Propozycje eventów

[AmaD]

Proponowałbym, aby odpowiednio uczczono pamięć towarzysza Stalina. Co powiecie na tego typu event:

Quote:Polska w żałobie po śmierci Stalina

Mieszkańcy Polski pogrążyli się w smutku i żałobie po informacji o śmierci przywódcy Związku Radzieckiego i przyjaciela Polski, Józefa Stalina. Tysiące ludzi wyszło na ulice polskich miast i wsi, nie kryjąc się z swoimi łzami. W całej Polsce w wyniku oddolnych inicjatyw przerywano pracę, aby minutą ciszy uczcić pamięć zmarłego. W szkołach spontanicznie organizowano liczne apele i spotkania, w trakcie których dzieciom i młodzieży przedstawiano niezliczone dokonania Józefa Stalina. W instytucjach państwowych i urzędach publicznych polskie flagi zostały opuszczone do połowy masztów i przyozdobione kirem. Polskie społeczeństwo w obliczu tragedii, jaką była śmierć towarzysza Stalina, połączyło się w smutku z narodami Związku Radzieckich i państw bloku wschodniego.

[bodek]

Gdyby trochę to podrasować, moglibyśmy to też posłać do Prawdy. Pokazać w ten sposób, że jesteśmy lojalni.

Mógłbym się tym zająć do jutra.

[AmaD]

O, byłoby super Jeszcze jakbyś pamiętał o nocie kondolencyjne do Moskwy to by było podwójnie super.

[bodek]

To też zrobię jutro

[AmaD]

Superowo

[AmaD]

Już jest pojutrze

[bodek]

już natychmiast

[bodek]

Quote:Polska łączy się w żałobie ze światową socjalistyczną wspólnotą
Relacja Polaka z uroczystości pożegnalnych Wielkiego Przywódcy

            W Polsce szokujące wiadomości o tragicznych wydarzeniach ostatnich dni przyjęto z nie mniejszym szokiem niż w Związku Radzieckim. W istocie, śmierć Ojca Narodów, przywódcy całej światowej wspólnoty socjalistycznej i wybawiciela ludów spod ciemiężącej ręki kapitalistyczno-burżuazyjnych dyktatur, pogromcy faszyzmu i nazizmu—wielkiego Towarzysza Józefa Stalina—nie mogła przejść bez echa w żadnym prawdziwym kraju socjalistycznym. Nie dziwi więc nikogo zdrowego na rozumie, że po śmierci Wielkiego Przywódcy na ulicach miast i wsi polskich miało miejsce wiele dramatycznych zajść.

            We właściwie wszystkich głównych miastach Polski miały miejsce spontaniczne i gwałtowne manifestacje obywateli chcących pokazać światu swoje pełne poparcie dla Stalina i głęboki smutek, z jakim przyjęli wiadomość o jego zejściu. Możliwości udziału w manifestacjach domagało się tak wielu obywateli, że na skutek presji płynącej z zakładowych organizacji pracy dzień 6 maja uczyniono dniem wolnym na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Manifestacje w Warszawie trwały nieprzerwanie przez 11 godzin; szacuje się, że brało w nich udział nawet 80 000 ludzi. Warszawiacy pożegnali Ojca Narodów we wspaniały i spektakularny sposób, pokazując, że nawet po śmierci jego duch pozostanie z nami.

            Również we wsiach doszło do spontanicznych zgromadzeń ludzi rozpaczających po śmierci kapitana wielkiego socjalistycznego okrętu płynącego ku komunizmowi. Oczywiście rolnicy nie mogli zaprzestać prac; jednak człowiek, który spróbowałby odbyć podróż po wsi polskiej tego pamiętnego marca 1953 roku, nie znalazłby dosłownie ani jednego domu bez portretu Wielkiego Przywódcy obłożonego żałobnym kirem. Wiele spółdzielni rolnych z okazji śmierci tow. Stalina zorganizowało wspomnieniowe wykłady i prelekcje z zakresu jego prac, zapewniając w ten sposób funkcjonalną nieśmiertelność doktrynie stalinowskiej.

            Mam przyjemność posiadania bezpośrednich stosunków z Polskim Instytutem Wydawniczym i, jak dowiedziałem się, w druku znajduje się już wielka, 35-tomowa edycja „Dzieł zebranych” Wielkiego Towarzysza, która docelowo osiągnie nakład 100 000 egzemplarzy i trafi do wszystkich instytucji edukacyjnych w całym kraju. Wspaniały hołd doktrynie stalinowskiej oddali również nasi artyści: w przygotowaniu, również nakładem PIW, znajdzie się niedługo antologia poezji poświęconej Ojcowi Narodów pt. „Marzec 1953”. W całym kraju Związek Literatów Polskich zorganizował specjalne seminaria stalinowskie. Ja miałem przyjemność uczestniczenia w seminarium poznańskim, gdzie przemawiał znany pisarz, laureat Stalinowskiej Nagrody Pokoju, Leon Kruczkowski, oraz inny wybitny literat, Jarosław Iwaszkiewicz. Ich przemówienia przedrukowano również w „Prawdzie” w autorskich tłumaczeniach (str. 87—red.).

            We wszystkich instytucjach państwowych, tak, jak przystaje tragedii tej skali, obniżono flagi do połowy masztu i przyozdobiono czarnym kirem, wyrażającym głęboką żałobę całego narodu polskiego. Nie muszę chyba mówić, że w kraju zdecydowano się wprowadzić miesięczną żałobę narodową—jest oczywistym, iż każdy naród socjalistyczny jest moralnie zobowiązany oddać tego rodzaju hołd swojemu wybawcy i przewodnikowi.

            Nic jednak nie oddaje rozmiaru żałoby w takim stopniu jak prywatne historie. Wielkim wzruszeniem napełniła mnie wiadomość, jaką otrzymałem z województwa poznańskiego: oto młodzież z Liceum Ogólnokształcącego im. Heleny Modrzejewskiej zdecydowała się na całoroczną wartę nad portretem Stalina, w publicznej części miasta. Z tego, co słyszałem od dyrektora szkoły, chętnych w żadnym razie nie brakuje; jest dla mnie głęboko wzruszającym taki dowód lojalności, jaką cały lud polski, także jego młodzież, żywi wobec osoby Wielkiego Towarzysza Józefa Stalina.

            Związek Radziecki, ojczyzna światowego proletariatu, nie ma się czego bać ze strony Polski; cały naród polski pogrążył się w szczerej i jednoznacznej żałobie, co pokazuje, jak wielkim szczęściem dla mojego kraju jest komunizm i jak wspaniałe są—i, miejmy nadzieję, będą na całą wieczność—stosunki między naszymi krajami.

Karol Szymborski

[AmaD]

Łohoho, niezłe.

[bodek]

Quote: Rada Państwa, Prezydent i Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pragną złożyć najszczersze i najgłębsze kondolencje władzom Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z powodu tragedii śmierci Ojca Narodów, Wielkiego Towarzysza Józefa Wissarionowicza Stalina.
Pragniemy zapewnić ojczyznę światowego proletariatu, iż cały naród polski i rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej łączy się w bólu i rozpaczy po tragedii. Wielki zmarły był zarówno dla Polski, jak i dla Związku Radzieckiego mentorem, przywódcą i sternikiem—i strata jego jest prawdziwie nieodżałowanym, okropnym wydarzeniem.

z poważaniem,
<podpisy ważnych przedstawicieli władz PRL, łącznie z 80 osób>