1917 Teatr & Restauracja

[bodek]

1917 Teatr & Restauracja

Zbudowany w 1942 i zaprojektowany przez światowej sławy radzieckiego architekta Konstantina Melnikowa, teatr studencki ulokowany niedaleko Uniwersytetu Warszawskiego zyskał sobie średnio chlubną sławę ulubionego miejsca studenckiej komuny, radykalnych kierunków artystycznych i nowoczesnej, eksperymentalnej sztuki. Nazwany od roku, w którym miała miejsce rewolucja październikowa, teatr utrzymał swoją nazwę mimo transformacji ustrojowej (głównie dzięki uporowi samych studentów, którzy udają, że nazwa "1917" nie ma nic wspólnego z komunizmem). Popularne miejsce spotkań zarówno radykałów, jak i zwykłych socjalistów oraz różnie rozumianych rewolucjonistów.

[Waszmi]

Do lokalu przybywa Aleksandra Różyk-Opala z grupą działaczy partyjnych i zajmuje stolik gdzieś w koncie głównej sali.

[Czerwony]

og: że komuchy lubią konta to nie od dziś wiadomo

[Waszmi]

Do lokalu przybywa Aleksandra Różyk-Opala w towarzystwie Krystiana Bilińskiego

[poulenc]

<pomaga zdjąć płaszcz Aleksandrze, oraz potem zdejmuje swój i podaje je do szatni>


Ciekawy wystrój, często tu Pani bywa? Tak swoją drogą, mam nadzieje, że Pani wybaczy mi zuchwałość, ale proponowałbym przejście na ''ty''. Niezręcznie się czuję mówić do tak czarującej kobiety per Pani.

[Waszmi]

Jak najbardziej! Krystianie wydaje mi się, że w naszych kręgach dopuszczalne jest powiedzenie do drugiej osoby co najwyżej koleżanko kolego lub towarzyszu towarzyszko. Słyszałam, że długo przebywałeś w Norwegii i obyłeś się z tamtejsza Partia Pracy to zapewne bardzo ciekawy epizod. Bardziej mnie interesuje to jak Ci się podoba w odradzającej się Polsce?

[poulenc]

W naszych kręgach? Olu, zostawmy świat wielkiej polityki, człowiek nie może wiecznie żyć tymi sprawami. Poza tym, ta ciągła walka mnie nuży, jednak jeśli cię to ciekawi to opowiem Ci o tej Norwegii jak Cię to tak interesuje. Mam bardzo miłe wspomnienia z tamtego okresu, jednak to głównie dzięki ludziom i atmosferze jaka panowała, a nie dzięki polityce. Poza tym, jak mogę wywnioskować z korespondencji ostatnio socjaliści w Skandynawii odchodzą od radykalizmu na rzecz czegoś co przypomina PP z naszego podwórka. Pewnie dlatego, że socjaliści nie mają tak inteligentnego i onieśmielająco pięknego lidera co ty Olu.
<uśmiecha się, błyskając białymi zębami>
A w odradzającej Polsce podoba mi się sam fakt, że jestem naocznym świadkiem wielkich przemian, czegoś co zapoczątkuje nowy etap w historii naszej ojczyzny i sam mogę mieć wpływ na to jak ona się potoczy, to jest piękne i bardzo sobie to cenie.


Może usiądźmy, tamto miejsce wydaje się dość odpowiednie!

<odsuwa krzesło Aleksandrze>

[Waszmi]

<Aleksandra siada z gracją>
Ach dziękuję to bardzo miło z Twojej strony Krystianie. Cóż może i Polacy stworzą tutaj taką miłą atmosferę. Już za kilkanaście lat to kto wie jak będzie wyglądała nasza ojczyzna. To się chwali, ze przybywają tutaj z bezpiecznej imigracji ludzie tacy jak Ty Krystianie to budujące. Więcej takich wspaniałych młodych patriotów nam trzeba a nie zadufanych w sobie gburów pokroju Gromińskiego.
Mnie natomiast dziwi czemu mężczyzna taki jak Ty Krystianie nie znalazł jeszcze małżonki. Wydaje mi się, że niejedna chciałaby spędzić z Toba resztę swoich dni <mruga swoimi przyczepionymi rzęsami do Bilińskiego>

[poulenc]

<oczarowany ruchami Aleksandry, również siada na krześle, jednocześnie pstrykając na kelnera>

No faktycznie, Gromiński powala urokiem osobistym oraz taktownością <śmiech>
Bardzo mi miło, że masz takie mniemanie o mojej osobie. Jednak przez większość mojego życia nie umiałem się ustatkować, może to zwyczajnie nie dla mnie? Poza tym, śluby to chyba relikt minionej epoki, człowiek powinien żyć nieskrępowany, a jego uczucia powinny go wiązać w drugą połówką, nie papierek i uroczystość. Liczy się to co jest w sercu i w duszy, a nie to co jest na papierze, nie uważasz?

[Waszmi]

<Ola uśmiecha się nieśmiało > Cóż to nie ulega wątpliwości. Miłość jest najważniejsza i sama to doskonale wiem. Ale czasem właśnie to małżeństwo jest wyrazem tego nieskremowania. Na przykład mój ślub z moim nieodżałowanej pamięci mężem był buntem przeciwko skostniałej strukturze społecznej. Teraz rzeczywiście na szczęście jest inaczej i mam nadzieję, że tak już zostanie. Wszystko w rękach naszych i naszych dzieciaków.Ach jak ja bym chciała aby moi synkowie Juliusz i Kordian dożyli czasów gdzie to miłość będzie budowała narody i kraje a nie pieniądz i przemoc. <uśmiecha się do Bilińskiego>
A jak Ci się podoba w naszej 1917? Nie jesteś przestraszony tą jakby to Twoi koledzy powiedzieli "komunistyczną aurą" Chyba nie taki diabeł straszny prawda ? <uśmiech>