Gazeta

[Zgredźmin]

Mhm

[PakaPikiPoko]

Quote:

Rozważania nt. Granic, część I

Teraz, kiedy wojna oddala się coraz bardziej od granic naszej Rzeczpospolitej, pojawia się pytanie, w jaki sposób i jak bardzo ukarać państwa, które rozpętały ten konflikt. Sytuacja na wschodzie nie jest jeszcze jasna, lecz możemy prowadzić dywagacje nt. Zachodniej granicy Polsko – Niemieckiej. Błędy jakie popełniły państwa Ententy po pierwszej wielkiej wojnie doprowadziły do kolejnego globalnego konfliktu zaledwie po 22 latach. Część tych postanowień udało się w porę odrzucić i zmusić Ententę do przyjęcia tych prawidłowych (niesławny w Polsce Lord Curzon się kłania). Po tej wojnie, powinniśmy definitywnie rozwiązać wszelkie kwestie sporne. Oczywiście to my – Polacy powinniśmy być głównymi konceptualistami zmian terytorialnych, ponieważ odnieśliśmy największe straty przez zbrodniczy komunizm, oraz to my najlepiej orientujemy się w obecnej sytuacji – a nie „specjaliści” z Ligi Narodów.

Na pierwszy temat proponuję podjąć problem Prus Wschodnich. Pozostałości po Zakonie Krzyżackim, sekularyzowane przez przez Albrechta Hohenzollerna i przyłączone w końcu do Brandenburgii, a później do Prus. Od wieków był to problem, i jedna z głównych niesnasek z naszym zachodnim sąsiadem. Niestety po pierwszej wielkiej wojnie Ententa nie raczyła go rozwiązać i nadal kawałek państwa niemieckiego pozostawał oddzielony od „macierzy”.

Jak powinna według mnie wyglądać poprawnie rozwiązana sytuacja Prus? Mapa dołączona do tego wydania powinna rozwiać państwa wątpliwości. Wchłonięcie przez Polskę Gdańska jest sprawą oczywistą, dodatkowo powinna zyskać tereny zwierające min. Malbork, Olsztyn i Ełk. Litwa natomiast, prócz zwrócenia okręgu kłajpedzkiego, także winna zyskać północno – wschodnią część Prus. Na terenach, które pozostały niezaanektowane należałoby utworzyć albo niezależne państwo, albo protektorat pruski pod kuratelą Polsko – Litewską, która dbała by o pomyślny rozwój tamtych terenów.

Maksymilian Cyprian Kwiatkowski

[Zgredźmin]

Git..

[Zgredźmin]

Quote:

Zmarł Prezydent Raczkiewicz
Cała Polska pogrążyła się w żałobie

6 czerwca 1947 roku w godzinach porannych zmarł Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Władysław Raczkiewicz. Żył lat 62, urząd swój pełnił lat 7. Urodził się w Kutaisi w Gruzji, gimnazjum ukończył w Twerze a studiował na Uniwersytecie w Petersburgu. Działał w jawnych i konspiracyjnych organizacjach młodzieżowych: nielegalnej Organizacji Młodzieży Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Z wykształcenia prawnik, przed I wojną światową pracował jako adwokat w Mińsku.

W czasie wojny służył w armii rosyjskiej, w stopniu chorążego. Po rewolucji lutowej organizował jednostki polskie w Rosji. W 1917 roku należał do organizatorów Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, którego został przewodniczącym na I Ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Piotrogradzie w dniach 8–22 czerwca 1917. Był zwolennikiem tworzenia polskich sił zbrojnych na terenie Rosji. W 1918 sprawował funkcję prezesa Rady Naczelnej Polskiej Siły Zbrojnej z siedzibą w Kijowie. Został kierownikiem Wydziału Wojskowego powstałego w Warszawie Komitetu Obrony Kresów Wschodnich. Walczył, jako porucznik, w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Powołany na stanowisko zastępcy komisarza generalnego Ziem Wschodnich. W 1918 brał udział w obronie Mińska przed bolszewikami, w 1920 dowodził ochotniczym oddziałem kresowym walczącym o Wilno.

W listopadzie 1920 został mianowany szefem Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych. Od grudnia 1920 do czerwca 1921 działał jako delegat przy rządzie Litwy Środkowej w Wilnie. Od czerwca do listopada 1921 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Wincentego Witosa. Od października 1921 do sierpnia 1924 piastował urząd wojewody nowogródzkiego. Od sierpnia 1924 do maja 1925 roku, jako delegat rządu, przebywał w Wilnie. Od czerwca 1925 do maja 1926 roku ponownie był ministrem spraw wewnętrznych. Od maja 1926 do grudnia 1930 roku, pełnił funkcję wojewody wileńskiego. Od listopada 1930 był senatorem z listy BBWR. W grudniu 1930 roku został marszałkiem Senatu. Od października 1935 do czerwca 1936 zasiadał w rządzie jako minister spraw wewnętrznych. Od lipca 1936 był wojewodą pomorskim. Był członkiem tzw. grupy zamkowej prezydenta Ignacego Mościckiego. Od 1934 prezes Światowego Związku Polaków z Zagranicy.

Po upadku Polski w maju 1940 roku został namaszczony przez Prezydenta Mościckiego na swojego następce. Przez 7 lat wiernie służył sprawie wyzwolenia Ojczyzny spod buta komunistycznych oprawców, zawsze wierny Ojczyźnie, Polakom i idei budowy silnej Polski. Nawet jego ostatnie chwile przepełnione były troską o dobro Polski, w dniu swojej śmierci odbył spotkanie z Ministrem Spraw Wojskowych gen. Grzegorzem Zawadzkim.

Odszedł wielki człowiek, bohater i Ojciec Narodu. Cześć jego pamięci, niech spoczywa w pokoju.

[PakaPikiPoko]

Quote:

Rozważania nt. Granic, część II

Witam państwa w drugim artykule poświęconym, naszym zdaniem, sensownym zmianom terytorialnym po II wojnie światowej. Cieszy nas mnie fakt, że poprzedni raz odebraliście państwo z entuzjazmem.

Problemem, który pojawił się już podczas uzyskiwania niepodległości, jest Śląsk Cieszyński. Obszar ten początkowo otrzymał Władysław II Wygnaniec, później te okolice przynależały do księstwa Opolsko – Raciborskiego, później księstwo Cieszyńskie utrzymało autonomię aż do 1526. Część, o którą toczą się spory między Warszawą, a Pragą pozostały po wojnie z 1740 roku po stronie Austrii.

Konflikt pojawił się po 1919 roku kiedy to armia Czechosłowacka zaatakowała nieliczne garnizony polskie, i mimo traktatów i ustaleń, zaanektowała Śląsk Cieszyński. Po ustaleniach Ententy, podzielono Zaolzie w stosunku 44% dla Polski, 56% dla Czechosłowacji. Po stronie naszego południowego sąsiada pozostało 150 tysięcy polaków, którzy stanowili na tych ziemiach większość.

Tereny, które są zaznaczone na mapie, są moim zdaniem MINIMUM tego co powinno być poddane plebiscytom. Tam nadal mieszka szokująca większość polaków więc Liga Narodów nie powinna tego ignorować.

Maksymilian Cyprian Kwiatkowski

[poulenc]

Mapka lvl: pro

[bodek]

Zrób mi taką mapkę IIRP z gda to cię przytulę.

[PakaPikiPoko]

Za darmo? Lol.

[poulenc]

Quote:

Wybory, wybory, wybory?

Warszawa, styczeń 1947. Skrzyżowanie Alej Jerozolimskich i Nowego Światu, w głębi ruiny kamienic na wysokości ul. Smolnej. Fot. PAP/Jerzy Baranowski
Polska jest w odbudowie, ale czy polski parlamentaryzm powinien być równocześnie z nią?

Z różnych stronnictw politycznych zdaje się, że można usłyszeć dość niepochlebne opinie dotyczące decyzji prezydenta Komorowskiego o przyspieszonych wyborach parlamentarnych. O ile niektórzy politycy Stronnictwa Narodowego wypowiadają się dość ostro, zważywszy do kogo kierują swoje słowa, to trzeba im przyznać, że mają sporo racji, jeśli rzeczy o których mówią są faktami. Dość zrozumiałe jest, że zaniepokojenie mogą wywołać takie zachowania ze strony prezydenta, jak nie podpisywanie przygotowanych projektów reform czy rozporządzeń, zwłaszcza jeśli ponadpartyjny Rząd Jedności przygotował ich dość sporo. Mija się to z misją rządu a także postanowieniami śp. prezydenta Raczkiewicza, który powołał Rząd Jedności by wprowadził niezbędne reformy oraz przygotował podstawy do prac parlamentu do którego wybory miały być rozpisane w późniejszym czasie. Nie jest istotne w tej sytuacji kto się znajduje w tym rządzie, bo są to reprezentanci wszystkich liczących się i wiarygodnych sił politycznych w tym kraju co daje szanse na przeprowadzenie rozsądnego i racjonalnego planu reform, których próbkę już mieliśmy szansę obserwować. Jeśli jednak taka jest ostateczna wola prezydenta Komorowskiego to mimo wszystko musimy się z nią pogodzić, jednak prezydent również w tej sytuacji powinien wysłuchać części postulatów członków. Jeśli reformy te czekają tylko na podpis to prezydent powinien je podpisać i powinny zostać wprowadzone w życie, dla szybszego procesu reformacji kraju i dla ułatwienia pracy pierwszemu demokratycznie wybranemu parlamentowi w odrodzonej Polsce. Oczywiście można też dopatrywać się czynników które uzasadniają decyzje prezydenta ws. przyspieszenia wyborów. Wiele środowisk politycznych, zwłaszcza tych mniej znaczących bądź mniej licznych od początku jego istnienia torpedowały działania rządu, uważając, że jego działania są nie do końca korzystne dla kraju. Możliwe, że prezydent chciał uciszyć te głosy, poprzez przyspieszenie właśnie wyborów do parlamentu RP. Wybory zweryfikowały by jaka jest wola narodu, co do tego kto powinien sprawować władzę i jednocześnie zamknęły by usta wszystkim którzy kwestionowali Rząd Jedności. Mniej wiarygodne może być przekonanie, że prezydent uznał, że Polacy są już gotowi do wyboru swoich władz, jednak z głoszeniem takiej tezy byłbym ostrożny, gdyż nadal trwa wojna i wielu obywateli naszego kraju jest poza nim, co uniemożliwia głosowanie wielu Polakom. Kraj nadal ma na swoich plecach brzemię wojny i komunizmu, co także może wynaturzyć wynik wyborów. Dłuższe istnienie Rządu Jedności mogło by to brzemię zdjąć z naszego kraju, jednak istnienie takiego Rządu też nie powinno być zbyt długie, w końcu to tylko tymczasowe rozwiązanie. Poza tym decyzja prezydenta raczej nie będzie odwołana, tak więc poszczególne stronnictwa powinny raczej się zastanowić co mają do zaoferowania Polakom, a nie płakać za straconymi stołkami.

Tomasz Knapik

[Zgredźmin]

wstrzymaj się mam kilka uwag.