Przesłuchania - dzień 1

[Czerwony]

<Albrecht Cichy siedzi na specjalnym krześle na środku sali przesłuchań. Jego nogi, ręce, tułów i szyja są przywiązane skórzanymi pasami tak, by nie mógł nimi ruszać. Ma zawiązane oczy a w pomieszczeniu jest ciemno.>

Głos z ciemności:
Najuprzejmiej proszę wybaczyć, panie Cichy, że dopiero teraz mogę pana powitać w naszych skromnych progach. Czy apartament się panu podobał? Nie za zimno aby? Jedzenie smakuje?

[Wisznu]

Niestety jedzenie nie jest najlepsze. Zresztą nie przepadam za gotowanym jadłem. Wystarczyłoby mi trochę jabłek, mięta do picia i pieczone ziemniaki, ale nie jest najgorzej. Wolałbym jednak, by dieta była bezmięsna. Pokój jest wystarczający. W seminarium nie ma lepszych i jakoś mi nie było tam źle, choć nie powiem, by było w nim równie czysto.

[Czerwony]

<Z mroku dobiegają dość ciche, ale łatwo słyszalne odgłosy strugania drewna>
Głos z ciemności:

O, nie smakuje? Jaka szkoda, przykro mi jako żywo... Ale myślę, że życzenie surowych posiłków jest do zrealizowania. Wkładkę mięsną również możemy zabrać, inny z naszych gości się ucieszy. Zanim jednak udasz się, by ponownie skosztować naszej kuchni, chciałbym abyśmy trochę lepiej się poznali. Wydaje mi się, że moglibyśmy znaleźć wspólny język, a wtedy twoja wizyta u nas mogłaby przebiegać dużo przyjemniej... Ale będę bardzo, doprawdy bardzo zawiedziony jeśli się okaże, że cię źle oceniam. Widzisz, ja strasznie nie lubię zawodzić się na ludziach.

[Wisznu]

Wizyta? Ciekawe określenie. Jednak skoro wizyta, trzeba się zachowywać w zgodzie z przyjętymi formami grzecznościowymi.

Witam pana moja godność Cichy! A pańska?

[Czerwony]

Głos z ciemności:
To ja tu zadaję pytania. Wiem jak się nazywasz, chociaż prawdę mówiąc niewiele mnie to obchodzi. Za to bardzo obchodzi mnie to, co masz do powiedzenia. Wyobraź sobie, twoje wiece są tak popularne, że ukazują się nawet drukiem. Nakład jest wprawdzie dość niski, ale mam ich egzemplarze, że tak powiem, z pierwszej ręki. Bardzo, bardzo ciekawa lektura. Niestety nigdy nie miałem okazji słuchać cię na żywo, ale liczę, że nadrobimy to z nawiązką. Na dobry początek powiedz mi, jacy towarzysze zajmowali się zwoływaniem ludzi na twoje czerwone przedstawienia. Interesują mnie nazwiska. Im szybciej je poznam, tym szybciej się rozstaniemy. A wierz mi, długie przebywanie w moim towarzystwie dla wielu przynosi pecha.

[Wisznu]

Przykro mi, ale skoro nie wiem kim pan jest i z jakiego powodu mnie pan tutaj przetrzymuje nie mogę panu nic powiedzieć, gdyż mógłbym powiedzieć coś co może pan wykorzystać przeciw prawowitym władzom Rzeczypospolitej, a w obecnej sytuacji geopolitycznej byłoby to działanie niezgodne z racją stanu. Nie wiem czy nie jest pan przypadkiem masonem, lub komunistą knującym przeciw prawowitej władzy i myślącym, że posiadam jakieś dla pana przydatne informacje.

[Czerwony]

<W mroku słychać stuk jakiegoś przedmiotu o blat, najprawdopodobniej stołu lub biurka. Odgłosy strugania ustają>

Dowcipniś się znalazł. Jeszcze raz pytam, po dobroci: kto ci pomagał. Imiona, nazwiska, adresy. Albo mówisz sam, albo porozmawiamy w inny, nie tak przyjemny sposób.

[Wisznu]

Jeśli w ciągu 48 godzin nie powie pan dlaczego zostałem aresztowany i aresztowania nie rozpatrzy sąd będę wolny. Wtedy mnie pan odwiedzi i chętnie z panem porozmawiał. Obecnie czuję się lekko skrępowany.

[Czerwony]

Głos z ciemności (wyraźnie bliżej):

<Śmiech>

Mój drogi, o tym kiedy i czy w ogóle staniesz przed sądem decyduję tutaj wyłącznie ja. A póki co zanosi się, że jeszcze długo będziemy ci udzielać gościny. Ale nie krępuj się, zupełnie mi to nie przeszkadza. Mamy czas.

<Cichy czuje, jak ktoś go łapie za mały palec u prawej dłoni. Po chwili coś ostrego i dość grubego wrzyna się głęboko pod paznokieć. Ból jest okropny.>

Nazwiska, imiona, adresy. Szybko, to może skończę na jednym palcu.

[Wisznu]

O tym decyduje Konstytucja, a zeznania wymuszane przemocą są nieważne nawet dla Świętego Oficjum. Gdy sąd na podstawie Konstytucji mnie wypuści trafi pan do więzienia na podstawie nadużycia władzy.