą zakazy na stolikach, lepiej zgaś papierosa bo w sondażach w dół polecimy .

[bodek]

OG: tylko w dzień nie wolno, o

- Taka tam kawiarnia.
Okazawszy członkostwo, wchodzi wraz z Toporską. Przechodząc do tyłu sali mówi:
- O ile wiem, jechała pani aż z Uralu. Jak pani zdążyła tak modnie się ubrać?

[poulenc]

- Widzę, że to jakieś elitarne miejsce. Jak panu udało się tu dostać. Pewnie jest pan tutaj szanowanym obywatelem, to się ceni.
<spojrzała wymownie jakby oczekiwała, że jej towarzysz albo obsługa pomoże zdjąć jej płaszcz>
- Szczęście w nieszczęściu, to jedne z niewielu rzeczy które udało mi się zachować po "gościnie" <robi palcami cudzysłów w powietrzu> w ZRL. Przyjechałam tu praktycznie bez niczego.

[bodek]

podczas gdy jakiś służący pomaga Toporskiej zdjąć płaszcz, Jasieński mówi do niej:
- Co do mojej pozycji, jestem wybranym sekretarzem Towarzystwa i przywódcą TD na Syberii. W ogóle sporo się zmieniło w czasie, gdy pani nie było, z pewnością niedługo inni działacze podzielą się wiadomościami. A pani wie już, gdzie spędzi noc? W razie czego można załatwić miejsce tu, w hotelu.

[poulenc]

- Bardzo dziękuję, że pan się mną zaopiekował i będę wdzięczna za zagwarantowanie kilku noclegów. Po wybuchu wojny domowej dużo działaczy wyemigrowało na Syberię. Z tego co słyszałam to Towarzystwo Demokratyczne posiada ponad trzydziestu posłów w sejmiku księstwa, wypada pogratulować panu sukcesu! Ale może najpierw zajmiemy miejsce i opowie mi pan o tym co się działo podczas mojej nieobecności w naszej partii. <uśmiecha się serdecznie>