Wojna światowa

[Tjord]

Quote:Kapitulacja Pskowa

Po niemalże miesięcznych, ciężkich walkach w obronie miasta, skapitulował wreszcie Psków, a wraz z nim dwadzieścia tysięcy Szwedzkich i Polskich żołnierzy.
Psków od miesiąca znajdował się w stanie oblężenia, co było wynikiem ofensywy wiosennej wojsk Ententy. Miasta broniły dwie dywizje Szwedzkie i brygada wojsk Rządu Demokratycznego; straty w tych jednostkach wyniosły nawet 40%. Duże straty ponieśli także Francuzi, tracąc w trakcie walk o miasto kilkanaście tysięcy ldzi, a także duże ilości ciężkiego sprzętu.

Bohaterska obrona miasta pozwoliła wojskom Układu Haskiego powstrzymać ofensywę Ententy prowadzoną w kwietniu i maju. Na niczym spełzły jednak próby przełamania oblężenia; lokalna kontrofensywa na północ od miasta zakończyła się porażką, a straty poniesione przez wojska Szwedzkie określa się jako znaczne.

Choć sytuacja na froncie wschodnim wydaje się być patowa, obydwie strony mają się podobno przygotowywać do generalnej, letniej ofensywy. Według niepotwierdzonych informacji, Ententa zamierza wykorzystać sukcesy armii hetmana Ignacego Stokłosy w walce z komunistami i uderzyć na flankę wojsk Szwedzkich via Moskwa.

[Tjord]

Quote:Szok, niedowierzanie i kompletna klęska Ententy

Choć ofensywa wiosenna okazała się być pierwszym niepowodzeniem Ententy na froncie wschodnim od początku tej wojny, wydawało się że przewaga dalej leży po stronie Paryża i Budapesztu. Mając przewagę na froncie i rezerwę w postaci swoich Polskich i Litewskich satelit, Francja mogła spokojnie rozgrywać swoje karty. Ostatni miesiąc przyniósł jednak zaskakujący zwrot akcji na froncie wschodnim.

Podczas gdy na północy trwają zapasy między dwiema potęgami, niejako przedłużeniem tego frontu była dotąd wojna miedzy pro-ententowskim Hetmanatem Ignacego Stokłosy a komunistycznym Związkiem Rad Ludowych. Sukcesy wojsk hetmana zdawały się sprzyjać Entencie, która zyskiwała możliwość wydłużenia frontu, na którym miała przewagę liczebną. Sztokholm i Londyn zdawały sobie sprawę z tego niebezpieczeństwa i od ofensywy wojennej trwały przygotowania do zastosowania środka zaradczego.

Od kwietnia na terenie Finlandii formowana była wyjątkowa formacja: 1. Armia Konna, złozona z jednostek Brytyjskich i Szwedzkich, pod dowództwem generała Edmunda Allenby'ego. Ten wybitny specjalista od manewru okazał się być właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. Sprawie Układu Haskiego pomogło też niezrozumienie sensu istnienia tejże formacji przez wywiad Ententy oraz naiwność względem własnego zaplecza.

Armia Allenby'ego do akcji wkroczyła w czerwcu, zaskakując cały świat oskrzydlającym manewrem via Moskwa. Omijając miejsca największych starć pomiędzy zwolennikami Stokłosy a ZRL kawalerzyści niespodziewanie znaleźli się na tyłach słabej X armii armii francuskiej. Jak dowiedział się nasz reporter, Allenby dysponował dość dokładnymi danymi na temat Francuzów w tym rejonie i wykorzystał je w zupełności. X Armia gen. Anthoine'a nie zdołała utrzymać frontu, a znaczna jej cześć, wraz z dowódca, znalazła się w okrążeniu, a następnie niewoli sił Układu. Na froncie powstała wyrwa, w którą zaczęły wlewać się kolejne oddziały Szwedzkie. W momencie ukazania się tego artykułu Allenby powinien znajdować się już około 100 km od Smoleńska.

Nie mniejszym szokiem dla Ententy od tej porażki była postawa hetmanatu. Choć natarcie przez ZRL było brane pod uwagę, sztab wojsk Ententy spodziewał się, że wojska hetmana zdołają je chociaż opóźnić. Tymczasem armie Stokłosy zwyczajnie przepościły kawalerzystów Allenby'ego, zaś Korpus Polski, który wkroczył na tereny hetmanatu za 1. Armią Konną spotkał się z gorącym powitaniem ze strony miejscowej ludności. Choć być może zbyt wcześnie na takie przypuszczenia, wygląda jednak na to, że hetmanat zdecydował się na ryzykowny manewr zmiany sojuszy; z kolei Układ Haski, dotąd łączony z ZRL widać nie wybaczył komunistom ich niedawnej zdrady i zawarcia rozejmu z totalistami, teraz po prostu wybierając sobie za partnera silniejszego. Wygląda wiec na to, że dalsze losy tej wojny zalezne są nie od woli wielkich potęg, ale od ambicji watażków z Wilna, Kudaku i Warszawy.

[Tjord]

Quote:Royal Navy na dnie*

Niech żyje cesarz! Jego cesarska mość ogłosił następny dzień wolnym od pracy, na cześć wielkopomnego wydarzenia, jakie rozegrało się w poblizu Szetlandów.

Nasza niezwyciężona Flota Atlantyku, będąca pod dowództwem admirała Pierre'a Richard'a napotkała na północ od Szkocji Angielską Grand Fleet admirała Davida Beatty'ego. Obydwie floty, mniej więcej równe w liczebności, były największymi, jakie kiedykolwiek widział ten świat, czyniąc z tego starcia największą morską bitwę w dziejach. Bitwę, która zakończyła okres dominacji parszywych Anglosasów na morzach!

Nasza flota odniosła wspaniałe zwycięstwo, topiąc prawie dwadzieścia okrętów wroga, w tym osiem pancerników. Szczególne zasługi w tym zwycięstwie miała eskadra krążowników kontradmirała Darlana, której błyskotliwa akcja złamała szyk Brytyjski i zatopiła dumę Brytyjskiej floty, pancerniki "Queen Elizabeth" oraz "Barham". Flota Brytyjska skuliła się w Scapa Flow, pozwalając naszym siłom swobodnie wejść na Morze Północne. To wielkie zwycięstwo zwiastuje niechybne załamanie się rządu w Londynie

*straty Brytyjczyków zostały w ramach propagandy wyolbrzymione

[Tjord]

Quote:Comiesięczne podsumowanie wydarzeń wojennych

Front Śródziemnomorski: Trwa impas w zmaganiach pomiędzy Hiszpanią i Włochami a sojuszem Francusko-Węgierskim. Twarda obrona linii Etrusków kosztowała już życie wielu żołnierzy Węgierskich, którzy jednak niezmiennie utrzymują w armii wysokie morale i zapowiadają kolejne ofensywy. Z kolei w Gaskonii Armia Hiszpańska udowodniał, iż pomimo przewagi liczebnej nie jest w stanie równać się z jednostkami francuskimi. W tym regionie front powoli się stabilizuje.

Front Jutlandzki: W ciągu ostatniego miesiąc doszło do wielkiej, krwawej ofensywy wojsk Układu Haskiego, wspartej ciężkim ogniem artylerii lądowej i okrętowej. Mimo kilku przełamań na flankach, Armia Brytyjsko-Szwedzka posunęła się tylko o kilka kilometrów do przodu, tracąc aż 120 tysięcy żołnierzy.Ententa swoje straty szacuje na 70 tysięcy ludzi.
Niepokojące dla Paryż mogą być za to wieści z Niemiec, gdzie wzrasta siła ruchu oporu. Szczególnie sen z oczu Ententowskim namiestnikom spędzają z oczu komunistyczna Gwardia Ludowa Ernesta Thalmanna, operująca głównie w Zagłębiu Ruhry i działające w Bawarii Sprzymierzenie Wolnej Bawarii, uznające za swojego patrona pretendenta do Bawarskiego tronu.

Front Inflancki: Zmiana frontu dokonana przez hetmana Ignacego Stokłosę były poważnym ciosem dla wojsk Ententy, która zmuszona zostaął do prowadzenia ciężkich bojów, jednocześnie wycofując się na południe, gdzie już rozpoczęło się gromadzenie oddziałów marionetkowej Republiki Polskiej wodza Rogowskiego. Z winy indolencji najwyższych wojskowych Układu haskiego i braków ludnosciowych Entencie udało się ewakuować większą częśc swych jednostek, a nawet rozwinąć ofensywę na Wilno. Tylko na południu siły Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego poczyniły znaczące postępy, wypierając Ententę z granic dawnego hetmanatu; doszło także do nawiązania pierwszego kontaktu bojowego z wojskami Rogowskiego.

Front wschodni: Trwają tymczasem starcia pomiędzy konającym Związkiem Rad Ludowych a nową, Trzecią Rzeczpospolitą. Wojska hetmana Stoklosy opanowały już Moskwę, gdzie tylko juz w niektórych dzielnicach bronią się nieliczne oddziały komunistów; udało się także osiągnąc połączenie z oddziałami z Wołgogradu, choć ofensywa na Woroneż zakończyła się taktycznym zwycięstwem Armii Czerwonej.