Kalendarium od 11 czerwca 1945 roku
10 czerwca 1945 roku - do Warszawy wraca rząd Londyński z Tomaszem Arciszewskim na czele rządu i Prezydentem Władysławem Raczkiewiczem.
13 sierpnia 1945 roku - Władysław Raczkiewicz uznaje Rydza-Śmigłego Marszałkiem Polski. Uznane zostaje że zachowana zostaje ustrój II Rzeczypospolitej z 1 września 1939 roku. Sprzeciw przeciwko takiej decyzji okazuje PPS i PSL wraz z premierem Arciszewskim który składa urząd.
14 sierpnia 1945 roku - Raczkiewicz na urząd premiera powołuje gen. Tadeusza Bór-Komorowskiego. Obóz sanacyjny odzyskuje ponownie pełnię władzy w Polsce.
wrzesień 1945 - 6 czerwca 1947 roku - następuje umacnianie pozycji sanacji, odtworzona zostaje BBWR która staje się najpotężniejszą partią w Polsce. PPS, PSL i inne partie opozycyjne zepchnięte zostają do głębokiej defensywy. Pojawia się kult Marszałka Rydza-Śmigłego którego propaganda państwowa kreuje na głównego ojca ponownej niepodległości Polski, nie bez racji gdyż jego organizacja podziemna odniosła spektakularne sukcesy w walce z III Rzeszą. Co prawda opozycja nie zostaje zlikwidowana ale jej działalność jest mocno utrudniona, panuje cenzura prasy a wszelkie protesty czy manifestacje są tłumione. Pod koniec 1946 roku następuje stabilizacja nastrojów społecznych a wszystko skupia się na odbudowie kraju po wojnie. 6 czerwca 1947 roku Raczkiewicz kończy kadencję i przekazuje władzę prezydencką Rydzowi-Śmigłemu. Bór-Komorowski zostaje Marszałkiem i rozpisane zostają wybory parlamentarne.
13 sierpnia 1947 roku - odbywają się wybory parlamentarne, jak można się było spodziewać wygrało BBWR uzyskując 70% mandatów, resztę między siebie podzieliły PPS, PSL, SN i SP. Najsilniejszą partią opozycyjną było PPS z Arciszewskim na czele. Sama kampania przebiegała w bardzo ostrej atmosferze gdzie opozycja zarzucała sanacji faszyzację kraju i upodabnianie go do wczesnej III Rzeszy, z drugiej strony obóz władzy odwzajemniał się opozycji oskarżeniami że niezbyt intensywnie walczyli z okupantem i że na początku emigracji zaburzyli legalny porządek kraju odmawiając Śmigłemu-Rydzowi objęcie urzędu Prezydenta RP, pojawiały się oskarżenia o kolaborację.
14 sierpnia 1947 roku - powstaje pierwszy powojenny gabinet oparty na pierwszej powojennej większości parlamentarnej pod przewodnictwem płk. Adama Koca. Jak się okaże urząd ten będzie pełnił wiele lat.
15 sierpnia 1947 - 12 sierpnia 1952 - trwa umacnianie władzy sanacji, na skutek przekupstw, zastraszeń czy aresztowań partie opozycyjne idą w rozsypkę co powoduje powstanie wielu niewielkich partii, PPS rozpadło się na cztery partie, PSL na pięć, SN na dwie, SP na trzy. Także wiele z tych partii stało się faktycznymi satelitami BBWR. Wydarzenia te spowodowały wzrost siły politycznej BBWR w kraju, jednak spowodowało to też wtórną emigrację do krajów zachodnich gdzie znani działacze opozycji oskarżali przed zachodem władze w Warszawie o wprowadzenie dyktatury. Nie przeszkadzało to jednak Polsce ze swobodnego korzystania z pomocy gospodarczej w ramach planu Marshalla, w myśl głoszonej przez rząd propagandy "zobaczcie mamy opozycję, ona nas krytykuje czy gdyby nie było w Polsce demokracji to czy to byłoby możliwe?". Do końca tego programu całkowicie odbudowano zniszczenia wojenne a PKB Polski było na poziomie 145% w stosunku do PKB Polski z 1938 roku. W sumie w Polsce ulokowano 2134 mln $. W czerwcu 1952 roku rozpisano kolejne wybory które w sierpniu ponownie wygrało BBWR zgarniając tym razem 82% głosów, reszta partii zdobyła po ledwie po kilka procent poparcia, w sumie w Parlamencie pojawiło się, poza BBWR, sześć partii premierem ponownie został płk. Adam Koc.
W tym też okresie następuje znaczna migracja ludności, większość Ukraińców przenosi się na tereny niepodległej Ukrainy, z kolei do Polski przenosi się wielu Polaków z Ukrainy, Litwy i Rosji. Następuje też niewielka migracja Niemców do Niemiec.
13 sierpnia 1952 - 16 sierpnia 1957 - zakończenie planu Marshalla spowodowało zwolnienie tempa rozwoju gospodarczego kraju, kontynuowano co prawda zaczęte inwestycje ale średnio termin ich realizacji przesunięto o 3-4 lata. Następuje rozluźnienie cenzury i represji politycznej do kraju wraca część działaczy wtórnej emigracji jednakże przez cały praktycznie okres tej kadencji nie mieli oni możliwości zagrozić sanacji która czerpała korzyści z powojennego rozwoju gospodarczego.
Jednakże siła BBWR która na zewnątrz wyglądała imponująco była w dużej części już pozorna. Pod koniec drugiej powojennej kadencji Sejmu następowały wyraźne podziały w obozie władzy. Militaryści pod wodzem Bór-Komorowskiego zwracają się ku coraz większej demokratyzacji ale z zachowanie dużych wpływów armii w kraju, podobnie na wzór Turcji. Pałacowi pod wodzą Eugeniusza Kwiatkowskiego, spadkobiercy obozu Ignacego Mościckiego którzy pragną całkowitej demokratyzacji oraz odsunięcia wojska od polityki, najwięksi zwolennicy dogadania się z opozycją. Oraz OZNowcy, wierni wodzowi Rydzowi-Śmigłemu oraz premierowi płk. Adamowi Kocowi którzy pragną całkowitej likwidacji opozycji, wprowadzeniu całkowitej dyktatury oraz rozwiązania kwestii mniejszości tak aby Polska stała się krajem jednolitym etnicznie.
W czerwcu 1957 roku ponownie rozpisano wybory parlamentarne w których wygrało BBWR zdobywając jednak tym razem jedynie 60% głosów. 16 sierpnia 1957 roku po długich wewnętrznych negocjacjach i pierwszych publicznych znakach rozłamu w BBWR premierem po raz trzeci został płk. Adam Koc który jednak gabinet musiał sformować tak aby Militaryści i Pałacowi mieli w nim równe udziały co OZNowcy.
17 sierpnia 1957 - 1 maja 1960 roku - Konflikt w obozie władzy narastał utrzymywany na wodzy jedynie dzięki autorytetowi Rydza-Śmigłego który skutecznie hamował co większe akcje podjazdowe poszczególnych frakcji. W 1958 roku następuje okres recesji gospodarczej, spada popyt, produkcja oraz rośnie bezrobocie, nadarza się szansa dla opozycji aby skrytykować obóz władzy. Przepychanki trwają przez dwa lata urastając do rangi ostrego konfliktu na linii opozycja-sanacja, pojawiają się kolejne oznaki represji politycznych i cenzury jednakże wzrasta też świadomość społeczeństwa którego duża część popiera postulaty opozycji. Przez kraj przetaczają się strajki robotnicze i studenckie domagające się demokratyzacji, zaprzestania represji politycznych i cenzury. Wewnętrzna sytuacja gęstnieje a w chwili śmierci Rydza-Śmigłego osiąga swój najwyższy punkt. Nie dość że w BBWR trwa walka o schedę po Prezydencie to jeszcze opozycja rusza do frontalnego ataku na rząd.
gen. Mikołaj Czapski - Partia Gospodarczo-Imperialna
"I staję do walki, tak jak poprzednio, z głównym złem państwa: panowaniem rozwydrzonych partyj i stronnictw nad Polską, zapominaniem o imponderabiliach, a pamiętaniem tylko o groszu i korzyści." - Józef Piłsudski
gg: 5055882
(This post was last modified: 07-23-2012 00:10 by Zgredźmin.)
|
Kalendarium od 11 czerwca 1945 roku
Irl tak nie było, odkąd Sikorski się rozprawił z SZP i ZWZ.