Moja althistoria pisana do szuflady, przerobiona na scenariusz gry.

Dlaczego wrzucam? Moim zdaniem ma wiele z elementów scenariusza Zgredzia-kowalskiego jednocześnie mając mniej dziur. Nie mieszając wiele w historii II RP wyszedł setting dość ciekawy, pozwalający na realizację wielu jawnych i skrywanych ambicji

Quote:Śmierć marszałka Piłsudskiego w 1935 roku wywołała głębszy niż w rzeczywistości konflikt o władzę wśród sanacji. Grupa "pułkowników" podzieliła się na stronnictwa Sławka i Śmigłego-Rydza. Obaj w dłuższej perspektywie mieli ambicje bycia głową państwa, co spowodowało, że zagrożony Mościcki zaczął budowę swojego stronnictwa - "pałacowego". Frakcja weszła w ostrożny sojusz ze Śmigłym-Rydzem, by pozbawić Sławka wpływów. Konflikt wykorzystała "lewica" sanacyjna - frakcja o poglądach mniej autorytarnych, antykapitalistycznych, ciążących ku syndykalizmowi, wywodząca się ze środowiska Związku Związków Zawodowych pod przewodnictwem Jędrzeja Moraczewskiego. Dzięki przeprowadzonej kampanii wyborczej, niespodziewanie to ludzie lewicy sanacyjnej zdobyli sejmową większość. Po upadku rządu Zyndrama-Kościałkowskiego, prezydent Mościcki zdecydował się powierzyć Moraczewskiemu misję stworzenia nowego rządu, by w ten sposób wyrównać wpływy Śmigłego-Rydza w obozie władzy.

Współżycie stronnictw sanacyjnych było dość trudne. Po kryzysie październikowym w 1936 roku, kiedy lewica doprowadziła do dymisji ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, Mościcki, Moraczewski i Śmigły-Rydz zawarli chłodne porozumienie o pozakonstytucyjnym podziale władzy. Rząd miał zostawić Śmigłemu-Rydzowi całkowitą władzę nad armią, ten zaś w zamian obiecał nie mieszać się do polityki rządu. Prywatnie Mościcki obiecał Śmigłemu-Rydzowi poparcie przy kolejnych wyborach prezydenckich. Porozumienie zostało przypieczętowane wręczeniem mu 11 listopada buławy marszałkowskiej.

Rząd Moraczewskiego wprowadził zmiany na korzyść robotników: cofnięto większość tzw. "ustaw antyrobotniczych" z 1932 roku, rozszerzono i zwiększono przywileje socjalne, zwiększyła się także rola związków zawodowych. Zmiany te mają jednak swój koszt: w 1939 roku inflacja stała się dwucyfrowa a wzrost gospodarczy napędzany jest głównie realizacją planu cztero- i piętnastoletniego. Mimo to, rządy lewicy sanacyjnej stanowią nową jakość w porównaniu z wcześniejszymi gabinetami sanacji: ustały represje wobec opozycji, rekwizycje prasy, zamknięto obóz w Berezie Kartuskiej. Jednak rząd prowadzi politykę ściśle w ramach konstytucji kwietniowej, a lewica sanacyjna składa się ze zwolenników silnej władzy wykonawczej i przeciwników "partyjniactwa" tudzież "sejmokracji", postrzeganych jako burżuazyjne przeszkody na drodze do emancypacji robotników.

Na arenie międzynarodowej, Moraczewski (który od dymisji Becka sam pełnił funkcję MSZ) do 1938 roku starał się utrzymywać politykę "równego dystansu". Jednak wydarzenia w Monachium przekonały go o agresywnym ekspansjonizmie Hitlera jak również o tym, że nadzieje pokładane w aliantach zachodnich są płonne. Nie bez wahania, ale przyjął propozycję Maksyma Litwinowa podpisania z ZSRR traktatu o przyjaźni i pomocy. Zapewniło to Polsce względne bezpieczeństwo. Hitler porzucił plany ataku na Polskę, a przynajmniej odłożył je do czasu, gdy sytuacja międzynarodowa będzie im bardziej sprzyjała. Czasy te mogą jednak nie nadejść: rosnący prestiż ZSRR w polityce europejskiej przekłada się na uznanie opinii publicznej dla komunistów, którzy ze skrajnych wywrotowców stali się pełnoprawnymi uczestnikami życia politycznego. Rząd Francji, w którym mają silną pozycję, coraz ostrzej protestuje przeciwko kolejnym żadaniom Niemiec. Pamiętać jednak należy, że nikt w Europie nie chce kolejnej wojny i nie wiadomo, jak długo jeszcze utrzyma się polityka appeasementu.

W Polsce roku 1940 działają następujące siły polityczne:

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem - zał. 1927; niegdyś polityczne zaplecze sanacji, obecnie przejęte przez lewe skrzydło ruchu. Głosi sprzeciw wobec parlamentaryzmu, pochwałę silnej władzy wykonawczej i uspołecznienie środków produkcji - program określany jako "polski syndykalizm".
Główni przedstawiciele: Jędrzej Moraczewski, Kazimierz Zakrzewski, Stefan Kapuściński

Obóz Zjednoczenia Narodowego - założony w 1937 roku przez rozłamowców z BBWR. Zwane popularnie "Ozon", ugrupowanie opowiada się za udziałem armii w kierowaniu państwem, gospodarką korporacjonistyczną, zniesieniem "zdegenerowanej i dekadenckiej" demokracji, propaguje kult marszałka Śmigłego-Rydza. Do Ozonu przystało także wielu faszystów i nazistów wywodzących się ze środowisk endeckich.
Główni przedstawiciele: Edward Śmigły-Rydz, Adam Koc, Bolesław Piasecki

Polska Partia Socjalistyczna - zał. 1892; partia o charakterze robotniczym, postulująca wprowadzenie ustroju demokratycznego socjalizmu i powrót do rozwiązań ustrojowych sprzed konstytucji kwietniowej. Wielokrotnie doświadczająca represji ze strony rządów sanacji.
Główni przedstawiciele: Zygmunt Żuławski, Tomasz Arciszewski, Kazimierz Pużak

Stronnictwo Narodowe - zał. 1928; ugrupowanie polityczne ruchu narodowej demokracji, opierającego się o myśl polityczną Romana Dmowskiego. Wobec przejęcia wielu haseł przez Ozon, SN stoi obecnie przed problemem znalezienia własnej tożsamości politycznej.
Główni przedstawiciele: Marian Seyda, Roman Rybarski, Jędrzej Giertych

Stronnictwo Ludowe - założone w 1931 roku przez polityków PSL "Piast" i "Wyzwolenie", postuluje przywrócenie konstytucji marcowej, parlamentaryzmu i praw obywatelskich. Zgłasza postulaty rozbudowy powszechnego szkolnictwa, likwidacji nierówności w rozwoju wsi i wspomagania rolnictwa jako źródła utrzymania większości obywateli i środka do samowystarczalności państwa.
Główni przedstawiciele: Wincenty Witos, Maciej Rataj

Stronnictwo Pracy - partia założona w 1937 roku przez członków emigracyjnego Frontu Mogres jako połączenie chadecji, Narodowej Partii Robotniczej i Związku Hallerczyków. Głosi program socjalny oparty o społeczną naukę kościoła katolickiego, solidaryzm społeczny i rozwój drobnej przedsiębiorczości.
Główni przedstawiciele: Wojciech Korfanty, Karol Popiel

Komunistyczna Partia Polski - zał. 1918; przez długi czas działająca nielegalnie partia marksistowsko-leninowska, będąca w istocie sekcją polską Kominternu. Osłabiona po czystkach stalinowskich. Jej obecne powiązania z Moskwą są mocno niejasne.
Główni przedstawiciele: Julian Leszczyński, Bronisław Bortnowski

FAQ (będzie stale uzupełniane):
q: Co z Czechosłowacją?
a: Istnieje w granicach z Monachium. Zaolzie jest regionem autonomicznym, jego mieszkańcy mają wiele praw związanych z podróżowaniem do Polski, prowadzeniem handlu itp.

q: Co z Hiszpanią?
a: Historycznie. Polscy syndykaliści udzielili republice wsparcia dyplomatycznego i nie zatrzymywali ochotników, ale to za mało na pokonanie Franco.

q: Są helikoptery?
a: Są!

Prowadziłbyś to?

Zależy od odzewu

Prowadziłbyś to.

EDIT:
Ino trochę zbyt wczesna data, ale to już trudno.

Wiesz - można próbować przenieść żywcem II RP do lat '60, ale to stwarza potrzebę grubymi nićmi szytych tłumaczeń w rodzaju "Hitler najpierw posłał wojsko na wschód i pokonał ZSRR, potem na zachód i nie pokonał Aliantów ale Śmigły-Rydz wyzwolił kraj i sanacja jakby nigdy nic wróciła do władzy".

Można by nieco połączyć ze zgredźscenem. Tam się tak właśnie dzieje cnie?

to jest fajno.

(07-11-2012 09:31)PakaPikiPoko Wrote:  Można by nieco połączyć ze zgredźscenem. Tam się tak właśnie dzieje cnie?

To było chyba bardziej cyniczne niż oferta


@Czerwony: ja się przy swoim upierać nie zamierzam. Jak masz ochotę prowadzenia i GMki to ni ma problema.

Vice versa. Nie chciałbym żeby wyglądało, że ty się narobiłeś a ja w ostatniej chwili coś wrzucam i zabieram ci grę. Zdaję sobie sprawę, że dla wielu ludzi same lata 60 to wystarczający argument, by na starcie olać wszelkie luki i nieścisłości

A propos ankiet: tutaj tego nie zaakcentowałem, ale związki zawodowe (bodaj trzecie miejsce) pełniłyby istotną - choć bez przesady - rolę polityczną.

Tyle partii, ale wszystkie jakoś lewoskrętne.

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (...) przejęte przez lewe skrzydło ruchu. (...) "polski syndykalizm".

Obóz Zjednoczenia Narodowego (...) Do Ozonu przystało także wielu (...) nazistów (...)

Polska Partia Socjalistyczna (...) partia o charakterze robotniczym, postulująca wprowadzenie ustroju demokratycznego socjalizmu (...)

Stronnictwo Narodowe (...) SN stoi obecnie przed problemem znalezienia własnej tożsamości politycznej.

Stronnictwo Ludowe (...) PSL (...) "Wyzwolenie" (...) Zgłasza postulaty (...) likwidacji nierówności w rozwoju wsi (...)

Stronnictwo Pracy (...) Narodowej Partii Robotniczej (...) Głosi program socjalny (...)

Komunistyczna Partia Polski (....) partia marksistowsko-leninowska, będąca w istocie sekcją polską Kominternu. Osłabiona po czystkach stalinowskich. (...)

Uwagi: Jak w takiej sytuacji endecja ma mieć problem z tożsamością? Od kiedy narodowi socjaliści wywodzą się od endecji?