Jane-Gee Dancing

[Szmer]

Tutaj wieczorami pojawia się najlepsze towarzystwo stolicy, sama warszawka warszawki, biznes, wojsko i OLN. Klimatyczne wnętrza, lśniące okrągłe stoliki, piękne kobiety i jazz-band grający do rana. Tylko jeżeli masz wystarczająco wypchany portfel i odpowiednie stosunki, możesz sobie strzelić drinka w tym doborowym towarzystwie.

[Ksawer]

W lokalu zjawił się hrabia Ledochówski w otoczeniu dwóch pięknych kobiet. Zajął zarezerwowane wcześniej miejsce, po czym odpalił cygaro - które wcześniej, podpaliła piękna brunetka. Na stole pojawiła się wódka. Trwa rozmowa, pełna śmiechu i żartu.

[Szmer]

W nocy z 25 na 26 czerwca 1938 zabawa w Jane-Gee była szczególnie huczna i dekadencka. Właściciel napędził koniunkturę, ogłaszając "ostatni bal przed wojną", bo nie wiadomo, co dalej będzie. Do lokalu zlecieli się oficerowie, zarówno ci od Zaruckiego, jak i ci od Ignatowicza, kawał socjety, sporo wysnobowanego towarzystwa. Zmieniają się dwa jazzbandy, jeden nasz polski, drugi sprowadzany z Francji, z jednym autentycznym Murzynem-saksofonistą w składzie.
W warunkach chaosu, rewolucji i puczu z domu zdołały się wymknąć nawet panienki, którym rodzice na coś takiego by w życiu nie pozwolili. Cieszą się dużym zainteresowaniem oficerów. Rano wrócą do domu pijane jak szpadle, być może uszczęśliwione ciążą, ale to dopiero rano - a na razie - zabawa! Gdzieś na środku hasają wśród kapitanów dwie 16(?)-latki, koleżanki, jedna blondyneczka, druga czarnulka. Poniekąd królowe balu. Ale kobiet na sali brakuje tak czy siak.
Dwóch wąsatych oficerów wykłóca się w innym końcu sali, czy Naród zdradził generał Zarucki, czy hrabia Ledóchowski - i sprawa ociera się już o pojedynek...
Jakiś młody literat popija w kącie wódkę z podporucznikiem piechoty. Panowie snują ponure refleksje na temat losów ojczyzny i stanu współczesnej cywilizacji, a także natury kobiet.