Piotr Aleksandrowicz Kołyszkin urodził się 17 września 1881 roku we Władykaukazie. Jego przodkowie przyjechali na te tereny pod koniec XVII wieku. Była to podupadła, biedna i daleko spokrewniona z Rurykowiczami szlachecka rodzina. Pradziad Piotra - Konstanty Władimirowicz - sprzedał resztki majątku i przeniósł się na Kaukaz. Dopiero jego syn pod koniec swojego życia zaczął inwestować. W niedługim okresie czasu zbudował parę hut, które ojciec Piotra jeszcze bardziej rozbudował. Kołyszkinowie nie dorobili się ogromnej fortuny, ale odbili się i przyczynili się do wzrostu znaczenia Władykaukazu jako ośrodka przemysłowego.

Piotr Aleksandrowicz początkowo miał iść śladami swoich przodków, lecz szybko wyszło na jaw, że w sprawach zarządzania i administracji jest kompletną łamagą, zatem rolę “następcy” przejął jego młodszy brat. Ojciec wysłał swojego pierworodnego syna do seminarium, z którego jednak po paru latach uciekł. Wrócił do domu i wyciągnął od ojca pieniądze na rzekome studia historyczne w Warszawie, ten niechętnie na to przystał. Rozczarował się jednak kiedy okazało się, że młody Piotr udał się do Wyższej Maryjgrodzkiej Ogólnowojskowej Szkoły Dowódczej. Niestety w 1907 roku zostaje z niej wyrzucony za awanturnictwo, wszczynanie burd i bójek z innymi i mocne naciąganie regulaminu. Udaje się zatem do Polski gdzie zapisuje się do Wyższej Szkoły Wojskowej w Rembertowie. Oderwany od dawnych przyjaciół kończy ją bez problemu.

Tu następują jego powolne awanse po szczeblach kariery. Od razu został przydzielony do jednostek zagoniarzy. Po rozłamie w TRP zaczął zwracać większą uwagę na swoje pochodzenie i przychylnie patrzył w stronę idei autonomii Rusi. Po cichu liczył na uspokojenie się sytuacji w kraju i działania TR-ChD. Zostaje wysłany na Tatarszczyznę do walk z powstańcami. Dowodząc za małym oddziałem nie jest w stanie zbyt wiele zdziałać. W końcu jednak jego sukcesy zaczynają być zauważane. Jako jedyny dowódca nie przegrał żadnej potyczki z siłamia tatarskimi. Stopniowo zyskuje coraz większy respekt i dowodzi większymi jednostkami. Dzieje się to jednak zbyt późno by, w krótkim czasie odwrócić dysproporcję sił. Najpierw opóźniał pochód wrogich wojsk, a potem pomagał w ewakuowaniu ludności z Samarkandy. W końcu zostaje awansowany na podpułkownika. Traci zaufanie do wojska kiedy armia rozbija demokratyczne wiece. Po wybuchu Riemkinowszczyzny wciąż pozostawał na terenie Tatarów. Za umiejętności i sukcesy zostaje przeniesiony do sztabu zajmującego się wojną na Tatarszczyźnie. Wtedy też powstają tzw. Kołyszkinowcy - najwierniejsi i jedni z najlepszych kawalerzystów z oddziałów Piotra Aleksandrowicza. Jako jedyny sprzeciwia się represjom wobec ludności cywilnej i destrukcji gospodarki. Wojsko, mimo skucesów Piotra Aleksandrowicza, odwołuje go w końcu z obszaru Tatarszyczyzny właśnie za brak owych represji i wysyła na Syberię by tam "pilnował porządu i ładu".

Jest przerażony sytuacją w RTN. Pochwycenie i rozstrzelanie posłów mocno na niego wpływa. Zdecydowanie potępia powstanie ZRL. Sytuacja zmienia się wraz z dalszym rozkładem Rzeczpospolitej Trojga Narodów. Kiedy powstaje Wielkie Księstwo Syberii decyduje się dołączyć do ich wojsk. Spotyka się m.in. z generałem Korniłowem, którego poznał już w czasie studiów w Maryjgrodzie. Kołyszkinowców przybywa i w niedługim czasie stają się ponownie elitą zagoniarzy. W tym czasie otrzymuje kolejny awans - na pułkownika.

Wśród kołyszkinowców (większość to nie Polacy) propaguje niezależność od Polski i potrzebę współpracy wszystkich Rusinów i Litwinów by tego dokonać. Szybko zyskuje sobie przychylność Korniłowa i Wrangla. Podczas walk z komunistami zaczyna także współpracować w sztabie. Razem z wyżej wymienionymi współtworzy plan odbicia Maryjgrodu. Jego żołnierze jako pierwsi spotykają się z armią Hetmanatu.

1. protegowany Wrote:

Aleksander Pantalejmonowicz Jaszyn, ps. Saszka Chrystus (ur. 2 lutego 1885 w Moskwie) - historyk, publicysta, polityk działający najpierw na terenie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.

Pochodzi z burżuazyjnej rodziny. Ojciec - Pantalejmon Anatoliewicz - był bankierem. Ma czworo rodzeństwa: Pantalejmona, Arsienija, Siemona i Michieja. Rodzinie powodziło się zazwczaj dobrze ojciec przykadał dużą uwagę do pielęgnowania tradycji rusińskich. Aleksander studiował historię na Uniwersytecie Moskiewskim gdzie ze względu na swoją łagodność zyskał przydomek "Sasza Chrystus". Po studiach żywo interesował się uświadamianiem ludzi w kwestii narodowości ruskiej. Zakłada Wielkoruski Związek św. Michała Archanioła (WieZMA) i zaczął nieoficjalną współpracę z TR-ChD. Rozpoczął też w niewielkiej grupie poetów i pisarzy ruskich (m.in. M. A. Berlioz, Iwan "Bezdomny", M. A. Bułchakow. Często spotykali się w tzw. Domu Gribojedowa oraz na skwerze Patriarsze stawy/Patriarsze prudy) opracowywać język noworuski (pot. jaszynica) tak by połączyć łaciński alfabet oraz ruską mowę. Odnosi się pozytwnie do riemkinowszczyzny póki władzy nie zdobywają komuniści. W końcu wyjeżdza na tatarszczyznę gdzie opisuje wojnę. Poznaje tam pułkownika Kołyszkna, który ratuje go z otoczonej przez Tatarów wioski. Jaszyn pozostaje w jego oddziale i tam zaprzyjaźniają się. W wyniku tego powstaje książka p.t. "Konarmia" dotycząca m.in. Kozaków Kołyszkina lecz głównie opisująca tę nieszczęsną wojnę. Ich drogi rozchodzą się kiedy pułkonik zostaje przeniesiony na Syberię. Jaszyn postanawia powrócić do rodzinnej Moskwy. Tam odnawia swoje znajomości z lekko zapomnianą i podupadłą "Wiezmą", której znów zaczyna przewodzić. Wkrótce przyłącza się do TD, a wraz z nim praktycznie cały związek (ponad trzy tysiące członków). Wtedy też odnawia kontakt z Kołyszkinem, który pomaga mu w TD.

PPP, its hard tu sej, ale ta biografia logicznie sypie się jak RTN po inwazji ententy.

Facet wywalony z jednej szkoły wojskowej za niesubordynację. Idzie do drugiej, ledwo ją kończy. Wchodzi do małego oddziału. Potem wysłany z innym małym oddziałem na Tatarszczyznę, gdzie właściwie prawie nic nie robi. Politycznie niepewny coraz bardziej. Aż tu nagle... zostaje PUŁKOWNIKIEM. Jak zresztą Czerwony przypominał, w tych czasach to pułkownicy dowodzili dywizjami. Nazwać to absurdem i gromem z jasnego nieba to za mało. Nie wiem, co musiałby brać hetman wielki, żeby dać mu taki awans. Choć nie pamiętam, czy sam król nie mianował pułkowników.

Nasz bohater dziwi się, że wojsko rozpędza republikanów, chociaż RTN przed 1924 r. robiła to samo, tylko znacznie ostrzej.

Wreszcie odmawia wykonania rozkazu, podnosi bunt i zostaje za to... wsadzony do więzienia, gdzie kumpluje się ze strażnikami. Podczas gdy powinien zostać rozstrzelany na miejscu. O ile jakiemuś podkomendnemu Stokłosy nie przyszła do głowy bardziej finezyjna metoda zadania śmierci.

Podsumowując: albo Kołyszkin miał poważne zasługi dla RTN, więc i anty-nie-polskie sprawki na sumieniu, albo o wysokim stopniu nie ma mowy. A jeżeli zbuntował się w środku walk, to może najwyżej zainaugurować na nowym Ante dział Wawel, Powązki, doły z wapnem.

Tylko Wawel & Powązki zostały w NRP

Quote:Nasz bohater dziwi się, że wojsko rozpędza republikanów, chociaż RTN przed 1924 r. robiła to samo, tylko znacznie ostrzej.

W scenariuszu nie ma, że ostrzej, a nawet jest że TRP działała sobie w miarę legalnie, choć "salonowo".

Akurat salonowcy nigdy nie mieli w RTN specjalnych problemów. Natomiast polecam poczytać zarys historyczny po 1833 roku: http://gringo.home.pl/ante6/showthread.php?tid=7

Że tłumiono wystąpienia to wiem, ale chodzi mi o charakter tych wystąpień (chłopskie i robotnicze, nie republikańskie) i nie da się określić czy to było specjalnie "ostrzejsze". Tzn. do tej pory byłem zdania, że reżim po 1924 r. zasadniczo kontynuował praktykę poprzedniego

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  PPP, its hard tu sej, ale ta biografia logicznie sypie się jak RTN po inwazji ententy.

Facet wywalony z jednej szkoły wojskowej za niesubordynację. Idzie do drugiej, ledwo ją kończy.

Miałem tu raczej na myśli pijaństwo, awantury i burdy i może nie niesubordynację, a naginanie bardzo mocno regulaminu. I nie napisałem, że drugą kończy ledwo Po prostu przyłożył się i spiął dupę no i zdał.

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Wchodzi do małego oddziału. Potem wysłany z innym małym oddziałem na Tatarszczyznę, gdzie właściwie prawie nic nie robi.

A jaki oddział miał otrzymać zaraz po szkole? Od razu trzy dywizje? No i początkowa wersja zawierałą bohaterskie opóźnianie marszu na Samarkandę póki nie zapytałem Czerwonego w jaki sposób padła. Jak się okazało, że brudasy wzięły ją z marszu to moja historia też wzięła w łeb . Chciałem też oprzeć poniekąd mojego bohatera na Paulu von Lettow-Vorbeck, który nie przegrał żadnej bitwy, mimo że jego kraj przegrał wojnę, ale w końcu stwierdziłem, że to może być przesada - ale dodam to żeby było za co dostać pułkownika .

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Politycznie niepewny coraz bardziej.

Otwarcie o swoich poglądach wyraża się dopiero przy okazji Riemkowszczyzny.

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Jak zresztą Czerwony przypominał, w tych czasach to pułkownicy dowodzili dywizjami.

Pamiętam jak o tym mówił przy okazji Ante7, myślałem że tutaj mamy lepiej wykwalifikowaną kadrę dowódczą i nie ma takich kwiatków.

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Nasz bohater dziwi się, że wojsko rozpędza republikanów, chociaż RTN przed 1924 r. robiła to samo, tylko znacznie ostrzej.

Nie zauważyłem gdzie to pisało, że robiło się to ostrzej. Poza tym, zaczyna zwracać uwagę na takie polityczne ruchy dopiero po wspomnianym rozłamie w TRP.

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Wreszcie odmawia wykonania rozkazu, podnosi bunt i zostaje za to... wsadzony do więzienia, gdzie kumpluje się ze strażnikami.

Jak ktoś jest pułkownikiem to sięgo nie rozstrzeliwuje I nie napisałem, żę kumplował się ze strażnikami. Byli na tyle uprzejmi, że przymykali oko na przepływ informacji. Z resztą owy przepływ informacji jest i tak mało znaczący bo na nic nie wpływa.

(06-25-2013 14:21)Szmer Wrote:  Podsumowując: albo Kołyszkin miał poważne zasługi dla RTN, więc i anty-nie-polskie sprawki na sumieniu, albo o wysokim stopniu nie ma mowy.

Zrobię z siebie bohatera walk na Tatarszczyźnie


Bio wyedytowane. Chyba nie zapomniałem o niczym.

Quote:Jak się okazało, że brudasy wzięły ją z marszu to moja historia też wzięła w łeb

Wzięcie z marszu nie oznacza, że wcześniej pochód nie był powstrzymywany (choć może i nie był), tylko że nie było oblężenia.

No i Szmer. Lepiej popacz na cytat pod zdjęciem. To ważny generał ze sztabu powiedział więc wiesz.

Quote: Pochwycenie i rozstrzelanie posłów mocno na niego wpływa.

Co do tego "rozstrzelania" to co najwyżej kilku w trakcie zajścia mogło paść, bo żadnego masowego rozwalania nie było.

W sumie może być, o ile przystosujesz się do warunków rekrutacji.
Tylko, prawdę mówiąc, dla mnie członkostwo w TR-ChD (partii, która wspierała ZRL) to pewna przesada. Zwłaszcza biorąc twoje zaangażowanie w Maryjgród. Prędzej TD. Ewentualnie to PW wulfa.