Café Radzivill w Irkutce

[bodek]

- No, zasadaniczo to niewiele. Jak pani słyszała, otrzymaliśmy ponad 30 mandatów w sejmie Syberii. Chociaż moim zdaniem wybory były co najmniej niesprawiedliwe, bo głosów dostaliśmy najwięcej, ale dzięki JOW-om to partia książęca otrzymała najwięcej mandatów. Generalnie, oni zwyciężyli w bardzo słabo zaludnionych okręgach na północy, a my na południu, w miastach. Teraz w sumie walczymy o to, żeby Wielki Książę nie mógł wprowadzić sobie absolutyzmu. Być może znowu staniemy się globalną partią. Słyszała pani, że spotkały się wojska Syberii i Hetmanatu?
Powiedział, siadając wraz z Toporską przy stoliku.

[poulenc]

- Cóż, na tak zacofanym terenie tyle miejsc w parlamencie to i tak spory sukces. Przepraszam za szczerość, ale no cóż - Syberia nie jest najbardziej rozwiniętym rejonem świata delikatnie mówiąc. Ale i tak spodziewałam się gorszych rzeczy jak tutaj jechałam. Niestety nie jestem na bieżąco, spotkały się czyli mają wspólną granice? Od kiedy?

<spogląda na swojego towarzysza>
- Nie wiem czy to odpowiedni moment, ale może już coś zamówimy? Nie chcę naciskać, bo tak nie wypada ale zwyczajnie jestem bardzo spragniona po podróży.

[bodek]

Oczywiście, czemu nie? Garçon? I owszem, możemy udawać, że jest inaczej, ale Irkutka to nadal de facto wieś. Cóż, przynajmniej tyle zostało jeszcze cywilizacji w byłym RTN.

podchodzi kelner

Poproszę łososia au japonais z yakimeshi i kieliszek sherry.

[poulenc]

- A ja poproszę latte i chłodnik borówkowy.

<spogląda na Jasieńskiego>

- Czyli pewnie nic tutaj po 20 to się nie dzieje. Co ludzie tacy jak pan widzą w tym miejscu? Mieszka pan gdzieś w okolicy?

[bodek]

- No wie pani, ja tu nie jestem z sympatii, ale z polityki. Tutaj teraz jest stolica Syberii... choć prywatnie wolałbym być w Aleksandrowie, czego i pani w przyszłości życzę. Stamtąd pochodzę. Piękne miasto, dużo bardziej światowe niż Irkutka - mieszkają tam i Japończycy, i Koreańczycy, i Amerykanie, i można sobie kupić płaszcz Burberry bez łażenia po pchlich targach. Sam mam tam piękny dom, w stylu tradycyjnym.
patrząc na nieco posmutniałą Toporską
- A pani skąd pochodzi? Rozumiem, że teraz tam jest wojna?

[poulenc]

- Może kiedyś będę mogła się tam wybrać, z wielką przyjemnością zobaczyłam bym pańskie miasto rodzinne.
Pochodzę z Krakowa, to daleko w Polsce. W porównaniu do Irkutki to duże, rozwinięte miasto lecz w skali świata to też zapyziałe miasteczko. Niestety teraz Polska jest kontrolowana przez wojska L’Entente i nie mogę tam wrócić.

[bodek]

- No cóż, jest tu pełno takich, jak pani. Uchodźców, to znaczy. Wskazuje pochyleniem głowy na siedzącego niedaleko Henryka Szaro żywo kłócącego się z Bolesławem Wieniawą-Długoszowskim.
- A swoją drogą, skoro już jest pani tutaj, co zamierza pani zrobić? Znajomi z partii sugerowali, że planuje pani wyjechać z powrotem za Ural.

[poulenc]

- Cóż, Syberia wydaje się teraz bezpiecznym miejscem, nic dziwnego, że wiele osób kieruje się tutaj by się schronić przed rewolucją i wojną. Ale niestety długo tutaj nie zostanę, choć pewnie raz na jakiś czas będę tutaj przyjeżdżać w sprawach zawodowych. Rewolucja paskudnie doświadczyła naszą partię, wielu naszych przyjaciół i współpracowników jest na terenach ZRL czy dawnych ZRL zajętych przez Hetmanat. Trzeba tam pojechać pomóc członkom TD, być może zostanę tam na stałe. Muszę tylko porozmawiać z ludźmi odpowiedzialnymi za kontakty z oddziałami poza Wielkim Księstwem.

<omnomnom chłodnik>

Teraz, po tym wszystkim co przeżyłam zrozumiałam, że każde wsparcie w takich czasach jest ważne. Mówi to jak dziecko które chwali się, że nie musi już mieć bocznych kółek przy rowerze zmieszane ze smutną minką

[bodek]

widząc smutną Toporską, stara się ją pocieszyć

- No cóż, życzę przyjemnego pobytu w Irkutce, póki będzie tu pani gościć. Jutro pojedziemy razem do siedziby TD na Syberii, tam jest pełno działaczy zza Uralu, którzy już na panią czekają, żeby ustalić plan działania. Jeszcze dzisiaj w radiu nadawali, że oddziały pułkownika Kołyszkina, walczącego po naszej stronie, spotkały się z wojskami pułkownika von Baera z Hetmanatu, ku radości żołnierzy obu stron. Możliwe, że już niedługo Wielki Książę postanowi zjednoczyć się z Zachodem.

je rysz

- Jeśli pani chce, możemy poźniej pojechać do Aleksandrowa i zrobić zakupy, żeby miała pani w co się ubrać. Jakoś trzeba pani zrekompensować to, co straciła pani w pociągu.

[poulenc]

- Wszystko na to wskazuje, że niedługo Księstwo i Hetmanat się połączą, to prawda. Widziałam już chyba budynek siedziby Towarzystwa, nie mogę się doczekać jutrzejszego spotkania.

< wyraźnie szczęśliwa>

- Jej, to bardzo miłe z pana strony, nie wiem co powiedzieć. Z wielką chęcią zobaczę to miasto, zwłaszcza po reklamie jakie pan mu zrobił. Oby moje oczekiwania nie były za duże <śmiech>