Quote:Już 12 marca pod Sanok podeszły (drugi raz) siły Bieszczadzkiej Republiki Ludowej gen. Popławskiego. Komuniści zajęli wtedy pozycje w półpierścieniu na południe od miasta. W tym czasie Sanoczanie dysponowali ponad tysięczną milicją i dwiema kompaniami najemników w odwodzie na północ od miasta.
15 marca, rezygnując z zupełnego odcięcia obrońców, wojska bieszczadzkie znienacka przypuściły I szturm. Rozpoczęła go malownicza "szarża na motocyklach" sprowadzonego w nocy 1. Batalionu Zmotoryzowanego. Dokonała ona poważnego wyłomu w obronie i gdyby pozostałe jednostki nie ociągały się z atakiem, zapewne Sanok padłby do wieczora. Jednakże obrońcy zdołali utrzymać wewnętrzny pierścień umocnień oraz korytarz na północ. Wielu cywili zdołało uciec tą drogą do Ordynariatu. Wyjechał również burmistrz, by prosić w Pile o pomoc dla wolnych Sanoczan.
Komuniści skoncentrowali się na krwawych próbach przełamania wewnętrznego pierścienia, przez co ostatnia droga łącząca miasto ze światem została zamknięta dopiero 19 marca. Na barykadach było wtedy jeszcze 300 żołnierzy obrony, mogących się jeszcze łudzić, że "Ordynariat pomoże: (dwa dni później zaczęła się bitwa z Rosjanami pod Stalową Wolą). Najemnicy sobie poszli. Oblężenie trzyma odtąd 800-osobowa 1. Brygada Obrony Terytorialnej.
Sanok padnie 12 kwietnia 1963 r. [OG: jutro].