Premier-Prezydent

[bodek]

Proszę o udzielanie się w tym temacie tylko Ksawera. Będą tu, dla porządku, postowane wszystkie ustawy, które chcecie dać do podpisania Prezydentowi (przynajmniej dopóki nie powołamy Sejmu).

[Ksawer]

Na wniosek Rady Ministrów.

Quote:DEKRET
o wolności działalności gospodarczej
z dnia ... 1947 r.

Art. 1.

Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.

Art. 2.

1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej.
2. We wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej przedsiębiorca zobowiązany jest podać firmę przedsiębiorcy, siedzibę przedsiębiorcy oraz przedmiot działalności gospodarczej.
3. Ewidencję działalności gospodarczej prowadzi Ministerstwo Przemysłu i Handlu oraz jego oddziały.
4. Ewidencja działalności gospodarczej jest jawna.
5. Wysokość opłaty za wpis do ewidencji działalności gospodarczej określi Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia.

Art. 3.

Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów, a także w zgodzie z etyką chrześcijańską i podstawowymi wartościami Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 4.

1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
- bankowości, giełd i ubezpieczeń;
- hazardu;
- produkcji i obrotu produktami alkoholowymi;
- produkcji i obrotu produktami medycznymi;
- transportu drogowego, kolejowego i morskiego.
2. Warunki uzyskania zezwolenia określi w drodze rozporządzenia Minister Przemysłu i Handlu.
3. Organem udzielającym zezwolenia jest właściwy miejscowo wojewoda.
4. Organ udzielający zezwolenia jest zobowiązany go udzielić, gdy przedsiębiorca spełnia warunki określone odpowiednim rozporządzeniem.
5. Wysokość opłaty za udzielenie zezwolenia określi Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia.

Art. 5.

1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
- poszukiwania i wydobywanie kopalin;
- wytwarzania i obrotu energią i paliwami;
- wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją;
- rozpowszechniania prasy, programów radiowych i telewizyjnych;
- poczty i telekomunikacji
- transportu lotniczego.
2. Warunki uzyskania zezwolenia określi w drodze rozporządzenia Minister Przemysłu i Handlu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
3. Organem udzielającym koncesji jest Ministerstwo Przemysłu i Handlu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
4. Organ udzielający koncesji może uzależnić udzielenie koncesji od spełnienia dodatkowych warunków.
5. Wysokość opłaty za udzielenie koncesji określi Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia.

Art. 6.

1. Na mocy niniejszego dekretu ustanawia się monopole cukrowy, loteryjny, paliwowy, solny, spirytusowy, tytoniowy i zapałczany.
2. Przepisy szczególne mogą określać zakres działalności gospodarczej, w której państwo posiada monopol.

Art. 7.

Tryb i zakres kontroli przedsiębiorców określi w drodze rozporządzenia Minister Przemysłu i Handlu.

Art. 8.

Przedsiębiorca może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

Art. 9.

1. Przedsiębiorca zagraniczny może prowadzić na terenie kraju działalność gospodarczą w formie oddziału lub przedstawicielstwa.
2. Przedstawicielstwo może podejmować działalność jedynie w zakresie promocji.
3. Zezwolenia na założenie oddziału lub przedstawicielstwa przedsiębiorcy zagranicznego udziela Minister Przemysłu i Handlu.

Art. 10.

Dekret wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

Quote:DEKRET
o ochronie konkurencji
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Ustawa reguluje kwestie zapobiegania i zwalczania nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej.

Art. 2.

1. Zakazane są porozumienia przedsiębiorców, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji.

2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć spod zakazu, o którym mowa w ust. 1, porozumienia, które przyczyniają się do polepszenia produkcji, dystrybucji towarów lub do postępu technicznego lub gospodarczego.

Art. 3.

Zakazane jest nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców.

Art. 4.

Zakazane są wszelkie czyny nieuczciwej konkurencji, w szczególności:
a) wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa lub towaru;
b) przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, chyba że na żądanie uprawnionych organów administracji państwowej;
c) nakłanianie osoby świadczącej na rzecz przedsiębiorcy pracę do niewykonania lub nienależytego wykonania powierzonych jej obowiązków;
d) naśladowanie gotowego produktu;
e) rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o innym przedsiębiorcy albo przedsiębiorstwie.

Art. 5.

Zakazane są wszelkie nieuczciwe reklamy. Za nieuczciwe reklamy uznaje się:
a) reklamy sprzeczne z przepisami prawa, etyką chrześcijańską, dobrymi obyczajami lub uchybiające godności człowieka;
b) reklamy wprowadzające klienta w błąd i mogące przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi;
c) reklamy odwołujące się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci;
d) reklamy, które stanowią istotną ingerencję w sferę prywatności klientów.

Art. 6.

1. W Warszawie tworzy się Urząd Antymonopolowy i Sąd Antymonopolowy.
2. Prezesa Urzędu Antymonopolowego powołuje i odwołuje Minister Przemysłu i Handlu.
3. Strukturę organizacyjną Urzędu Antymonopolowego określi Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia.

Art. 7.

1. Prezes Urzędu Antymonopolowego wszczyna z urzędu lub na wniosek postępowanie wyjaśniające, jeżeli okoliczności wskazują na możliwość naruszenia przepisów ustawy.
2. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić każdy kto ma w tym interes prawny.
3. Postępowanie wyjaśniające nie powinno trwać dłużej niż 30 dni, licząc od dnia jego wszczęcia.
4. Przedsiębiorcy są obowiązani do udzielania wszelkich koniecznych informacji na żądanie Prezesa Urzędu Antymonopolowego.

Art. 8.

1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy, Prezes Urzędu Antymonopolowego może nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną, a w uzasadnionym przypadku nakazać podział przedsiębiorstwa.
2. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych należy uwzględnić w szczególności okres, stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, szczególnie w razie wielokrotnego naruszania zasad uczciwej konkurencji, Prezes może wnosić do Sądu Antymonopolowego o nacjonalizację przedsiębiorstwa.

Art. 9.

Ukaranemu przedsiębiorcy przysługuje odwołanie od kary do Sądu Antymonopolowego. Odwołanie należy złożyć w terminie 30 dni od powzięcia informacji o nałożeniu kary.

Art. 10.

Dekret wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

[Ksawer]

Quote:

DEKRET o
„Biuletynie Informacji Publicznej”
z dnia ... 1947 r.

Art. 1.

Ustanawia się „Biuletyn Informacji Publicznej”, zwanym dalej BIP.

Art. 2.

Jedynym upoważnionym organem do wydawania BIP jest Kancelaria Premiera RP.

Art. 3.

BIP jest wydawany wyłącznie w formie papierowej.

Art. 4.

BIP jest narzędziem informowania Narodu o polityce wewnętrznej i zagranicznej rządu, zwłaszcza o projektowanych aktach prawnych.

Art. 5.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

[AmaD]

Z upoważnienia Premiera, wnoszę o opublikowanie w formie dekretów poniższych projektów:

Quote:DEKRET
o Kościelno-Państwowej Komisji Majątkowej
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Powołuje się Kościelno-Państwową Komisję Majątkową, złożoną z:
a) Premiera,
b) Ministra Skarbu,
c) 8 przedstawicieli rządu,
d) 10 przedstawicieli Kościoła katolickiego, reprezentowanego przez Konferencję Episkopatu Polski.

Art. 2.

1. Celem działalności Komisji jest przeprowadzenie zwrotu znacjonalizowanego przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mienia kościelnego.
2. Zwrot znacjonalizowanego mienia dotyczy w pierwszej kolejności majątku, który w chwili ogłoszenia dekretu nie jest używany do celów powszechnie uznanych, w szczególności do świadczenia usług edukacyjnych, mieszkaniowych, żywieniowych lub wojskowych.

Art. 3.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Quote:DEKRET
o zwrocie Caritas Polska Kościołowi katolickiemu
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Uchyla się wszystkie akty prawne upaństwawiające Cartias Polska i zwraca się organizację wraz z całym jej majątkiem Kościołowi katolickiemu, reprezentowanemu przez Konferencję Episkopatu Polski.

Art. 2.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Quote:DEKRET
o zwrocie znacjonalizowanego w latach 1940-1947 mienia
z dnia … 1947 r.

Art. 1.

Rzeczpospolita Polska uznaje prawo własności właścicieli mienia znacjonalizowanego w latach 1940-1947 r.

Art. 2.

1. Za właściciela uważa się osobę fizyczną lub osobę prawną, która wykaże, że posiadała prawo własności do znacjonalizowanego mienia.
2. Za mienie uważa się nieruchomości, lokale mieszkalne, gospodarstwa rolne oraz rzeczy ruchome znacznej wartości lub znacznej wielkości.
3. Za znacjonalizowane mienie uważa się mienie, które zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947 na mocy aktu prawnego lub decyzji wydanej przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Znacjonalizowane mienie powinno się znajdować we własności Rzeczypospolitej Polskiej w chwili wejścia w życie niniejszego dekretu.
4. Nie podlega zwrotowi znacjonalizowane mienie, którego właściciel wykazał się naganną postawą moralną względem komunizmu, w szczególności kolaborował z władzami komunistycznymi lub działał na szkodę demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 3.

Właściciel znacjonalizowanego mienia w celu uzyskania jego zwrotu składa wniosek do Ministra Skarbu, w którym musi wykazać, że posiadał on prawo własności do znacjonalizowanego mienia i że mienie zostało znacjonalizowane w latach 1940-1947, a także że mienie nie jest wykorzystywane dla celów powszechnie uznanych.

Art. 4.

1. Minister Skarbu rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 3 w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy. Minister Skarbu na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, po zasięgnięciu opinii Prezydenta RP może odroczyć rozpoznanie wniosku, jeśli znacjonalizowane mienie wykorzystywane jest do celów walki z klęskami żywiołowymi lub wspierania wysiłku wojennego Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku uznania wniosku za zasadny Minister Skarbu w drodze decyzji zwraca znacjonalizowane mienie właścicielowi.
3. Gdy nie jest możliwy zwrot znacjonalizowanego mienia Minister Skarbu w drodze decyzji wypłaca właścicielowi rekompensatę w wysokości 75% wartości rynkowej znacjonalizowanego mienia. W uzasadnionych wypadkach Minister Skarbu może odroczyć wypłatę rekompensaty.
4. Wartość rynkową znacjonalizowanego mienia ustala się na podstawie opinii biegłych, wskazanych przez właściciela i Ministra Skarbu.

Art. 5.

1. Minister Skarbu odmawia zwrotu znacjonalizowanego mienia w drodze decyzji, gdy wniosek jest niezasadny.
2. Minister Skarbu może odmówić zwrotu znacjonalizowanego mienia, gdy:
a. byłoby to niezgodne z dobrymi obyczajami,
b. właściciel stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego
c. znacjonalizowane mienie użytkowane jest na cele powszechnie uznane w szczególności:
1) prowadzona jest dzięki niemu działalność edukacyjna, opiekuńcza lub zdrowotna,
2) użytkowane jest ono przez wojsko, policję lub straż pożarną.
3. Minister nie może odmówić zwrotu znacjonalizowanego przedsiębiorstwa o kluczowym znaczeniu gospodarczym dla Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącego mienie znajdujące się we własności Rzeczypospolitej Polskiej jeżeli właściciel, który miałyby je odzyskać wprowadzi zarządzanie fabryką wspólne z pracownikami fabryki w systemie spółdzielczym, w którym właściciel i pracownicy mają równe prawa.

Art. 6.

Na decyzje Ministra Skarbu, o których mowa w art. 4 i 5, przysługuje odwołanie do sądu właściwego miejscowo ze względu na miejsce położenia znacjonalizowanego mienia i właściwego rzeczowo ze względu na wartość znacjonalizowanego mienia.

Art. 7.

Dekret wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

Katarzyna Bielecka, Ministra Skarbu.

[Ksawer]

Quote:DEKRET
o konkursach na dyrektorów przedsiębiorstw państwowych
z dnia ... 1947 r.

Art. 1.

Konkurs na stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa państwowego zarządza Minister Przemysłu i Handlu.

Art. 2.

Konkurs przeprowadza Komisja powołana przez Ministra Przemysłu i Handlu, w skład której wchodzą:
a) Minister Przemysłu i Handlu,
b) trzech przedstawicieli największych w kraju związków zawodowych,
c) trzech przedstawicieli największych w kraju organizacji pracodawców,
d) trzech przedstawicieli przedsiębiorstwa państwowego, którego konkurs dotyczy, wybrani w drodze wyborów powszechnych przez osoby zatrudnione w przedsiębiorstwie państwowym.

Art. 3.

Rozstrzygnięcie konkursu nie może nastąpić później niż 30 dni od jego zarządzenia.

Art. 4.

Tryb przeprowadzania konkursów określi Minister Przemysłu i Handlu w drodze rozporządzenia.

Art. 5.

Dyrektor przedsiębiorstwa państwowego to osoba kierująca pracą przedsiębiorstwa państwowego.

Art. 6.

Kandydaci na dyrektorów, aby przystąpić do konkursu muszą spełniać następujące wymagania:
1. posiadać obywatelstwo polskie;
2. posiadać wykształcenie wyższe z zakresu zarządzania, ekonomii lub administracji;
3. zaświadczyć o swej niekaralności;
4. posiadać co najmniej dwuletni staż pracy na stanowisku w zarządzie przedsiębiorstwa;
5. zaświadczyć o braku jakichkolwiek powiązań rodzinnych, służbowych, materialnych lub służbowych z Ministrem Przemysłu i Handlu;
6. zaświadczyć o braku jakiejkolwiek przynależności partyjnej co najmniej od 5 lat do dnia ogłoszenia konkursu.

Art. 7.

Dyrektorzy w drodze konkursu wybierani są na 10-letnią kadencję.

Art. 8.

1. Odwołać dyrektora ze stanowiska może w drodze decyzji Minister Przemysłu i Handlu.
2. Odwołać dyrektora ze stanowiska można tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności w przypadku rażącego niedbalstwa w zarządzaniu przedsiębiorstwem lub w przypadku złamania prawa.

Art. 9.

Dyrektorzy muszą spełniać następujące wymagania:
1. charakteryzować się niekaralnością oraz apolitycznością;
2. kierować się wyłącznie dobrem przedsiębiorstwa oraz jego pracowników.

Art. 10.

1. Dyrektorzy za swe decyzje odpowiadają na zasadach określonych w przepisach cywilnych.
2. Powyższe nie wyklucza odpowiedzialności karnej na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 11.

Kadencja wszystkich dotychczasowych dyrektorów przedsiębiorstw państwowych wybranych na zasadach innych niż przewiduję niniejsza ustawa kończy się z dniem 1 lipca 1947 roku.

Art. 12.

W związku z dużym ruchem kadrowym wywołanym przez przepisy niniejszego dekretu, nakazuje się rozpisanie konkursów na wszystkie stanowiska dyrektorskie w przedsiębiorstwach państwowych w przeciągu najbliższych 30 dni od momentu wejścia w życie ustawy.

Art. 13.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

[Ksawer]

Quote:DEKRET
o ochronie pracownika przed wyzyskiem
z dnia … 1947 r.

Art. 1.
Ustawa reguluje kwestie zapobiegania i zwalczania wyzysku w gospodarce.

Art. 2.
Zakazane są działania przedsiębiorców, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób słusznych praw pracowniczych lub wyzysk pracowników (w tym również najmitów, robotników rolnych, usługodawców, wykonawców jednorazowych i innych), rozumiany jako działanie przedsiębiorcy względem pracownika, które polega na wykorzystaniu przymusowego położenia pracownika, niedołęstwa lub niedoświadczenia pracownika, i przyjęcie przez przedsiębiorcę w zamian za nieuczciwie niskie wynagrodzenie świadczenie pracy, której wartość w chwili zawarcia umowy przewyższa w rażącym stopniu wartość wynagrodzenia.

Art. 3.
Pracownik może żądać zmniejszenia swego świadczenia lub zwiększenia należnego jej świadczenia, a w wypadku gdy jedno i drugie byłoby nadmiernie utrudnione, może ona żądać unieważnienia umowy.

Art. 4.
1. W razie stwierdzenia wyzysku, wyzyskany pracownik winien otrzymać pełne odszkodowanie.
2. W razie stwierdzenia wyzysku wielkich rozmiarów, możliwa jest nacjonalizacja przedsiębiorstwa przedsiębiorcy wyzyskiwacza przez sąd i orzeczenie zakazu wykonywania przez niego działalności gospodarczej.

Art. 5.
Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

[Ksawer]

Quote:DEKRET
Karta Pracownika
z dnia ... 1947 r.

Art. 1.

1. Karta Pracownika określa prawa pracownika i obowiązki pracodawcy.
2. Pracownikiem jest osoba świadcząca pracę za wynagrodzeniem w warunkach podporządkowania pracodawcy w określonym czasie i miejscu.
3. Pracownikiem nie jest osoba sprawująca funkcję publiczną.
4. Pracownikiem nie jest osoba odbywająca służbę w formacjach mundurowych.

Art. 2.

1. Każdy ma prawo do swobodnie wybranej pracy.
2. Nawiązanie stosunku pracy, ustalenie warunków pracy i płacy wymaga zgodnego oświadczenia woli pracownika i pracodawcy.
3. Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.

Art. 3.

1. Pracodawca jest obowiązany szanować godność pracownika.
2. Wszyscy pracownicy mają prawo do równego traktowania. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu.
3. Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia w tym także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.

Art. 4.

1. Wszyscy pracownicy mają prawo do:
a) godziwego wynagrodzenia za pracę;
b) bezpiecznych i higienicznych warunków pracy;
c) wypoczynku;
d) uczestniczenia w zarządzaniu zakładem pracy.
2. Pracodawca, stosownie do możliwości i warunków, zaspokaja bytowe, kulturalne i socjalne potrzeby pracowników, jest także obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Art. 5.

Pracownicy i pracodawcy mają prawo tworzyć odpowiednio związki zawodowe i organizacje pracodawców.

Art. 6.

Powołuje się Państwową Inspekcję Pracy, której celem jest kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy.

Art. 7.

1. Umowa o pracę musi mieć formę pisemną.
2. Umowa o pracę winna zawierać: dane personalne pracownika oraz pracodawcy, datę podpisania umowy, określać warunki pracy i płacy, w szczególności czas i miejsce oraz wysokość wynagrodzenia oraz sposób wypowiedzenia lub rozwiązania umowy.

Art. 8.

Nie można nawiązać stosunku pracy z osobą, która nie ukończyła 16 lat.

Art. 9.

1. Rozwiązanie umowy o pracę może nastąpić:
a) za zgodnym oświadczeniem woli pracownika i pracodawcy;
b) za miesięcznym okresem wypowiedzenia z podaniem uzasadnionego powodu tego wypowiedzenia;
c) z skutkiem natychmiastowym w przypadku rażącego naruszenia obowiązków przez pracownika lub pracodawcę.
2. W razie przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną we wszystkich dotychczasowych stosunkach pracy.

Art. 10.

1. Nie można rozwiązać umowy o pracę w inny sposób niż za zgodnym oświadczeniem woli pracownika i pracodawcy:
a) z kobietą w ciąży lub korzystającą z urlopu macierzyńskiego;
b) w dniu wolnym od pracy;
c) w trakcie korzystania przez pracownika z prawa do wypoczynku;
d) w trakcie korzystania przez pracownika z zwolnienia lekarskiego.
2. Przepisu ust. 1 pkt d) nie stosuje, jeżeli pracownik nadużywa zwolnienia lekarskiego.
3. Domniemywa się, że pracownik nadużywa zwolnienia lekarskiego, jeżeli korzysta z niego dłużej niż przez 90 dni w skali roku.

Art. 11.

1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę.
2. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy.
3. Dniami wolnymi od pracy są niedziela i święta określone odrębnymi przepisami.
4. Praca w dni wolne od pracy jest niedozwolona, poza szczególnie uzasadnionymi przypadkami, które określi Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia.

Art. 12.

1. Za pracę w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej (od 22:00 do 6:00) przysługuje obok normalnego wynagrodzenia dodatek w wysokości 50% wynagrodzenia.
2. Wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie.
3. Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia, ani przenieść tego prawa na inną osobę.
4. Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie.
5. Z wynagrodzenia nie można potrącić pracownikowi, nawet na alimenty, więcej niż 1/3 wynagrodzenia.

Art. 13.

1. Wymiar urlopu wypoczynkowego, przysługującemu pojedynczemu pracownikowi, wynosi 21 dni rocznie.
2. Prawo do urlopu wypoczynkowego pracownik nabywa po przepracowaniu co najmniej jednego roku.
3. Plan urlopów wypoczynkowych ustala pracodawca na wniosek pracowników.
4. Niezależnie od urlopu każdemu pracownikowi przysługują 3 dni urlopu na żądanie.

Art. 14.

Pracownicy, która urodziła dziecko, przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 20 tygodni.

Art. 15.

Pracownik może dochodzić swych roszczeń ze stosunku pracy, w szczególności roszczeń o przywrócenie do pracy i o odszkodowanie, przed sądem.

Art. 16.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1947 r.

[Ksawer]

Quote:DEKRET
o związkach zawodowych, związkach pracodawców i strajkach

Art. 1.
1. Związek zawodowy jest pokojową, demokratyczną, dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych zgodnie z dobrymi obyczajami.
2. Związek pracodawców jest pokojową, demokratyczną, dobrowolną i samorządną organizacją pracodawców, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw i interesów zawodowych zgodnie z dobrymi obyczajami.
2. Związek zawodowy jest niezależny w swojej działalności od pracodawców, administracji oraz od innych organizacji.
3. Organy państwowe, samorządu i pracodawcy obowiązani są traktować jednakowo wszystkie związki zawodowe.
4. Związki zawodowe reprezentują pracowników, a także bronią ich godności, praw oraz interesów materialnych i moralnych, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych.
5. Związki zawodowe współuczestniczą w tworzeniu korzystnych warunków pracy, bytu i wypoczynku.
6. W zakresie praw i interesów zbiorowych związki zawodowe reprezentują wszystkich pracowników, niezależnie od ich przynależności związkowej.
7. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują prawa i interesy swoich członków. Na wniosek pracownika niezrzeszonego związek zawodowy może podjąć się obrony jego praw i interesów wobec pracodawcy.

Art. 2.
1. Prawo tworzenia i wstępowania do związków zawodowych mają co najmniej dwaj pracownicy bez względu na podstawę wykonywania pracy, rolnicy oraz osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pracy nakładczej czy innej.
2. Prawo tworzenia i wstępowania do związków pracodawców mają osoby fizyczne lub osoby prawne, a także inne jednostki organizacyjne, nie posiadające osobowości prawnej, spełniając wymogi prawne określone przepisami szczególnymi, zatrudniające pracowników. Związek pracodawców może zostać założona przez co najmniej pięciu pracodawców, zatrudniających łącznie co najmniej dwudziestu pracowników
2. Zakazane jest istnienie i działalność, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej związków zawodowych lub związków pracodawców odwołujących się do zdradzieckich i haniebnych idei rewolucji, stosowania przemocy w walce związkowej czy wprowadzenia w Rzeczypospolitej dyktatury lub wyzysku.
3. Związki zawodowe i związki pracodawców podlegają rejestracji w sądzie.
4. Związki zawodowe i związki pracodawców mogą się zrzeszać w federacje.

Art. 3.
Nikt nie może ponosić ujemnych następstw z powodu przynależności do związku zawodowego lub pozostawania poza nim albo wykonywania funkcji związkowej. W szczególności nie może to być warunkiem nawiązania stosunku pracy i pozostawania w zatrudnieniu oraz awansowania pracownika.

Art. 4.
1. Zasady członkostwa w związku zawodowym lub związku pracodawców oraz sprawowania funkcji związkowych ustalają statuty i uchwały statutowych organów związkowych.

Art. 5.
Statut związku zawodowego lub związku pracodawców określa w szczególności:
1) nazwę związku,
2) siedzibę związku,
3) cele i zadania związku oraz sposoby i formy ich realizacji,
4) zasady nabywania i utraty członkostwa,
5) prawa i obowiązki członków,
6) sposób reprezentowania związku oraz osoby upoważnione do zaciągania zobowiązań majątkowych w imieniu związku,
7) organy związku, tryb ich wyboru i odwołania, zakres ich kompetencji oraz okres kadencji,
8) źródła finansowania działalności związku oraz sposób ustanawiania składek członkowskich.

Art. 6.
9. Związek zawodowy lub związek przedsiębiorców może prowadzić działalność gospodarczą tylko dla celów realizacji ich zadań statutowych i nie może zysku przeznaczać do podziału pomiędzy ich członków.
10. Praca dla związku zawodowego lub przedsiębiorców jest pracą społeczną, nie może być płatna.

Art. 7.
1. Związkom zawodowym przysługuje prawo prowadzenia rokowań zbiorowych oraz zawierania układów zbiorowych pracy, a także innych porozumień przewidzianych przepisami prawa pracy.
2. W gałęziach pracy nieobjętych układami zbiorowymi regulacja warunków pracy i płacy wymaga konsultacji ze związkami zawodowymi.

Art. 8.
1. Związek zawodowy ma wyłączne prawo prowadzić spór zbiorowy z pracodawcą lub pracodawcami, w tym pracodawcami zrzeszonymi w związku pracodawców. Spór zbiorowy może dotyczyć w szczególności warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych.
2. Nie jest dopuszczalne prowadzenie sporu zbiorowego w celu poparcia indywidualnych żądań pracowniczych, jeżeli ich rozstrzygnięcie jest możliwe w postępowaniu przed organem rozstrzygającym spory o roszczenia pracowników.

Art. 9.
1. Spór zbiorowy istnieje od dnia wystąpienia przez związek zawodowy do pracodawcy z żądaniami w sprawach wskazanych w art. 8, jeżeli pracodawca nie uwzględnił wszystkich żądań w terminie określonym w wystąpieniu, nie krótszym niż 3 dni, nie dłuższym niż dni 30.
2. W zgłoszeniu sporu określa się przedmiot żądań objętych sporem. Związek zawodowy może uprzedzić, że w razie nieuwzględnienia wysuniętych żądań zostanie ogłoszony strajk. Dzień zapowiedzianego strajku nie może przypadać przed upływem 30 dni od dnia zgłoszenia sporu.
4. Spór zbiorowy w pierwszej kolejności winien być rozstrzygnięty przez rokowania, mediację lub arbitraż.
5. W obronie praw i interesów pracowników mogą być stosowane, po wyczerpaniu trybu postępowania określonego wyżej, inne niż strajk formy akcji protestacyjnej, nie zagrażające życiu lub zdrowiu ludzkiemu, bez przerywania pracy, z zastrzeżeniem przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. Z prawa tego mogą korzystać także pracownicy nie mający prawa do strajku.

Art. 10.
1. Strajk polega na zbiorowym powstrzymywaniu się pracowników od wykonywania pracy w celu rozwiązania sporu zbiorowego.
2. Strajk jest środkiem ostatecznym i nie może być ogłoszony bez uprzedniego wyczerpania możliwości rozwiązania sporu według zasad określonych w art. 9. Strajk może być zorganizowany bez zachowania tych zasad, tylko jeżeli bezprawne działanie pracodawcy uniemożliwiło przeprowadzenie rokowań lub mediacji, a także w wypadku, gdy pracodawca rozwiązał stosunek pracy z prowadzącym spór działaczem związkowym z naruszeniem dobrych obyczajów.
3. Przy podejmowaniu decyzji o ogłoszeniu strajku związek zawodowy powinien wziąć pod uwagę współmierność żądań do strat związanych ze strajkiem.
4. Udział w strajku jest dobrowolny.
5. Niedopuszczalne jest zaprzestanie pracy w wyniku akcji strajkowych na stanowiskach pracy, urządzeniach i instalacjach, na których zaniechanie pracy zagraża życiu i zdrowiu ludzkiemu lub bezpieczeństwu państwa, a także mieniu społecznie użytecznemu czy mieniu wielkiej wartości.

Art. 11.
1. Strajk zakładowy ogłasza związek zawodowy po uzyskaniu zgody większości głosujących pracowników, jeżeli w głosowaniu wzięło udział co najmniej 50% pracowników zakładu pracy.
2. Strajk wielozakładowy ogłasza związek zawodowy po uzyskaniu zgody większości głosujących pracowników w poszczególnych zakładach pracy, które mają być objęte strajkiem, jeżeli w głosowaniu w każdym z tych zakładów wzięło udział co najmniej 50% pracowników.
3. Ogłoszenie strajku powinno nastąpić co najmniej na 7 dni przed jego rozpoczęciem.

Art. 12.
1. Kto w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją:
1) przeszkadza we wszczęciu lub w prowadzeniu w sposób zgodny z prawem sporu zbiorowego,
2) nie dopełnia obowiązków określonych w tej ustawie
- podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
2. Tej samej karze podlega ten, kto kieruje strajkiem lub inną akcją protestacyjną zorganizowaną wbrew przepisom ustawy.
3. Za szkody wyrządzone strajkiem lub inną akcją protestacyjną zorganizowaną wbrew przepisom ustawy organizator ponosi odpowiedzialność na zasadach prawa cywilnego.

Art. 13.
1. Tworzy się Komisję Trójstronną, zwaną dalej Komisją, stanowiącą forum dialogu społecznego prowadzonego dla godzenia interesów pracowników, interesów pracodawców oraz dobra publicznego.
2. Komisja stanowi organ doradczy rządu w sprawach ekonomicznych i społecznych, zwoływana jest na wniosek przynajmniej jednej ze strony, lecz nie rzadziej niż na kwartał.

Art. 14.
1. W pracach Komisji biorą przedstawiciele trzech strony - pracowniczej, pracodawców i publicznej.
2. Przedstawicielami strony pracowniczej są przedstawiciele trzech najliczniejszych związków zawodowych.
3. Przedstawicielami strony pracodawców są przedstawiciele trzech najliczniejszych związków pracodawców.
4. Przedstawicielami strony publicznej są: Prezes Rady Ministrów lub osoba wyznaczona przez niego oraz wyznaczeni Ministrowie.
5. W pracach Komisji mogą brać udział również eksperci i specjaliści jako doradcy stron.

Art. 15.
1. Dekret wchodzi w życie z dniem publikacji.
2. Związki zawodowe istniejące przed wejściem w życie dekretu uznaje się za związki zawodowe w rozumieniu ustawy, jeśli ich cele i metody działania są zgodne z ustawą. Jeśli zgodne nie są, związek ulega rozwiązaniu z mocy prawa, a majątek związku przechodzi na Skarb Państwa.
3. Związki pracodawców istniejące przed wejściem w życie dekretu uznaje się za związki zawodowe w rozumieniu ustawy, jeśli ich cele i metody działania są zgodne z ustawą. Jeśli zgodne nie są, związek ulega rozwiązaniu z mocy prawa, a majątek związku przechodzi na Skarb Państwa.

[bodek]

Z uwagi na pewne wydarzenia wszystkie ustawy czekające na podpis prezydenta zostają postawione w stan suspensu i dramy. Nie martwcie się, nie zginą.