Wątek I - Część I > Kijów

[Dalewin]

Jerowa powoli domknął papierośnicę, palcem zasuwając metalowy spust zameczka. Schował pudełko do kieszeni fraka i rozejrzał się po okolicy, powoli przypalając papierosa. Ruch przy Włodzimierskiej był spory, ale nie dokuczał nazbyt swym gwarem. Ulice od kilku miesięcy były spięte. Atmosfera ciężka, niedostępna i mocno kontrastowała z pogodą która zmieniała się tak nagle jak nigdy wcześniej. Jerowa miał mieszane uczucia co do wojny, a tym bardziej co do statusu jaki uzyskał ostatnio Kijów. Miasto porzucone przez władzę, na terenach które prędzej czy później spłyną krwią. Żaden z mieszkańców nie mógł czuć się pewnie a tym bardziej nie mógł myśleć o przyszłości. To był jeden z takich momentów w którym stoi się przed wysokim murem, i do cholery naprawdę nie wie, co ma się zrobić.

Gdy w takiej sytuacji stoi jeden człowiek, to prywatna tragedia. Jeżeli jest to kilkoro ludzi, to już szerszy problem. Ale gdy całe miasto? Chciał już tylko stąd zwiać. Wysłał ogłoszenie do lokalnej gazety. Wpadł na pomysł by zebrać wszystkich którzy postradali zmysły jak on i wybierają się na południe. Jerowa planował podróż do Aten. Tam przynajmniej jest spokojniej, a i w razie czego można uciekać dalej. Nie chciał iść w stronę komunistów, bo co prawda żydów lubią, ale nie lubią jego. Może dlatego, że przez pewien czas wystawiał za pieniądze wszystkie ich kryjówki?

Mijała piętnasta. Godzina o której pisał jako kluczowej. Obawiał się, że zebranie wszystkich w jednym miejscu i określonej porze może być niebezpieczne, ale nie miał wyjścia. Pojedyncze spotkania zajęły by zbyt wiele czasu. W grupie przynajmniej będzie można po pierwszym wrażeniu zbadać kto się przyda, kto komu zawadza i kto na drugiego patrzy spode łba. Taka prosta eliminacja.

Wydawało mu się, że ktoś z tłumu zaczął iść w jego stronę.

Tutaj osoby które napiszą kartę postaci, będą mogły rozpocząć rozgrywkę swoją postacią

[Tennenbaum]

Zainteresowany ogłoszeniem dotyczącym wyjazdu do Aten, były przedsiębiorca, Karol Baczyński pospiesznym krokiem idzie w kierunku Jerowa. Jest bardzo podekscytowany podróżą do stolicy Grecji ze względu na to, że to właśnie w Atenach ulokował część swojego majątku, który zapewni mu rozpoczęcie nowego życia gdzieś poza Europą. Przynajmniej dopóki sytuacja w Rzeczypospolitej się nie uspokoi, choć jego sceptycyzm całkowicie eliminował taką możliwość. Nie wierzył już, że stara dobra Rzeczpospolita powstanie na nowo. Bardziej był pewien, że cała Rzeczpospolita zostanie opanowana przez komunistów. Przez tych, którzy pozbawili go dorobku życia zabierając mu jego dwa przedsiębiorstwa oraz okradając go z pieniędzy oraz rezydencji.

Po latach tułaczki i biedowania po wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej liczył, że w końcu uda mu się dostać do Aten i odmienić jego życie. Na przywitanie ukłonił się i podał Jerowowi dłoń:

- Witam serdecznie pana, ja w sprawie ogłoszenia dotyczącego wspólnej podróży do Aten - wyciąga papierośnicę. - Czy zechce pan spróbować? To luksusowe papierosy zawierające tytoń prosto z Karaibów - zapytał się żyda Baczyński.

[Dalewin]

Jerowa był trochę zbity z tropu bezpośredniością mężczyzny i ogólnie jego wizerunkiem. Spodziewał się raczej obdartego rzezimieszka albo jeszcze gorzej, dość nieprzyjemnego recydywisty uciekającego przed sprawiedliwością. Zaskoczenie uderzyło jak grom z jasnego nieba i równie szybko uciekło w przestrzeń. Mężczyzna ów zdał mu się dziwnie przyjazny i do tego miał ochotę uwierzyć w każde słowo które powie. Jerowa znał już takich. Ich aparycja - tak Jerowa czasem przypominał sobie takie słowa które słyszał często na bankietach w których uczestniczył (Rzecz jasna nie sam z siebie, tylko przy okazji obcowania z pewną bogatą dziewką która zrobiła sobie z niego Gigolo), i to słowo idealnie pasowało do takich ludzi- budziła w nim podziw i strach zarazem. Nieodparte pragnienie wysłuchania ich opowieści o cudownych produktach i wspaniałych perspektywach po ich użyciu miały w sobie coś z magii i iluzjonistycznych sztuczek.

Turkot pędzącego powozu wybił Jerowa z głębokich myśli.
Odkłonił się i uścisnął dłoń jegomościa. Papierośnica którą mężczyzna wyciągnął była o wiele ładniejsza od jego, a właściwie w porównaniu z jego kawałkiem blachy, wyglądała jak Hiszpański Galeas. Czy chce spróbować? Cholera, no pewnie, że chce, ale nie wypada. Grzecznie odmówić, czy wziąć?

- Nie, dziękuje. Dopalę swojego. Też importowany... -Jerowa próbował przypomnieć sobie jakieś zagraniczne, dość egzotyczne Państwo-.. Z Norwegii.

Próbując udawać inteligenta, rozejrzał się po ulicy, dwa, trzy razy.

- Cierpkie czasy, ale na dobrego papierosa znajdzie się zawsze chwila. Poczekamy jeszcze na pozostałych. Może odzew będzie większy niż się spodziewałem. W razie czego, tu obok jest knajpka która może nie jest specjalnie ekskluzywna -Ah te noce spędzone z piękną Józefiną...- ale grają dobre kapele. Z daleka Pan przybył, czy mieszkaniec Kijowa?

[Wisznu]

Ostatni Pocałunek nie mogła dłużej przebywać w tym mieście. Nie powinna przyjmować ostatniego zlecenia. Przynajmniej nie w starym stylu, czyli bez zadawania pytań o motywy. Ostatnio pytała się o nie i sprawdzała ich wiarygodność. Powoli stawała się detektywem. Jednak niepotrzebnie zrezygnowała z tego. Podano jej adres. Zabić mieszkającą tam kobietę i mężczyznę, który ją odwiedzi. Kobieta, a raczej dziewczyna była łatwym celem. Wystarczyło podać się za komiwojażera oferującego jedwabne szale. Naiwniaczka wpuściła ją do domu. Uwinęła się jedwabnym szalem i zgodziła się by Ostatni Pocałunek poprawiła szal. Jedno mocne szepnięcie i zaczęła się dusić. Agonia nie trwała długo. Mężczyzna miał klucz i wchodził w nocy wystarczyło pchnąć go kindżałem. Od razu padł na ziemię. Nie mogła przypuszczać, że jest prawosławnym biskupem. Zabijanie tak znanych ludzi zawsze roztacza smród. Trzeba więc uciekać.

Ogłoszenie było idealną okazją. Teraz samotne wędrówki nie są łatwe. Oczywiście nie mogła pójść bez przebrania. To może być pułapka. Na szczęście od dawna znała sztukę kamuflażu. W tej chwili wyglądała jak stary ortodoks. Sztuczna biała broda i wąsy. Czarne futro i smolone na czarno chodaki, a na głowie czarna skórzana czapka z pejsami. Garbienie się pozwoliło ukryć jeden z mieczy, ten wygięty z Japonii, w lasce ukrywała pałasz. Miała jeszcze w rękawie malutki jednostrzałowy pistolet i kindżał przyczepiony do lewego uda. Było jej dość ciężko iść, ale liczyła, że grupa będzie miała jakiś wóz. Zresztą na południu miała kilka skrytek z bronią i złotem.

Stukając głośno laską i chodakami zbliżała się pewnie w stronę mężczyzn.

[Tennenbaum]

Ja jestem z okolic Czernichowa - odpowiedział Baczyński żydowi, po czym dodał - Przed wojną domową miałem tam rezydencję, a w niej sporo kosztowności. Zatrudniałem tam też ochroniarzy, kucharzy, sprzątaczy, itp. Miałem całą służbę. Potem wybuchła wojna, przyszli komuniści - z wyraźnym zdenerwowaniem - którzy dom mi ukradli, kosztowności pozabierali, ochroniarzy zastrzelili a resztę zgwałcili. Co za kurwa zwierzęta...

Wyciąga nerwowym ruchem papierosa, zapala po czym kontynuuje:

- Chwała Bogu, że w tym czasie przebywałem w Monachium. Przecież mogli mnie zabić. Nie mam do czego wracać proszę pana, muszę wyjechać stąd i zacząć wszystko na nowo.

Zauważywszy idącego w ich stronę żydowskiego ortodoksa pomyślał:

Czy nie za dużo Żydów mamy w tej Rzeczypospolitej?

[Dalewin]

-Jak wspomniałem, cierpkie czasy. Tak w ogóle to Jerowa jestem -uprzejmie się ukłonił, trochę komicznie...- W Monachium Pan wspominał, że był. Czy może słyszał Pan o jegomościu przezywanym "Muńko"? Robiłem z nim kiedyś interesy. Dość lukratywne choć nie do końca legalne.

Jerowa zerknął kątem oka w tym samym kierunku co jego nowy przyjaciel. Dziwny żyd. Pejsy zakręcone w warkoczyki, i mały nos? Hmm..