Imię i nazwisko: Mikołaj Czapski h. Leliwa
Stopień wojskowy: Szef regimentu (generał)
Narodowość: Polak
Data i miejsce urodzenia: 1 lutego 1892, Bukowiec
Pochodzenie społeczne: szlacheckie
Inne fakty z życia: Wykształcony w École militaire w Paryżu gdzie przyswoił wiele nowych sposobów organizacji armii ale także nasiąkł teoriami "republikańskimi" i reformatorskimi. Nie jest co prawda skrajnym republikaninem, opowiada się raczej za monarchią Konstytucyjną, z i tak dość silną rolą Króla, oraz za reformami społecznymi i ustrojowymi. Do tej pory nieżonaty. Rodzice zmarli kiedy przebywał we Francji.
Zalety: wykształcony, charyzmatyczny,
Wady: apodyktyczny, mrukliwy
Biogram od startu AVI do jej zmartwychwstania:
Podczas Elekcji początkowo silnie wspierał kandydaturę Karola Burbona i ostro sprzeciwiał się kandydaturze Pilawy. Ostatecznie poparł jednak kandydaturę Sapiehy który został Królem jako Kazimierz V. Kiedy wybuchło powstanie na tatarszczyźnie został tam oddelegowany do poprowadzenia akcji pacyfikacyjnej. Szybko jednak podczas jednej z akcji został ciężko ranny a lokalny klimat nie sprzyjał mu leczeniu rany i musiał wrócić do Warszawy na rekonwalescencję która trwała do września 1924 roku. W chwili wybuchu Wojny Światowej został przydzielony do dowodzenia oddziałami które walczyły z komunistyczną rewolucją i był jednym z dowódców którzy doprowadzili do upadku Roboczogrodu.
W chwili w której nasiliły się krwawe akcje ONR ostro się im sprzeciwiał i domagał się szybkiego i zdecydowanego rozbicia tej wywrotowej i niebezpiecznej organizacji która podkłada tylko kolejną beczkę prochu pod i tak już sypiący się gamach Rzeczypospolitej. W listopadzie 1924 trafia na front z ZRL. Kiedy doszło do interwencji państw ententy nie dawał wiary napływającym z zachodu informacjom. Dopiero po kilku dniach kiedy otrzymał depeszę od dowództwa uwierzył z Francuzi wkroczyli. Wydarzenie to wywarło na nim głębokie piętno które zmieniło jego stosunek do Ententy i Francji, z jego opinii można było wywnioskować że uważa Francję za zdrajców którzy zamiast sojuszniczej pomocy doprowadzili do rozkładu RTN. Do marca 1925 roku dalej walczy z ZRL, w chwili zaś gdy doszło do przejścia Hetmanatu na stronę Ententy zrzekł się dowództwa nad dowodzonym oddziałem który był wierny Hetmanowi i udał się do oddziałów walczących z kolejnym przeciwnikiem. Szybko jednak ich porzucił w wyniku związania się ich z wojskami Szwedzkimi które interweniowały na północy RTN. Powrócił na ziemie Hetmanatu gdzie przed dowództwem złożył szeroki raport, stanął przed sądem wojskowym który jednak go uniewinnił z zarzutu zdrady w uzasadnieniu podając że nie mógł on w tamtym czasie tak naprawdę wiedzieć gdzie jest legalna władza i dowództwo i że zdał się na własną ocenę sytuacji. Nie zmieniło to jednak faktu że został on odsunięty spraw wojskowych Hetmanatu jako "element niepewny".
W lecie 1925 roku związał się z Partią Gospodarczo-Imperialną i jako żołnierz rezerwy został członkiem tej partii. W niej zaś szybko związał się z frakcją prokolonialną i burżuazyjną, mimo swojego szlacheckiego pochodzenia. Co doprowadziło go na najwyższy szczebel w partii i został jej Przewodniczącym. W swoich wystąpieniach politycznych krytykuje realizowanie własnych interesów przez klasę polityczną i porzucenie na ich rzecz patriotyzmu i dbania o ojczyznę, warcholstwo, osłabianie państwa, brak reform wzmacniających państwo i brak modernizacji. Jego poglądy jeśli chodzi o władzę nieco wyewoluowały jednak coraz rzadziej wspiera kwestię silnej monarchii konstytucyjnej a bardziej kieruje się ku niedookreślonej silnej roli najwyższych władz państwowych, ograniczeniu warcholstwa i politykierstwa. Formułuje tezy włączenia do życia politycznego wykształconych mieszkańców państwa, zorganizowania stabilnego systemu politycznego z kadencyjnym Sejmem i Senatem. Domaga się modernizacji wojska aby sytuacja z początku 1925 roku nigdy więcej się nie powtórzyła. Nieoficjalnie ostro krytykuje tak Hetmana jak i władze NRP, Ochódzkiego czy Wielkiego Księcia Syberii za rozerwanie RTN na strzępy w imię własnych interesów i sprzedanie się obcym mocarstwom.