Anna Magdalena Magnuska [SP]

[poulenc]

Quote:

Anna Magdalena Magnuska (urodzona 5 października 1918 roku) – polska polityk emigracyjna, działaczka lewicowa, pianistka.



Urodziła się w Warszawie w 1919 roku, gdzie oraz kiedy przybyła jej rodzina. Ojciec był nauczycielem na wsi, a matka zajmowała się domem oraz wychowywaniem dzieci ( Anna ma starszego brata, Roberta, który zaginął w trakcie II Wojnie Światowej). Dzieciństwo miała szczęśliwe, zawsze uśmiechnięta itp.

Zawsze na pierwszym miejscu znajdowała się muzyka, gra na instrumentach, a zwłaszcza na fortepianie na którym uczyła się grać od 5 roku życia. W Gdańsku jej ojciec znalazł pracę w liceum gdzie nauczał matematyki, a jej matka robiła to co dotychczas. W wieku 10 lat podjęła studia na Konserwatorium Warszawskim w klasie kompozycji i fortepianu (pod kierownictwem Józefa Turczyńskiego). W 1933 roku uzyskuje dyplom z odznaczeniem by potem przez trzy lata kształcić się u Jana Ignacego Paderewskiego. Od 1936 roku występuje jako solistka jednak sporą część jej działalności artystycznej zajmuje praca w Orkiestrze Symfonicznej Filharmonii Narodowej. Jednak to dzięki karierze solowej zyskała sławę oraz rozpoznawalność, w ciągu kilku lat występowała w Rzymie, Wenecji, Paryżu, Londynie, Wiedniu, Linz, Pradze, Budapeszcie oraz innych miastach Europy, udało jej się także dać parę koncertów w Stanach Zjednoczonych. W 1937 roku zajęła I miejsce w
III edycji Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.

W 1939 roku wybuchła II wojna światowa, Niemcy zajęli w niedługim czasie Warszawę, W czasie wojny występowała na tajnych koncertach i udzielał lekcji gry na fortepianie. Jednocześnie zaangażowała się w działalność w Armii Krajowej, jako telegrafistka. W 1944 w trakcie Powstania Warszawskiego była poza Warszawą, więc nie mogła uczestniczyć w walkach. W 1945 roku, wyemigrowała do Francji, a następnie, za namową znajomych do Wielkiej Brytanii. Tam za namowa prezydenta Augusta Zalewskiego rozpoczyna działalność promowania Rządu na Uchodźstwie, coraz bardziej angażując się w emigracyjną scenę polityczną.

Zmysł polityczny ma raczej słaby, jest zwolenniczką kompromisu między PRL a RnU, uważa, że jest to wykonalne, jako muzyk formatu europejskiego ma prawo wstępu na ziemie PRL, raz na kilka lat udawało jej się organizować tournee po Polsce. Związana politycznie ze środowiskami lewicowymi/socjaldemokratycznymi, w 1953 większością głosów została wybrana na przewodniczącą Stronnictwa Pracy, niewielkiej partii działającej na terenach Wielkiej Brytanii