Gospodarka

[Szmer]

jw.

[Dalewin]

Quote:

Szto budiet z Inflacjo?

Niesamowite rzeczy dzieją się z pieniądzem w naszym kraju. Aczkolwiek trudno jest określić która strona konfliktu jest bardziej winna, faktem jest, że niedługo będziemy palić banknotami w piecu. Według statystyk, koniec roku 1925 zakończymy z poziomem zbliżonym do 1500% inflacji. Chleb kosztuje już prawie 2zł, zaś zarobki pozostają na poziomie sprzed wojny. Oznacza to, że przeciętna rodzina, będzie głodować 22 dni w miesiącu. Do tego ciągłe problemy z zaopatrzeniem powodują szał wśród obywateli.

Zbliża się zima, zaś większość zakładów tekstylnych stoi zamknięte na trzy spusty. Produkcja ubrań spadła o 38% zaś statystycznie by wytworzyć jedną parę butów, musimy odczekać aż 3 godziny. Bardzo źle się ma też transport. Konie zabierane przez wojsko, są zastępowane nawet przez krowy mleczne. W zeszłym miesiącu padło ok 40% pogłowia bydlęcego w związku z wykorzystywaniem ich do ciągnięcia wozów. Kolejne 20% to skutek szabrownictwa i kradzieży. Przeciętne gospodarstwo jest na minusie pięć rocznych pensji.

Produkcja węgla kształtująca się na poziomie 76% wartości sprzed wojny, nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb zaś sprowadzanie węgla zza granicy jest bardzo kosztowne. Składy węglowe są szczelnie pilnowane przez wojsko, czy przez prywatne armie przedsiębiorstw i spółek, zaś reglamentowanie tego surowca jest bardzo korupcjogenne. Najbardziej zyskuje rybołówstwo, które notuje nawet dwu-trzy krotność wzrostu przychodów.

Gałęzie gospodarki zwyżkujące:
-Rybołówstwo,
-Metalurgia,
-Wydobycie rud żelaza

Gałęzie gospodarki zniżkujące:
-Wydobycie węgla
-Przetwórstwo spożywcze
-Tekstylia

Dla Państwa:
Igor Niszony

[Szmer]

Quote:21 października 1925 r.

Pożar Irkutki!

Cóż za nieszczęście! Największe miasto Nowej Żmudzi, gdzie miłościwie nam panujący umieścił swoją stolicę, znajduje się teraz w ogniu, jak podają wiarygodni korespondenci. Ze względu na drewnianą w dużej części zabudowę osady pożar, rozpoczęty w dzielnicy ubogich, szybko rozprzestrzenił się na wille w stylu syberyjskim i gmachy użyteczności publicznej.

Niestety oddziały straży nie są ani zbyt liczne, ani dobrze wyposażone i wyszkolone, więc akcja ratowania miasta wspiera się na samorzutnych działaniach mieszkańców. Rozkaz pomocy otrzymał japoński garnizon. Na razie nikt nie liczy strat, na to przyjdzie czas, gdy pożar uda się ugasić.

[Szmer]

Quote:25 X 1925

Ruch Spółdzielczy pod skrzydłami świętojózefowców.
Silny ruch spółdzielczy który powstawał na Rusi z pomocą TR-ChD i ZPiP św. Józefa ciężko przeżył okres ZRL. Z jednej strony był oficjalnie popierany, z drugiej komuniści niezbyt przychylnie patrzyli na samoorganizację ludności której korzenie sięgały wrogo im ideowo ugrupowaniom chadeckim czy lewicującym demokratów. Rzeź demokratów i wcześniejsze czystki KBP wśród świętojózefowców, utrudnienia w przydziale nawozów czy maszyn rolniczych skutecznie zniechęcały rolników i osłabiały pozycję Spółdzielni rolnych. Teraz jednak po nadejściu wojsk Wielkich Księstw Ruch Spółdzielczy odradza się pod auspicjami świętojózefowców którzy zdołali utrzymać tą formę organizacji na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz otaczających go ziemiach Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a teraz przywracają go na całym wyzwolonym obszarze. Kongresy zjednoczeniowe odbyły się w Moskwie, Woroneżu, Wołgogradzie, Riazaniu i setkach mniejszych miast czy wsi gdzie Spółdzielniom zagwarantowano samorządność, pewną niezależność a zapewniono pomoc finansową czy organizacyjną-zostały też utworzone samopocowe kasy rolników nad którymi pieczę w dziedzinie przejrzystości finansów i dbania o wypłacalność ma sprawować Spółdzielcza Rolnicza Kasa Główna. Spółdzielnie przyjęły deklarację potępiającą komunistyczne zbrodnie i zobowiązały się do współpracy w duchu chrześcijańskiej solidarności. Pozytywnie na rozmowy zjednoczeniowe wpłynęły też krążące plotki, jakoby Regent miał wspomóc Spółdzielnie w otwieraniu szkół rolniczych poprzez system „bonów oświatowych”. Podsumowując do świętojózefowców przystąpiła większość istniejących spółdzielni rolniczych, powstało także wiele nowych- wobec zniknięcia TR-ChD, oraz braku zaufania do mieszczańskiego TD partia Regenta miała ułatwione zadanie.

[Dalewin]

Quote:

Podsumowanie Października

Miniony miesiąc upłynął pod wpływem umiarkowanych działań wojennych, marnych dokonań w kwestii rozwiązania problemu głodu, a także niewiele zmienił jeżeli chodzi o sytuację obywateli na terenie byłego RTN. Cóż mogę Państwu przekazać?

Dochodzi do nas kilka wieści jeżeli chodzi o sytuacje frontową pod względem zaopatrzenia a nasi korespondenci oraz pracownicy MUSu, opracowują specyfikacje statystyczne. Nie jest ciekawie. Zagrożone ubóstwem i nędzą jest prawie 78% obywateli. Wysoka statystyka wynika głównie z braku dostępu do żywności w stopniu wystarczającym by zaspokoić głód. Zbliża się zima, a większości obywateli nie stać na zimowe odzienie, z resztą te jak już wspominaliśmy, nie ma szans dotrzeć do obywateli. Na froncie wojska przymierają głodem. Racje żywnościowe spadły o około 34%, co odzwierciedla pomniejszenie trzech posiłków, o kolację. Żołnierze, de facto więc dostają niecałe 3/4 swoich racji żywnościowych które i tak były skromne.

Ciekawostką jest, że przez ostatni tydzień, do wojsk Hetmanatu zaczęły docierać dostawy cebuli. Pierwsze jednostki które otrzymały dostawy, mają nie tylko wyższy współczynnik racji żywnościowych, ale i również wykorzystywana jest ona przez wojska polowe do dezynfekcji ran oraz jako naturalny antybiotyk. Lekarze z odgrodzonego Riazania, zaczęli podawać chorym odwary z łupin cebuli, co spowodowało zahamowanie biegunki u żołnierzy, a tym samym oceniono iż choroba która tam się szerzyła, to nie była cholera a zwykła biegunka spowodowana dużą ilością bakterii w wodzie pitnej.

Niepokojące wieści docierają z terenów Żmudzi. Podczas zbiorów ziemniaka okazało się, że połowa bulw zajęta jest pleśnią przez co obiecane dostawy zapasów na zimę znacznie się zmniejszyły. Lokalni właściciele ziemscy już liczą straty, zaś lokalna ludność zaczyna emigrację na tereny zajęte przez Ententę.

Dla Państwa:
Igor Niszony

[Szmer]

Quote:13 listopada 1925

Reorganizacja ruchu robotniczego na Rusi

Jeszcze kilka miesięcy temu większość ruchu związkowego w mniejszym lub większym stopniu popierała powstanie ZRL albo po prostu zachowywało obojętnością, jawny sprzeciw okazała zdecydowana mniejszość. Powstające „państwo robotników” pomimo swoich początkowych wad wydawało się upragnioną szansą na poprawę losów ludu pracującego, jednak z każdym miesiącem marzenie coraz bardziej zamieniało się w koszmar- braki w zaopatrzeniu, marginalizacja innych opcji przez komunistów, coraz większa władza KBP i terror, masowy pobór i militaryzacja zakładów skutecznie zmieniły poglądy robotników. Wobec coraz większych sukcesów wojsk Wielkich Księstw, organizacje związkowe skorzystały z okazji i gremialnie zaczęły odcinać się od epizodu z ZRL- część by się uwiarygodnić wydało Hetmanowi najbardziej radykalnych czerwonych z kierownictwa zrzucając na nich winę za postawę związku.

Obecnie ruch związkowy podzielił się na kilka stronnictw: znaczną cześć związków wstąpiła do kojarzonej z ZPiP Św. Józefa Federacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych- odcięła się od komunizmu, potępiła zbrodnie, wskazała komunistycznych zbrodniarzy w swoich szeregach i poświęciła swoje sztandary. Z pewnością oprócz powodów ideowych dodatkową zachętą była obietnica zachowania pewnej autonomii związków, szansy na uniknięcie części bolesnych rozliczeń i siły wynikającej z przynależności do dużej organizacji. W FChZZ powstały kasy oszczędnościowe na wzór tych z Społdzielni Rolnych, mówi się też o planach otworzenia związkowych szkół zawodowych.

Istnieje też opozycyjne Centralne Zrzeszenie Związków, skupiające tzw. socjalistów i demokratów, ale nie do końca pewne, z kim właściwie chce związać swoje losy. Na marginesie egzystują związki kojarzone z opcją totalistyczną i nacjonalistyczną, oraz te które nie przyłączyły się do żadnej większej organizacji skupiając się na zakładzie.

[Szmer]

Quote:27 listopada 1925

Opinie: Syberia lepszym obszarem dla fabrykantów od Hetmanatu.

Coraz większe i coraz bardziej szalone postulaty socjalne przedstawiane przez Hetmana-Regenta sprawiają, że obszary objęte jego władzą są coraz mniej atrakcyjnym miejscem do zakładania nowych fabryk. Stała i konsekwentna ewolucja poglądów tego wspaniałego żołnierza niedługo sprawi, że nie będzie można odróżnić go od Towarzysza Niezawina.

Zupełnie inna sytuacja panuje w Syberii nowe władze opodatkowują głównie pracę i ogólny poziom opodatkowania jest niski, ale najważniejszym elementem jest ciekawa możliwość wykorzystania prawa zakazującego włóczęgostwa. Każdy robotnik w momencie utraty pracy może zostać posądzony o włóczęgostwo i zostać aresztowany. Informacji na temat rezygnacji z pracy przez pracowników często udzielają sami pracodawcy. Warunki w aresztach są na tyle nieprzyjemne, że byli pracownicy o ile mogą wycofują swoje zwolnienia z pracy by się wydostać. W efekcie fabrykant ma tam stabilne zatrudnienie oparte na taniej sile roboczej.

Profesor Jan Mikke