Threaded Mode | Linear Mode

Czerwony · 06-25-2013 15:34

Quote:

Imię i nazwisko: Piotr Riemkinow
Narodowość: Rosjanin
Data i miejsce urodzenia: Niżny Nowogród, 4 kwietnia 1896
Pochodzenie społeczne: drobnomieszczańskie
Inne fakty z życia:
Rodzina Riemkinowów zalicza się do młodej, wciąż mało u Moskali licznej klasy średniej. Ojciec Piotra, Władimir Riemkinow, pracuje w bogatych domach jako nauczyciel historii i muzyki. Matka, Maria Riemkinow z domu Tkaczuk poznała męża, gdy ten na pewien czas wyjechał za chlebem na Litwę. Państwo Riemkinow nie ingerują w poglądy swojego jedynego dziecka, jednak starają się skłaniać go do nauki możliwie wielu rzeczy, które mogą mu się przydać. Dzięki temu Riemkinow płynnie, choć z wyraźnym akcentem, mówi po Polsku. Od młodości pracował u lokalnych kapitalistów, dryfując w stronę czerwonych poglądów, jednak z domu wyniósł pewne konserwatywne wartości, wiarę prawosławną i szacunek do ojca - króla oraz ojczyzny - matki. Z tego powodu został członkiem TRP, poza Koroną dość szerokiego politycznie, gdzie budował skrzydło socjalne.

Po elekcji Kazimierza V został przywódcą rozłamowców, którzy stojąc na stanowisku, że król został wybrany nielegalnie, opuścili TRP zakładając Towarzystwo Republikańskie - Chrześcijańską Demokrację. TR-ChD zaczęło organizować w Wielkim Księstwie Moskiewskim podstawową edukację przycerkiewną, a także wystąpienia ludności przeciwko nielegalnie wybranemu monarsze. Te ostatnie zostały brutalne stłumione przez wojsko, w odpowiedzi na co Riemkinow ogłosił w maju 1924 roku powstanie. Wspierana głównie przez chłopów i dysponująca wątłymi siłami, riemkinowszczyzna wkrótce została zduszona a jej przywódca udał się na wygnanie do Brazylii. Prowadził tam prywatną działalność gospodarczą, m.in. winnicę.

W sierpniu 1925, gdy upadek ZRL jest już oczywisty, Riemkinow decyduje się spieniężyć swoje brazylijskie przedsięwzięcia i powrócić do dawnej RTN. Stoją za tym dwie przesłanki: w Hetmanacie nadal nie panuje porządek, zaś rzeź demokratów pozbawiła ruski ruch demokratyczny przywódców i struktur. Wraz z nimi zginęła też większość tych, którzy byli w stanie go rozpoznać. Toteż we wrześniu, z zapuszczonym zarostem i fałszywymi dokumentami obywatela obecnego Wielkiego Księstwa Syberii, Nikołaja Budenicza, przypływa do Astrachania po czym słuch o nim ginie...

Quote:

Imię i nazwisko: Adomas Razaitis
Narodowość: Litwin
Data i miejsce urodzenia: 12 maja 1898, wieś Wisaginas, Auksztota
Pochodzenie społeczne: chłopskie

Adomas urodził się w chłopskiej, lecz bogatej rodzinie. Ponieważ ojciec miał już jednego syna, któremu mógł przekazać gospodarstwo, Adomas jak wielu mu podobnych został wysłany do seminarium duchownego, co pozwalało mu uzyskać dobre wykształcenie a rodzinie prestiż z posiadania księdza. Podobnie jak wielu litewskich księży wyniósł z domu tradycyjne litewskie obyczaje i język. Po święceniach, został wysłany na posługę - traf chciał, że do parafii myślenickiej, leżącej w majątku biskupa Mariana Dukata w Niepołomicach. Zdążył poznać cokolwiek ekscentrycznego hierarchę, i chociaż uważał go - z czego ze wstydem się spowiadał - za nie do końca zdrowego na umyśle, doceniał jego prospołeczne nastawienie. Jednak wydarzeniem, które najbardziej wpłynęło na jego późniejsze życie, był Marsz na Niepołomice i późniejsze założenie przez Jana Michała Wieruszowskiego "Falangi". Widząc Polaków, którzy w trudnych czasach z dumą sięgają do tradycji narodowych Adomas stwierdził, że także jego miejsce jest w domu, na Litwie. Zbyt długo już litewskie "elity" polonizowały swe kolejne pokolenia, uznając litewskość za coś gorszego, przynależnego niższym warstwom społecznym. Według Adomasa to na stanie duchownym, ostoi litewskiej tradycji, spoczywał obowiązek przebudzenia narodowego Litwinów i wyleczenia ich z nieuzasadnionego wstydu przed własną tożsamością. Tak przyciągnęły go głoszone przez republikanów hasła wolności i samostanowienia narodów Rzeczypospolitej.

Sympatyzując z TR-ChD, Razaitis zaczął wprowadzać na Litwie ich rozwiązania edukacyjne. Utworzył zaczątki narodowego ruchu litewskiego. Był inicjatorem listu otwartego, w którym wzywał króla Kazimierza V do powołania Sejmu Wielkiego Księstwa Litewskiego i zwiększenia autonomii różnych dzielnic RTN. Po wybuchu wojny i powstaniu Hetmanatu, Razaitis kontynuował swoją działalność. Jego stosunek do władz można określić jako pragmatyczny: sympatyzujący z nim działacze startowali w wyborach samorządowych i niekiedy zawierali koalicje z reżymowym Związkiem św. Józefa. Ruch litewski otrzymał fundusze na kulturę i edukację.