płk Jan Wierp
Człowiek wojny
Jan Wierp - urodzony w Warszawie w 1923 roku, pochodzący z średnio zamożnej rodziny. Przed wojną uczęszczał do warszawskiej Państwowej Szkoły Budowlanej, jednak nauk nie ukończył.
Nie brał udziału w walkach września '39, dopiero wiosną 1940 roku uciekł na Wschód dołączyć do armii ZSRR. Dał się tam poznać jako zdolny dowódca, został skierowany do Radzieckiej Szkoły Podoficerskiej.
Chęć do walki w imię ojczyzny przełożył ponad karierę w Armii Czerwonej i wiosną 1943 roku dołączył już jako Kapitan dołączył do formującej się Armii Berlinga. Żołnierze zapamiętali go jako wiernego ojczyźnie, odważnego i wymagającego pełnego podporządkowania dowódcę.
Po wojnie został skierowany już jako pułkownik Ludowego Wojska Polskiego do 18 Dywizji Piechoty w Ełku. Wraz z wybuchem wojny atomowej i masowym zniszczeniem kraju jako najstarszy stopniem oficer, który przetrwał, zebrać resztki oddziałów i stworzyć bezpieczne miejsce dla polskich cywili. Sprawiło to, że szybko stał się przywódcą Okręgu Suwalskiego, którym rządzi podobnie jak swoim oddziałem wojskowym.
Jest znany jako bezwzględny szowinista, był inspiratorem nagonki na Litwinów i Białorusinów zamieszkujących tereny pod jego zwierzchnictwem.
Jego celem jest ponowne przywrócenie integralności Polski, reformując system władzy.