Polsko-ukraińskie walki o Pomorze (27 III - 8 V 1963)

[Szmer]

Quote:pierwszy tydzień walk

Dolna Parsęta: tutaj siły ukraińskie w sile ok. 3,5 tys. żołnierzy napotkali o tysiąc mniejsze siły polskie. Jednak obrońcy, ze względu na teren, są trudni do ruszenia. Napastnikom udało się tylko nadgryźć wschodnią flankę.
Kołobrzeg: Ukraińcy dotarli tu z łatwością - miejscowa ludność uciekła przed nimi na południe, do nadchodzących wojsk polskich. Wobec lekkiej przewagi liczebnej wroga Polacy okopali się w miejscu i jest spokojnie.
Słupsk: tu również Ukraińcy byli szybsi, ale znaleźli się w trudnym terenie, otoczeni przez polskich bandytów, dezerterów i niezależnych handlarzy. Ci w obliczu banderowskiego reżimu poczuli się do wspólnoty z Jaruzelskim. Lębork sam otworzył bramy przed ludowym wojskiem. Tymczasem najeźdźcy są odcięci od Koszalina przez przez rzeki i zdewastowane tereny...

[Szmer]

Quote:drugi tydzień walk
Dolna Parsęta: po "dociągnięciu" najemników Polacy uzyskali lekką przewagę, przez co udało im się odeprzeć Ukraińców ze świeżo zajętych pozycji. Jednak kawałek dalej rozpoczęły się walki pozycyjne. Obie strony straciły po 120 osób. Wojska polskie napotkały kilka osób wbitych na pal przez najeźdców.
Kołobrzeg: tutaj wszyscy skoncentrowali się na rozszerzeniu i umocnieniu dotychczasowych pozycji.
Słupsk: Ukraińcom udało się zabezpieczyć połączenie z Koszalinem. W niewielkim starciu nad Słupią stracili 15 osób, pozostawiając 20 polskich trupów. Jednak Pomorze, podobne jak w innych miejscach, umacnia się miejscową partyzantką.
Świnoujście: oddziały polskie zajęły trochę terenu, ale napotkały niezależnych Niemców na Uznamie.

[Szmer]

Quote:trzeci i czwarty tydzień walk

Kolejne tygodnie upływały pod znakiem coraz bardziej brutalnych i krwawych walk pozycyjnych. Prawie dziewięciotysięczna armia zebrana Hermańskiego prawie co noc uderzała na ukraińskie umocnienia, zdobywając średnio po kilka kilometrów kwadratowych gruntu i "prezenty" od Szewczenki w postaci pali z powbijanymi ofiarami. Już od pierwszego, najbardziej udanego ataku z 15 kwietnia było jasne, że Polacy planują odciąć Koszalin od Słupska i parsęckiej linii obrony. Cele te nie zostały osiągnięte, ale Bałtycka Ukraina była zmuszona pozostawić jeden samotny pułk w Słupsku, by zabezpieczyć swoją wschodnią flankę. Dla Ukraińskiej Bałtyckiej Armii było coraz bardziej jasne, że walki muszą zakończyć się jej wybiciem do nogi, pytanie tylko, czy stanie się to za tydzień czy dwa.

W tych tygodniach oddało życie prawie 4 tys. polskich żołnierzy (w tym 800 najemników), 2,5 tys. Ukraińców oraz 4 tys. polskich cywili wymordowanych przez Bałtycką Ukrainę.

[Szmer]

Quote:rozstrzygnięcie

Początkiem końca Bałtyckiej Ukrainy stał się desant wojsk pomorskich na przedmieściach Koszalina. W połączeniu z ofensywą nad Radwią doprowadził on do dezorganizacji i rozcięcia Ukraińców na trzy części. Wśród dalszych walk Szewczenko dążył już tylko do zgromadzenia wokół siebie jak największej liczby żołnierzy. W ramach operacji "Ojczyzna" Ukraińcy mieli się wynieść z utraconej pozycji na Pomorzu i pójść - w kierunku Kijowa...

Ostatecznie udało się zebrać 2,5 tysiąca ukraińskich żołnierzy i 8 tys. cywili płci obojga. Na ich czele ataman przedarł się przez polskie oddziały w najsłabszym miejscu, przekroczył Wieprzę i ruszył w stronę Wisły. 8 maja padł ostatni ukraiński punkt oporu w Kołobrzegu. Wszędzie znajdowano ślady masowych mordów, zniszczeń, zaszlachtowań.