1917 Teatr & Restauracja

[poulenc]

OG: NIESKREMOWANIA XD



<lekko zmieszany>

No proszę, masz dzieci? Zupełnie po tobie tego nie widać, masz wspaniałą figurę. Ile mają lat? Też im życzę tego by dożyli takich pięknych czasów, ale to już w naszych rękach, jak powiedziałaś.
<śmieje się> Hahaha, nie no, ależ skąd, miejsce bardzo mi odpowiada, zbyt się opierałem na opiniach innych. Ale każdy lokal wydaje się fajny, gdy spędza się w nim czas w towarzystwie takiej kobiety jak ty. Chcesz coś zamówić? Alkoholu kobiecie oferować nie wypada, więc może napijemy się czegoś lżejszego, co o tym sądzisz?

[Waszmi]

Julek 5 latek a Kordianek 4. Hmmm z miłą chęcią napiję się kawy a Ty Krystianie? <puszcza oko do Bilińskiego>

[poulenc]

< uśmiecha się patrząc jej w oczy>
Nie znam tego lokalu jak ty, wezmę to co ty. Chyba, że mają espresso, to zdecydował bym się je zamówić.

[Waszmi]

Pewnie, że mają. Nie pamiętam aby kiedykolwiek tutaj go zabrakło.

[Czerwony]

<Parę stolików dalej, grupa studentów opuszcza lokal, głośno mówiąc o "burżuazyjnym klimacie">

[poulenc]

<Patrzy na zegarek>

Przegadaliśmy już całą noc, to było niesamowite przeżycie, aż nie zauważyłem kiedy ten czas minął. Niestety jednak, muszę już iść. Mam nadzieje, że się jeszcze spotkamy.
<podaje jej wizytówkę>

Tu masz do mnie kontakt, jeśli najdzie cię ochota na powtórzenie tego wypadu to pisz, bo telefon nie działa jeszcze.
Bye!

[wulf]

Wukowicz po dość długim dniu wchodzi i mówi do barmana:
Panie szynkarz, mosz angielkę z leberą abo drygle? No albo brzuszek? A no i do tego jedną halbę dojcie.

Wukowicz, usatysfakcjonowany tym co dostał, usiadł, nalał sobie z butelki do kieliszka, wychylił, po czym zaczął spokojnie nalewać kolejne kieliszki, przegryzając od czasu do czasu zimnymi nóżkami