Michał Jerzy Grabowicz [PZPR]

[Czerwony]

Quote:

Michał Jerzy Grabowicz

Urodzony 3 kwietnia 1912 roku w dużej wsi Narew na Podlasiu, w średnio zamożnej rodzinie chłopskiej. Jedyny syn Ryszarda i Anieli, młodsze siostry Joanna (zm. 1944) i Maria (obecnie zatrudniona w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Białymstoku jako zastępca sekretarza ds. zasobów leśnych). Uczęszcza od 1924 roku do 4-letniej szkoły podstawowej, prowadzonej charytatywnie przez lokalną szlachtę posiadającą. Po jej ukończeniu pracuje w rodzinnym gospodarstwie. W 1936 roku, po śmierci matki (przy źle odbieranym porodzie) i z uwagi na pogarszającą się sytuację materialną rodziny, wyjeżdża do pracy w pobliskiej Hajnówce - wówczas jednym z głównych ośrodków przemysłu drzewnego. Tam spotyka się z działającym ruchem robotniczym, wstępuje do PPS. Uczestnik strajków w kolejnych latach.

W sierpniu 1939 roku zmobilizowany do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku, będącego częścią SGO "Narew". 42pp włączony do walk wojny obronnej 10 września, na początku skierowany na spóźnioną odsiecz pod Wiznę dla kpt Raginisa, później do działań obronnych na północnym odcinku Biebrzy, w czasie których Grabowicz zostaje awansowany na starszego szeregowego. Jego batalion zostaje rozbity 16 września przez siły niemieckiej Brygady Piechoty "Goldap". Część żołnierzy ucieka na południe, gdzie później zostaje włączona do SGO "Polesie" gen. Kleeberga. Grabowicz udaje się na wschód, gdzie 19 września na południe od Grodna zostaje schwytany przez żołnierzy sowieckiej 2 Brygady Czołgów.

W 1940 roku osadzony w obozie jenieckim w Suzdalu. Z powodu swojej przedwojennej aktywności w ruchu robotniczym uznany przez oficerów gen. Andersa za element niepewny i nie powołany do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR w 1941 roku. Po spędzeniu w obozie kolejnych dwóch lat, późną wiosną 1943 roku zostaje przydzielony do tworzącego się 2 pułku 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w stopniu starszego kaprala z uwagi na braki w korpusie podoficerskim. Uczestnik Bitwy pod Lenino, po której zostaje awansowany na chorążego. W czasie walk o Dęblin bez strat własnych wyprowadza pododdział z okrążenia, za co zostaje ponownie awansowany do stopnia porucznika i przydzielony do 1 Kompanii Rozpoznawczej. Uczestnik walk o Pragę i przyczółek czerniakowski w powstaniu warszawskim. Brał udział w forsowaniu Wału Pomorskiego (awansowany na kapitana) i szturmie na Berlin. Po wojnie w stopniu majora, przez rok urlopowany. W 1945 roku bierze ślub z działaczką komunistyczną Urszulą Kaliną. Rozwodzą się dwa lata później.

By uniknąć bezpośrednich walk z podziemiem niepodległościowym, prosi o przeniesienie do sformowanej w jego rodzinnych stronach 9 Dywizji Piechoty, przydzielonej do akcji "Wisła". Zasłużony w działaniach przeciwko OUN-UPA, otrzymuje stopień podpułkownika i za rekomendacją gen. Stefana Mossora zostaje przeniesiony do Sztabu Generalnego, obejmując stanowisko w departamencie piechoty. W 1949 roku wstępuje do PZPR i wkrótce po tym uzyskuje szlify generalskie. Zatrzymany rok później przez Główny Zarząd Informacji w związku z procesem o szpiegostwo, w którym jednym z oskarżonych (a potem skazanych) był gen. Mossor. Zwolniony po dwóch miesiącach. Obecnie na stanowisku drugiego zastępcy dyrektora departamentu.

Odznaczenia:
Order Virtuti Militari
Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Medal za Warszawę 1939-1945
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Srebrny medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Krzyż walecznych