Threaded Mode | Linear Mode

Ksawer · 04-23-2012 18:53

Quote:

Leopold Raznowiecki

Leopold Raznowiecki - urodził się 4 maja 1910 roku w inteligenckiej warszawskiej rodzinie. Ojciec Leopolda był znanym w stolicy prawnikiem a matka ordynatorem w szpitalu, uczestniczką wojny polsko-bolszewickiej. Szkołę średnią ukończył w Warszawie, następnie podjął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszwskiej ukończone w 1935. Przez dwa lata pracował w Katedrze Mechaniki tejże uczelni. Po tym okresie zdecydował się wstąpić do Wojska Polskiego.

Jako uczestnik wojny obronnej Polski w 1939 roku dostał się do sowieckich więzień na terenie dzisiejszej Białorusi. Po odniesieniu dwóch ran postrzałowych w wyniku prowadzonych działań we wrześniu jego stan zdrowia określano jako krytyczny. Nadzieje dało podpisanie układu Sikorski-Majski w wyniku którego Raznowiecki trafił do Armii Andersa. W wojskowym oddziale chirurgii dokonał szybkiej rekonwalescencji i ochotniczo zgłosił się do sztabu komunikacyjnego. Pośredniczył m.in. w rozmowach gen. Andersa z Rosjanami i Brytyjczykami. Zostając jego współpracownikiem ewakuował się wraz z całą armią do Iranu, potem brał udział w działaniach wojennych we Włoszech.

Mimo atrakcyjnych ofert pracy w emigracyjnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych Raznowiecki zdecydował się wrócić do rodziny, do Polski. Potwierdzono mu stopień wojskowy, jednak zdecydował się kontynuować pracę dydaktyczno-akademicką na Uniwersytecie Poznańskim. Był pod stałą obserwacją stalinowskiego aparatu bezpieczeństwa. Tytuł doktora z językoznawstwa uzyskał dopiero wraz z odwilżą gomułkowską i ograniczeniem represji oraz szykan. Od 1945 nie angażował się polityczne w żadne wydarzenia.

III wojnę atomową zastał w Ujściu, skąd pochodzi jego żona Zofia. Stał na czele Wojskowej Komisji Uzupełnień w Pile, albowiem mimo ograniczeń wynikających z emigracyjnych związków Raznowiecki był stale marginalizowany. Zmiany w dotychczasowej działalności przyniósł ponuklearny chaos w wyniku którego w Pile powstały niemrawe pierwsze niekomunistyczne ruchy niepodległościowe. Zachęcony przez poznańskie środowiska akademickie i wojskowe do udziału w nowym politycznym projekcie zgodził się wziąć udział w zjeździe piławskim mającym na celu utworzenie Związku Polskiego. W czasie obrad stanął m.in. na czele 5-osobowego zespołu którego zadaniem było przygotować kompromisowy projekt Proklamacji ZP.

Po sukcesie zjazdu w Pile zyskał w środowiskach politycznych ZP niepodważalny szacunek. W kolejnym głosowaniu z najlepszym wynikiem został członkiem Rady Przedstawicieli a także przewodniczącym Komisji Działań Rozjemczych w kształtowaniu wewnętrznych i zewnętrznych stosunków konfederacji, głównie łagodzenia sporów w strukturze państwa.

Specjalista w zakresie technik erystycznych. Gorący orędownik zjednoczenia wszystkich sił polskich.